Peter en Elly Verschure zijn eigenaar van de beroemdste tuin van Dongen (en misschien wel van Nederland) aan de Groenstraat. De belevenissen in deze tuin zijn al meer dan een jaar veelvuldig te zien en te horen geweest op radio en televisie waarbij Peter zijn passie voor alles wat de natuur voortbrengt op een aanstekelijke manier presenteert. Ook nu draaien de camera’s van ‘Beleef de Lente’ weer op volle toeren. Peter schrijft in zijn column over zijn ervaringen in zijn eigen tuin en natuurlijk geeft hij als specialist zo nu en dan ook nuttige tuintips.
Vlinders in de buik
Sinds een paar weken kunt u samen met ons weer meegenieten van gebeurtenissen via de 9 webcams die op verschillende plaatsen in Nederland geniepig zijn opgesteld. Op deze manier kunt u mee gluren in verschillende privé levens. Er is weinig fantasie voor nodig dat het hier niet gaat om ’t privéleven van Patricia Paay, maar dat de hoofdrol wordt vertolkt door 9 soorten vogels die voor de camera’s verschijnen. Via uw PC of mobiel kunt u 5 maanden lang, 24 uur per dag, meegenieten op www.beleefdelente.nl en daar zien hoe roofvogels, ooievaars, uilen etc. flirten, paren, prooien vangen, eieren leggen en hoe jonge vogels het nest verlaten.
Onze kleine kleindochter is ook geïnspireerd door de gevleugelde vrienden en door de eerste vlinders. Ze beweert stellig dat ze zelf ook ooit kan vliegen net als die twee groene vlinders die boven haar hoofd fladderen. Samen met ’n vriendinnetje zijn ze de eerste proefvluchten gestart: met ’n linnen laken, ’n paar oude doeken en ’n kapotte paraplu. Nee ’t zijn geen bange poepers die twee. Hard rennend en driftig met armen zwaaiend benutten ze ’t tuinpad als startbaan, terwijl ik hen motiverend toeriep: ‘harder, harder!’. ‘dat lukt toch nooit’ riep het vriendinnetje….echt wel!. Verwoede pogingen later bleek de bandstof op en maakte ze uitgeblust een noodlanding via de prachtig gebloeide narcissen om puffend in de beukenhaag tot stilstand te komen. En terwijl ze het zand van haar jurkje klopte mompelde ze ‘mislukt….’. Met ’n jaloerse blik keek ze naar de twee dartelende groene vlinders. ‘Dat komt doordat zij echte vleugels hebben en ik niet’. Ik vond dat ’n waterdichte redenatie, maar ze wordt volgens mij toch ’n hoogvlieger, want ze noemt zo 10 soorten vogels op. Alleen soms in de verkeerde volgorde, want de meerkoet noemt ze de koetmeer en reiger heet heiger enz. Nee dat vliegen kan ze beter aan de groentjes en de vogels overlaten en eerlijk gezegd hoop ik dat ’t nog jaren duurt voordat ze echt ‘uit gaat vliegen’
In onze Dongense straten staan dankzij een geweldig gemeentelijk beleid nu duizenden bloeiende krokussen en narcissen te schitteren. Een feest om te zien; ’n pluim voor de plantsoenendienst, die zo de lente aan ons presenteert. De lentekriebels spelen niet alleen onze planten en dieren parten maar ook onze kleinzoon. Toen hij 5 jaar oud was wist hij met zijn vriendjes alle goede schuil- en verstopplekjes in onze tuin te vinden -achter groene struiken en in hoge bomen. Nu ± 10 jaar later blijkt hij geen groentje meer te zijn, want hij bekende mij in een vertrouwelijk gesprek dat sommige meisjes best aardig konden zijn. Dus toen ik daar even op door dramde bleek vooral één meisje best ‘interessant’ te zijn. Ik liet me keurig door hem voorlichten wat ’t verschil tussen vriendschap en verkering was en ’t was duidelijk: hij had dus verkering…
Dus vlinders… bevestigde ik. Ik bood hem na die openheid spontaan aan dat hij haar ook ’n keer de tuin mocht laten zien: als zij ook ’t idee had dat ze verkering had. ‘Maar… niet iedere week ’n ander liefje, want onze tuin is geen lusthof hè jongen’. ‘Dus alleen als het héél serieus is’. Hij was akkoord: ‘die afspraak staat vast, high five opa!’. Enkele weken later stelde hij zijn meisje aan ons voor, en jawel, ze was knap, intelligent en jong. ‘We lopen even de tuin in’ zei hij met een zuinig lachje. ‘ja ik vind groen mooi’ vulde ze hem aan ‘en hier is overal groen. Groen links en groen rechts. ‘Heeft het Jesse Klaver effect van GroenLinks jouw verkiezing van onze kleinzoon ook beïnvloed?’ vroeg ik. Ze keken me beiden aan alsof ik ze een vies drankje aan wilde smeren en terwijl hij haar hand beet pakte vroeg hij: ‘is ’t goed dat we even de tuin inwandelen?’. ‘Dat is prima jongen, maar we hadden toch samen een afspraak?’ ‘Tuurlijk opa…’ en nadat ik de twee volgens mijn vrouw met ’n jaloerse blik nastaarde, vroeg ik me hardop af of hij de verstopplekjes van vroeger nog wel wist te vinden, maar volgens haar hoefde ik me daar geen zorgen over te maken.
Bij al die vogels en vlinders en eekhoorns gieren in ’t voorjaar ook de hormonen door ’t lijf. Ook bij die kleurrijke ijsvogels, zoals afgelopen dinsdag op een TV programma (‘Vroege Vogels’) te zien was. Die vlogen elkaar letterlijk in de veren. Twee vrouwtjes vochten om de gunst van ’n ijsvogel, die rustig zat te bekijken vanaf ’n boomtak hoe die twee concurrenten elkaar in onze vijver probeerde te verdrinken. Die verdomde hormonen toch. Bij de eekhoorns heeft de paringsdrift al geresulteerd in twee prachtige jongen en knabbel en babbel ravotten hier samen door de boomtoppen en al dat gedoe in ’t voorjaar in onze tuin werkt inspirerend.
Ik kan ’t weten want met al 49 jaar lang samen zijn mag ik me gerust ervaringsdeskundige noemen. Dat is de reden dat ik laatst mijn hout beitels opnieuw geslepen heb, en dat er nu langs ons tuinpad ’n houtstronk ligt met als opschrift: ‘Ik hout van jou’ en als kers op de taart kwam onze dochter vertellen dat ze gaat trouwen. En dat allemaal door die vlinders!
Groeten uit de Groenstraat,
Peter
