En bij het schrijven van deze blog zit week 5 er alweer op! Het gaat super. Ik voel me goed, sporten vind ik leuk, het gezond eten gaat me goed af, dus ja waarom ben ik hier eigenlijk niet 10 jaar geleden mee begonnen? Waarom heb ik het zover laten komen? Dat is de vraag die ik mezelf echt weleens stel de afgelopen weken.
Een echt duidelijk antwoord kan ik er voor mezelf nog niet op geven. In de afgelopen jaren ben ik wel vaker afgevallen, maar dat was toch allemaal anders. Vaak begon ik dan aan een dieet vol goede moed en ik kreeg er echt wel 20 tot 25 kg af. Zoals die ene keer dat ik weer zwanger wilde worden. Ik had met Jeroen afgesproken dat ik niet eerder stopte met de pil, dan wanneer ik weer rond de 100 kg woog. Dat was mijn doel, dat had ik gehaald, gelukkig werd ik heel snel zwanger en mijn dieet had ik niet meer nodig. Maar ja, na de bevalling van Bas, zaten echt al die kilo’s er weer aan.
In februari 2011 hoorde ik van een collega een succesverhaal over Cambridge. Mijn knop ging om, ik begon er aan en viel weer die 20 tot 25 kg af. In het begin ben ik heel fanatiek en na een tijdje wordt dat minder, totdat het helemaal stopt en binnen 2 jaar al die kilo’s er weer aan zijn. Al die tijd was ik er wel van overtuigd dat afvallen ook echt tussen je oren moet zitten, alleen ik deed er niks mee. Ik riep weleens; Stuur mij maar naar een psycholoog in plaats van naar een diëtiste! Maar daar bleef het dan ook bij.
Totdat ik begin dit jaar een Mylèneklant van me sprak die wel de stap had genomen om eerst te beginnen met een stukje psychische begeleiding. Daar ging bij mij toen al heel langzaam een knopje om. Het balletje ging rollen en uiteindelijk kwam ik bij Ans Franken in Tilburg terecht en daar begon mijn avontuur. En ja, de rest dat weten jullie ondertussen, dat begon 5 weken geleden bij Van Gils. Ik ben er dus echt wel van overtuigd dat je er zelf echt klaar voor moet zijn, eerder heeft het niet zoveel zin om een poging te ondernemen. Maar hoe komt het dan zover? Ik denk dat je op een bepaald moment in een vicieuze cirkel terecht komt, en dan is het erg moeilijk om daar weer uit te komen. Door bepaalde situaties uit het verleden, ben ik echt gaan eten om gezien te willen worden, want door dikker te worden werd ik wel gezien. Gelukkig heb ik nu geleerd bij Ans, hoe ik deze cirkel kan doorbreken en eigenlijk is het heel simpel…..je moet het alleen wel doen!
En wat hebben de afgelopen 5 weken me al een hoop opgeleverd. Ik voel me fit, het eetpatroon is echt aangepast, ik ben gewoon blij met mijn “nieuwe” leven. En ik snap ook wel dat de frequentie waar ik nu op sport, niet voor de rest van mijn leven zal zijn, maar het eetpatroon wat ik nu mezelf aanleer is dat wel. En natuurlijk kun je dan heus wel een keer uit de band springen op een feestje met een wijntje en een chipje, maar dat kan ook wanneer je de rest van de week gewoon je gezonde patroon volgt. Alleen zover ben ik natuurlijk nog niet, dus eerst maar eens zorgen dat we de kilo’s er af krijgen!
En daar hebben we afgelopen week weer heel hard aan gewerkt. Met als hoogtepunt deze week de training samen met Eric op vrijdag. De kinderen mochten ook mee, want het was Herfstvakantie. Ze hadden het er de hele week al over, maar vrijdag was het dan zover. Dorinda ging ook mee en dat vonden de de kids natuurlijk ook wel leuk. We kregen binnen een warming up en daarna gingen we naar buiten om op de parkeerplaats wat wedstrijdjes te doen. Eerst met zandzakken en daarna met tractorbanden. De kids vonden het super! En wij natuurlijk ook. Uiteindelijk kregen ze een heus Bootcamp diploma. Ik moet wel zeggen dat de weken voorbij vliegen, volgende week alweer week 6!
