In een dagelijkse blog die rijkelijk voorzien is van foto’s neemt fotograaf Joris Knapen ons mee in de wereld van de Tour de France de tour en het hele circus er omheen, dus ook de ‘achterkant’ van dit wereldberoemde evenement. Hieronder zijn verslag van dag 10 en een serie exclusief voor dongen.nieuws.nl gemaakte foto’s
Joris Knapen in de Tour
Vandaag staat etappe 10 op het programma, de start is in Andorra en de finish in Rével. Gisteren was er rustdag in de Tour, Ik moest nog een hoop dingen regelen en heb daardoor ook een soort van rustdag gehad. Hoofdzakelijk ben ik bezig geweest om een nieuwe telefoon te regelen. Als het goed is heb ik deze ergens begin volgende week. Tot die tijd “back to basic”. Eigenlijk wel heel lekker om een stapje terug te moeten doen en niet de hele dag met dat ding bezig te zijn. Even geen foto posten op Twitter en Instagram of mijn berichtje bekijken.
De etappe ziet er volgens het route boek niet heel spannend uit, eerst is er een klim van de eerste categorie waarna er heel, maar dan ook heel lang gedaald wordt. Deze tour heb ik nog geen afdalingsfoto gemaakt, dat is mijn plan voor vandaag, een afdalingsfoto. Waarschijnlijk zal er net voor de top een groepje wegrijden en heel lang wegblijven om bijna voor het einde terug gepakt te worden. De etappe zal waarschijnlijk eindigen in een massasprint. Ik besluit om in de ochtend meteen naar de top van de berg te rijden. Onderweg wordt ik weer getrakteerd op een fantastisch uitzicht. Met als kers op de taart de afdaling. Werkelijk Prachtig. Het duurt nog een paar uur voor de renners komen, ik besluit om deze tijd de “doden” door te genieten van het uitzicht.
Volgens het boekje zou ik op ongeveer 2400 meter hoogte zitten. In de verte in het dal hangt, heel mooi, bewolking. Langzaam komt het mijn kant op, ik zit vol bewondering te kijken naar dit schouwspel. Langzaam verdwijnt de ene berg, daarna de andere, zo ook met het uitzicht op de afdaling. Enig minpuntje, als dit zo doorgaat zit ik straks ook in de wolken, weg foto. Waar ik al bang voor was gebeurd, de wolken hebben mij nu ook verzwolgen. Ik geef de wolken nog 30 minuten, als ze dan niet weg zijn dan rij ik naar beneden. Ik hoop dat ik daar onder de wolken terecht zal komen en ook nog een mooie plek kan vinden. 25 minuten later start ik de auto en rij naar beneden. Heel lang zie ik niets, tot ik bij een piep klein dorpje kom. Een klein, wild riviertje, een bruggetje, oude huisjes en heel erg belangrijk, de mist die is hier niet.
Ik parkeer de auto om de plek te bekijken, goedgekeurd, ik heb meerdere posities om een foto te maken. Zoals verwacht komt er eerst een groepje renners, met o.a Sagan en Niballi. Daarna het peloton met Froome, op de voet gevolgd door Stef Clement. Ik ren naar positie B, op het muurtje. Helaas blijkt deze foto niet precies geworden te zijn wat ik er van had verwacht, balen. Als de laatste renner is gepasseerd loop ik snel terug naar de auto. Maar verhip, er komt nog een groepje aan. Snel pak ik mijn camera weer uit de auto en “trek” nog wat foto’s. Als deze grote groep voorbij is volgt er nog een groepje en daarna nog eentje. Verdomd die eerste berg heeft er wel erg hard ingehakt bij de renners. Dit kan wel eens een heel andere etappe worden dan gedacht, bedenkt ik mijzelf.
Als heel de tour-caravaan is gepasseerd kan ik dan toch vertrekken, je raadt het al, doordat de laatste renner zo laat is, blijft er maar 1 optie over en dat is de finish. De kans om nog een doorsteekje te maken is hierdoor verkeken. Met tegenzin rij ik erheen. Als ik iets vandaag niet wou fotograferen is het de finish. Als ik bij de finish aan kom zie ik op de grote schermen dat het groepje met Sagan nog steeds vooruit rijdt, ze hebben een voorsprong van iets meer dan 8 minuten.
Ik ga bij mijn collega fotografen staan en wacht geduldig af op de overwinning van Sagan. Dat kan niet missen. Toch blijkt Michael Cummings de snelste te zijn van vandaag. Als de finish is geweest wacht ik nog even op het peloton, daarna loop ik naar de bussen in de hoop nog een renner te kunnen fotograferen. De enige renner die ik tegenkom is Wout Poels. Ik besluit richting de perszaal te lopen, ineens zie ik een fotogeniek oud vrouwtje staan, ik probeer ongemerkt haar kant op te lopen. Ze heeft me meteen in de gaten, weg foto, het moment is voorbij. Toch trekt iets anders haar aandacht, waardoor de foto toch nog lukt. Dit is voor mij de foto van de dag.
Op naar de perszaal.
In de perszaal zie ik mijn Tour-vriend, Ammorie. Ammorie is de regelneef van de finish. Hij bepaald wie waar wel en vooral niet mag staan. We begroeten elkaar en hij verteld dat hij net terug is uit het ziekenhuis. Ook regelt hij de motoren in de wedstrijd. En zonder dat ik het vraag stelt hij voor dat ik maar weer eens op de motor moet. Morgen vraagt hij. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.
Toch nog een leuk einde aan een iets mindere Tour-dag. En nu foto’s bewerken, naar de camping tentje opzetten, eten, douchen en naar bed.
Tot morgen.
Groet, Joris
