Theo Brants, voormalig wethouder van de gemeente Dongen en jaren lang actief in vele plaatselijke organisaties, is afgelopen woensdag overleden. Dinsdag 10 mei om 13.45 uur Aula 2 Atrium in het Crematorium aan de Karel Boddenweg in Tilburg wordt stilgestaan bij het leven van deze betrokken Dongenaar, die voor zijn vele werk bekroond werd met de penning van verdienste van de Gemeente Dongen, een Koninklijke onderscheiding én de zilveren knoop.
Theo Brants werd in 1938 geboren in Dongen en heeft zijn geboorteplaats nooit verlaten. Mensen hebben hem leren kennen als een man met een uitgesproken eigen mening, altijd recht door zee en recht voor zijn raap. Zeggen wat je denkt en beloftes waarmaken. Het respect voor de medemens is daarbij altijd leidend geweest. Die eigenschappen zijn hem altijd goed van pas gekomen in zijn ambitie een wezenlijke bijdrage te leveren aan de groei en bloei van Dongen en het welzijn van alle Dongenaren.
Zijn beroepscarrière stippelde hij zelf uit. De traditionele school was in zijn jeugd niet aan hem besteed. Hij ging al vroeg werken, koos zelf zijn opleidingen en schopte het ver in heel verschillende werksoorten, waarmee hij een schat aan ervaringen en een heel groot netwerk opbouwde. Het zal niemand verbazen dat hij belangstelling kreeg voor de politiek. Aanleiding waren drie artikelen in het Weekblad in 1969. Fons Peeters schreef over de NAVO en nodigde Dongenaren uit voor een politiek debat. Dat leidde tot de oprichting van Open Appèl. De partij haalde bij de verkiezingen in 1970 meteen drie zetels en Theo Brants werd lid van de gemeenteraad. Een kolfje naar zijn hand omdat hij naar eigen zeggen overal tegen aan kon schoppen.
Dat werd anders toen hij in 1975 wethouder werd, bestuurder met eigen portefeuilles en meer verantwoordelijkheden. Op papier een parttime functie naast zijn werk bij Bald. In werkelijkheid was hij altijd wethouder en altijd bezig met het belang van Dongen, ook buiten het
gemeentehuis. Hij had plezier in zijn werk. Hij realiseerde een nieuw onderwijsplan, waarvan de huisvesting een belangrijk onderdeel was en de Cammeleur werd in die periode gebouwd. Dat moest snel gebeuren en er werd erg op de centen gelet. Dat had gevolgen. Bij het huidige plan heeft hij op grond van die ervaring zijn bedenkingen. In 1982 stopte hij als wethouder. Hij bleef wel raadslid voor D66 tot 1986.
De Cammeleur werd in 1987 ondergebracht in een zelfstandige stichting en Theo Brants werd voorzitter van het bestuur. In oktober 1994 stopte hij vanwege, gelukkig tijdelijke, gezondheidsproblemen en ontving van de gemeente Dongen de Penning van Verdienste . Ondertussen had hij nog meer bestuurlijke functies. Bij de VVE Jonkerbosch, het Ontwikkeling Centrum Dongen, de Stichting Medische Specialisten Praktijk Dongen en de Stichting De Oude Kerk. Het waren nooit papieren functies. Hij ging er altijd helemaal voor, met tal van concrete resultaten tot gevolg. In de tijd dat hij wethouder was had hij Woningtoewijzing in zijn portefeuille. In 1990 werd hij voorzitter van de Raad van Commissarissen van toen nog de DWV en later Vieya. Ook hier zette hij zijn brede deskundigheid volledig in.
Bij zijn afscheid in 2010 werd hij door de gemeente onderscheiden met de Zilveren Knoop vanwege zijn vele verdiensten voor de Volkshuisvesting in Dongen. Een jaar later werd hij voor al zijn verdiensten benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau.
