Nadine Broersen adviseert jonge meerkampers: “Vooral genieten”

Nederland is momenteel een top-meerkampland in Europa en in de wereld (denk ook aan Eelco Sintnicolaas en Dafne Schippers). En omdat de nationale C-D-junioren van nu de sterren van de toekomst kunnen worden, verdienen ze onze aandacht. 

Om te benadrukken dat top-atleten een voorbeeld kunnen zijn voor de jeugd, was Nadine Broersen vorige week al even bij de organiserende vereniging Attila voor een ontmoeting met Susan Bekkers en Pien Korstanje (foto boven), beide gekwalificeerd om komend weekeinde deel te nemen. Susan is 15 jaar en C-junior, Pien is 13 en dus nog D-junior. De drie wisselden van gedachten over de meerkamp, het domein van veelzijdige atleten. Nadine, afkomstig uit Dongen, heeft als junior enige tijd wekelijks bij Attila getraind op de onderdelen speerwerpen en hordenlopen.

Nadine vertelt over haar sportieve hoogtepunt tot nu toe: “Mijn WK-titel indoor was natuurlijk super goed, maar voor mezelf is mijn allermooiste prestatie de zevenkamp in Götzis in 2012 waarmee ik me kwalificeerde voor de Olympische Spelen in Londen, omdat ik daarmee de stap naar een nieuw en hoger niveau zette. Ik ben nu fulltime atlete en doe negen trainingen per week. Tien jaar geleden, toen ik de leeftijd had die Susan en Pien nu hebben, trainde ik nog maar twee keer per week. Maar wel fanatiek.”

Susan en Pien stellen hier tegenover dat zij al vier keer per week trainen. Nadine: “Ja, de trainingsaanpak voor de jeugd is verbeterd, er zijn meer specialisatietrainingen. En vroeger was er nauwelijks afstemming tussen de trainers bij wie een junior traint, nu begint dat gelukkig te komen.”

Nadine herinnert zich over haar juniorentijd: “Als jong meisje was ik nog niet goed in hoogspringen, ik ging opgerold als een bommetje over de lat. Soms kwam ik met een blauw oog thuis, doordat ik met mijn knie tegen mijn oog stootte (Nadine is nu Nederlands recordhoudster met 1.94 meter, MvE). Ik heb nooit een medaille gewonnen bij de nationale C-D-meerkampen. Pas toen ik iets ouder was heb ik geleerd niet teveel ineens te willen, niet te fanatiek te zijn in de wedstrijd, meer te ontspannen en plezier te hebben. Dat werkte goed.”

De favoriete onderdelen van de twee jonge Attila-meiden zijn speerwerpen en hordenlopen. Susan vertelt: “Speerwerpen doe ik graag omdat dat goed gaat. Als eerstejaars D-junior was ik al tweede van Nederland. Toen mocht ik bij Roar Strooper gaan trainen en leerde ik de techniek pas echt. Hordenlopen vind ik ook mooi omdat dat een combinatie van snelheid en techniek is.” Pien is het daarmee eens. Zij vindt hoogspringen het minst leuk want daar is ze niet goed in. En Susan zegt: “Ik heb nooit zin in de 600 meter, ik denk altijd dat het niks wordt. Maar hij gaat meestal toch wel goed.” Nadine vertelt uit ervaring dat de meeste zevenkampsters vreselijk tegen de langste afstand opkijken en zich bij de start diep ellendig voelen. “Maar als je eenmaal aan het lopen bent dan gaat het wel, en aan de finish voel je de voldoening.”

Zouden de junioren Susan en Pien nu ongeveer even goed zijn als Nadine op dezelfde leeftijd was? Een voorzichtige vergelijking: Nadine sprong toen 5 meter ver, Susan en Pien hebben een persoonlijk record (pr) van 4½ meter. De jonge meiden werpen de speer 30 tot 35 meter, net als Nadine toen. Nadine vraagt aan Susan: “Wat loop jij op de 80 meter horden? 12,85? O, dat is wel goed ja!”

Susan vertelt dat ze als jong meisje al graag alle onderdelen van de atletiek wilde doen. “Ja, de combinatie van alles, dat is het mooiste. En dat is de meerkamp.”

Nadine relativeert overigens wel de voorspellende waarde van deze nationale C-D-meerkampen voor de toekomst: “Een junior van 13 kan groot en sterk voor zijn leeftijd zijn en daardoor nu de beste in zijn leeftijdscategorie, maar dat biedt geen garantie voor later want een ander maakt die groei misschien op latere leeftijd nog door.”

Pien en Susan hebben geen medaille-ambities voor het komende weekeinde. Pien: “Ik wil graag beide dagen goed draaien, en mijn pr puntentotaal verbeteren.” En Susan: “Ik wil het beste uit mezelf halen, vooral mijn eerste dag verbeteren, geen missers maken en gewoon een fijne meerkamp draaien.”

Tot slot geeft Nadine de C-D-junioren van nu een advies: “Gevarieerd trainen. In de wedstrijd niet te kritisch op jezelf zijn, na een misser de knop omzetten en op het volgende onderdeel een pr scoren. Vooral genieten. En het mooie van de meerkamp is: hij gaat nooit helemaal perfect, daardoor kan het de volgende keer altijd beter.”