‘Mijmeringen’ is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen
Supermarkt
Sinds ik niet meer voor een baas werk doe ik mijn boodschappen op andere tijden. Was dat in het verleden vooral in de periferie van de dag, in verband met de werktijden, nu is dit dus midden overdag. In het begin ging ik naar één van de grote supers met zelfscankassa’s. Ik vond dit eigenlijk wel handig. Je loopt met een scanner door de winkel, je laadt de kar vol en gaat naar de kassa. Binnen een paar minuten sta je buiten. Ik snapte helemaal niets van de mensen die in een lange rij
achter de enige bemande kassa op hun beurt stonden te wachten. Voor het beloofde praatje met de caissière hoef je daarvoor niet in de rij te staan. Daar hebben de dames helemaal geen tijd voor.
Voordeel van de zelfscankassa is dat het substantieel sneller is. Inderdaad is het wel zo dat de supermarkt eerder te maken krijgt met bewuste en onbewuste diefstallen. De steekproefcontrole moet ervoor zorgen dat we eerlijk blijven. Ik voel me altijd wel een beetje ongemakkelijk als er zo’n controle plaatsvindt. Heb ik alles wel goed gescand? Ik wil echt de boel niet bedotten, dus vindt het vreselijk als toch een keer blijkt dat ik iets vergeten ben te scannen. Ik voel me dan erg schuldig. Maar er blijken legio ‘klanten’ te zijn die er een sport van maken om de zelfscankassa te gebruiken als eenvoudige manier om winkeldiefstal te plegen. Nu overwegen deze grote supers dus om allerlei maatregelen te treffen om dit te voorkomen. Denk aan cameratoezicht etc. Daar gaat je privacy. Dit voorkomen door de zelfscankassa op te heffen is ook een optie, maar dat is mogelijk nog duurder dan dat er een paar procent gestolen wordt.
Het grootste voordeel voor de klant in deze supers is wel de tijdwinst die je boekt met de zelfscankassa. De tol die je ervoor betaalt is dat de supermarkt alles van je weet en je thuis spamt met allerlei aanbiedingen van dingen die jij weleens zou willen kopen. Doordat je met een klantenkaart de winkel in gaat merk je dat de software van de scanner weet waar je mogelijk naar op zoek bent en daarmee zorgt dat je thuis door de supermarkt gespamd wordt. Wil ik dit wel? Nee dus.
En omdat ik wat meer tijd heb ben ik dus uitgeweken naar een andere supermarkt. Een supermarkt met een aantal voordelen. Ze doen niet aan digitale klantenbinding. Geen klantenkaart of uitwisseling van klantgegevens. Ze kennen me niet. Dus geen irrelevante spam van deze supermarkt. Je kunt er dus lekker anoniem winkelen en je bent geen slachtoffer van een doelgroepgerichte marketing terreur. De winkel is ook nog eens minimaal 5% goedkoper, zeker als je meer dan 1 artikel van hetzelfde koopt. De prijzen variëren weinig. Geen super bonus aanbiedingen die alleen te scoren zijn door vaste klanten met een klantenkaart. Dat je door de grote supermarktketens zo wordt gevolgd, bespioneerd en bestudeerd besefte ik niet zo erg. Het gemak zegevierde destijds.
En natuurlijk er zijn ook nadelen aan mijn nieuwe supermarktadres. Je hebt geen twintig soorten aardbeienjam om te kiezen, maar twee: Een merkartikel en het huismerk. En dat noemen we een nadeel. Nog een nadeel is dat een bezoek met de auto geen onverdeeld succes is: redelijk lastige parkeerplaatsen. Voordeel is dan weer dat je dus met de fiets gaat. En het wachten bij de kassa? Dat valt alles mee. Men werkt er efficiënt en de caissières zijn hier nog wel degelijk vriendelijk en behulpzaam. Je kunt het ouderwets noemen, maar ik kan heerlijk ongestoord mijn boodschappen doen.
Van zelfscankassa’s hebben ze nog nooit gehoord. Dat het dan net iets langer duurt dan bij de grote jongens neem ik voor lief. En van keuzestress heb ik hier veel minder last. Ja, ze hebben er niet alles. Moet ik toch even op de fiets erop uit. Heb ik je ook verteld dat ik de laatste 1,5 jaar 20 kilo ben kwijtgeraakt?
