Mijmeringen: 'Kleding'

'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen

Kleding
Als mens hebben we het nadeel dat we niet echt een vacht hebben. We hebben wat haren op het hoofd – niet allemaal- en wat haren rond onze genitaliën en oksels, waarmee volksstammen niet blij zijn. Gevolg van onze kaalheid is dat we kleding dragen. De meesten van ons leven in een klimaat waar zonder kleren lopen betekent dat je constant het te koud zou hebben of te warm. Doordat het dus noodzakelijk is je lichaam te bedekken heeft iedereen de behoefte dit op zijn of haar manier te doen. Het maakt mensen uniek. En kleding kan groepen mensen verbinden of juist verschillen oproepen. Met kleding kun je een statement maken en niet alleen dat: het verhult het lichaam, waardoor er een erotische spanning ontstaat. Wat zit er onder die jurk of blouse? Hier kan met kleding een heel spannend speelveld ontstaan.

Eén van de manieren om die verschillen te onderdrukken is het dragen van een uniform. Uniformering van kleding heeft meestal een functioneel doel: je kunt aan de buitenkant zien wat de mens doet of beweegt en je kunt daarmee je benadering bepalen. Uniformen worden vaak toegepast bij mensen in maatschappelijke regulerende rollen: soldaten, politieagenten, de medische sector. Naast dat deze onderlinge kleding sterke overeenkomsten heeft is het ook praktisch. Het heeft op de goede plaats zakken, is van het juiste materiaal en vooral herkenbaar voor de omgeving. Uniformen zijn dus vaak aan een rol gekoppeld en stapt men uit die rol dan wordt deze kleding verwisseld met kleding met een persoonlijke smaak.

Er zijn ook mensen die altijd geüniformeerd rondlopen vanuit bijvoorbeeld politieke of religieuze motieven. En de vraag is dan of die persoon dat ook wel wil. Om kleding te gebruiken om bijvoorbeeld vrouwen in een amorf wezen te wijzigen, om de lustblikken van mannen te ontnemen kan niet op mijn sympathie rekenen. Kleding is de uiterlijke vertoning van wat de persoon voor een deel is. Een grote keuzevrijheid hiervan laat dat zien. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Niet alleen vanwege politieke of religieuze overwegingen kan niet iedereen aantrekken wat hij of zij wil.

Kleding is modegevoelig en veel mensen willen met de mode meegaan, of hebben er juist geen geld voor. Waren er vroeger twee of drie collecties per modehuis per jaar de standaard, inmiddels zijn er met de invloed van social mediatrends die maar enkele weken standhouden. Goedkoper, maar dus ook vaker wordt kleding aangeschaft. De kwaliteit is bovendien slecht. Na een paar keer wassen zijn de kleren versleten en omdat ze zo snel uit de mode zijn worden ze daarom weggegooid. Niet erg duurzaam.

Zelf heb ik geen behoefte om met trends mee te gaan. Nu is mijn kledinggedrag niet bepaald maatgevend. Ik heb niets met mode en vind de kwaliteit en draagcomfort belangrijk en niet of het populair is. Mijn aangeschafte kleding is niet goedkoop, maar wel stevig en tijdloos. Het kan zijn dat mijn kleding in de kast al jaren oud is. Kleding wordt bij mij pas weggegooid als het echt versleten is. Het weggooien van kleding is vandaag de dag een issue. Door de slechte kwaliteit wordt de afvalberg van kleding alleen maar groter. Bergen afgedankte kleding eindigen op een Ghanees strand, in een Zuid-Amerikaanse woestijn of in een oude loods in een havengebied: de hoeveelheid afgedankt textiel is zo groot dat er eigenlijk geen goede bestemming voor is. Veel textiel wordt vernietigd of eindigt in verre oorden op stortplaatsen in de natuur. Er zijn wel regels afgesproken met de industrie, maar door het gebruik van verschillende materialen is recycling erg moeilijk.

Omdat de kwaliteit zo afneemt, de aanschaffrequentie toeneemt en de mode continu wijzigt wordt hergebruik van kleding minder toegepast. Er zijn zelfs al kringloopwinkels die geen kleding meer aannemen. Het maatschappelijk besef dat het steeds aanschaffen van nieuwe kleiding niet goed is voor onze planeet is er bij het modebewuste publiek nog niet zo. Zeker nu we een regering hebben die het niet zo opheeft met duurzaamheid zal het kledingprobleem niet echt afnemen. Ook de logistiek rondom kleding is dramatisch. Er worden vaak diverse kledingstukken online tegelijk gekocht en meer dan de helft vaak weer teruggestuurd.

Voor de winkels is vernietigen vaak goedkoper dan opnieuw aanbieden aan klanten. Vaak zijn de teruggestuurde kleren toch gebruikt en vies en kun je het niet maken om nieuwe klanten dit aan te bieden of uit te zoeken of dit werkelijk nog kan. Waar gaat dit naar toe? De naakte waarheid is dat weinig mensen het interesseert. Na mij de zondvloed is de algemene gedachte.