In een dagelijkse blog die rijkelijk voorzien is van foto’s neemt fotograaf Joris Knapen ons mee in de wereld van de Tour de France de tour en het hele circus er omheen, dus ook de ‘achterkant’ van dit wereldberoemde evenement. Hieronder zijn verslag van dag 8 en een serie exclusief voor dongen.nieuws.nl gemaakte foto’s
Dag 8
Vandaag staat etappe 8 op het programma, de start is in Pau en de finish in Bagneres-De-Luchon. Het belooft een mooie dag te worden. Zowel in de wedstrijd als fototechnisch. Vol goede moed ga ik op pad. Als eerste stop ik even in Pau, om snel een kopje koffie te drinken in het Village-Depart. Vorig jaar startte er ook een etappe in Pau. Wat mij toen al opgevallen was, is dat er in Pau een straten circuit is. Erg leuk om te zien, er zijn dan ook heel veel rood met witte “curbstones”/ Stoepranden. Ik bedenk mezelf dat dat ook een leuke foto op kan leveren. Jammer genoeg is daar geen tijd voor.
Als ik het Village inloop zie ik een bekend gezicht. Ik probeer de man thuis te brengen, maar helaas ik kan hem niet plaatsen. Ik spreek de man aan in het Engels en kijk meteen op zijn pasje welke hij om heeft. Er staat op; “invité: Kelderman”. Aha, een Nederlander. Hij heeft meteen door dat ik niet goed weet wie ik voor me heb. Ik moet van hem raden wie het is. Ik kom er nog steeds niet uit. Uiteindelijk verbreekt hij het ongemakkelijke gesprek door te zeggen wie hij is. Het is de burgemeester van Den-Bosch. Ineens loopt het gesprek veel beter, hij is op uitnodiging, bij Lotto-Jumbo, een dagje in de Tour. We babbelen nog wat en wij wensen elkaar een fijne dag.
En nu op naar de Tourmalet, het is een mooie rit. Niet alleen het landschap, misschien nog meer de mensen langs de kant. Boven op de Tourmalet, is het niet zo druk als verwacht. Ik ga op zoek naar “mijn” plekje. Ik ga op een muurtje zitten er raak in gesprek met een Spaans koppel. In gesprek is iets te veel gezegd. Ze zijn beide doof. Vaak is het zo dat mensen mijn gebaren niet begrijpen, maar wonderwel begrijpen zij het bijna allemaal. Ik ben verbaasd, hoe makkelijk het gaat. Ze komen uit Spanje 3 uurtje rijden van de Tourmalet, het schijnt een parachtig en rustig bergdorpje te zijn. De moeite waard om er eens te gaan kijken. Ze schrijven hun adres op, zodat als ik daar naar toe ga ik bij hun een drankje moet komen doen en een steak eten van de lokale koeien. Jammer genoeg is het briefje zoekgeraakt.
De renners komen eraan, in de verte kun je ze precies zien rijden, twee of drie man zitten voorop. Het eerste peloton 1 of 2 minuten daarachter. De spanning stijgt. Na heel lang wachten zijn ze eindelijk daar. Verdomme, mijn camera weigert dienst…. GVD, GVD, wat is er niet goed. In een paar seconden moet ik uit zien te vogelen wat er mis is. Shit, shit, ik kom er niet snel genoeg uit. Ik switch naar mijn andere camera en laat de groothoekbeelden voor wat het is. De eerste renners zijn voorbij. Ik heb even wat extra tijd om goed naar mijn camera te kijken. Shoot, er is 1 knopje verzet, waarschijnlijk zal dit gebeurd zijn bij het oppakken van de camera. Opgelost!
Ik wacht nog op het eerste Peloton en loop dan snel naar boven, om achter de wedstrijd aan te sluiten. D.w.z. de laatste renner. Helaas duurt dit erg lang, mijn plan was om vandaag een afsteek te maken en ook nog de Col de Peyresourde op te gaan. Helaas gaat het tijd technisch niet meer lukken.
Ik besluit om de omweg te nemen en naar de Finish te rijden. Daar aangekomen heb ik nog meer dan een uur. Ik besluit om vandaag de finish foto te gaan maken. Zo gezegd zo gedaan. Froome wint op bijzonder mooie wijze. Zeldzaam juicht Froome op deze manier bij het winnen van een wedstrijd. Daarom ben ik extra blij met het gemaakte beeld.
Na de finish is het zoals gebruikelijk om meteen naar de persruimte te gaan. Vandaag doe ik het anders. Iets zegt mij om naar de bus van Lotto-Jumbo te gaan. Ik sta daar een beetje te dralen en hoor dan ineens dat Wilco Kelderman gevallen is. Hij zit in de bus en komt zo naar buiten om een interview aan de NOS te geven. Ik blijf geduldig 34 minuten wachten. De deur van de bus gaat open en Wilco gaat op de trap van de bus zitten. Ik neem snel mijn foto’s want voordat je het weet is het moment alweer voorbij. En idd, het waren maar een paar minuten.
Ik ben hierdoor extra laat in de persruimte. Tijd om een stukje te typen is er niet meer. Ik heb net mijn foto’s klaar als we alweer moeten vertrekken om nog op tijd bij de camping te komen. Gelukkig staat de poort nog open. We gaan nog even het stadje in om iets te eten, daarna gaan we snel naar bed. Morgen staat er een prachtige etappe op het programma. Wie er morgen gaat winnen, Quintana.
Tot morgen.
Groet, Joris
