In Memoriam Eric Ermes
Wat hebben wij een kanjer verloren.
Een Bourgondiër in hart en nieren. Eric ademde gezelligheid en was duidelijk in voor een feestje en een grapje op zijn tijd. Eric was zeer betrokken bij het wel en wee van anderen. Bij Stichting ‘de Peeënstekers’ en later bij de Vereniging der Veteranen genoot hij van de vele evenementen die wij met zijn allen organiseerden. Hij was een beetje wars van het protocol en wilde het liefst op zijn manier de bloemetjes buiten zetten. Hij noemde dat feesten binnen de regel “Nie Belangrijk” en prompt werd er een clubje opgericht met de naam Nie Belangrijk. Binnen een half uur hadden wij de vereiste 9 leden en Eric had de grootste lol dat we meteen een ledenstop hadden.
Hij kwam met stapels stickers, groot en klein, met daarop NB (gewoon geleend van onze provincie dus) en die werden door hem gebruikt voor dat clubje. Als Eric met Michaela in Duitsland was geweest kwam hij vaak terug met allerlei prullaria die van toepassing waren op het Dongens carnaval. Hij kwam met manchetknopen, speld van de Nederlandse vlag of leuke beeldjes. En wat te denken van al die prachtige carnavalskostuums, kosten noch moeite werden gespaard. Wat zag hij er altijd vrolijk en mooi uitgedost uit. Eric was ook de leverancier van echte Duitse marsmuziek voor ons Kapelleke met de optocht. Soms op het randje dat wij dachten; kan dit wel. En dan zag je hem helemaal in een deuk liggen van het lachen.
Ongeveer 10 jaar geleden werd bij Eric kanker geconstateerd. Wij gingen op bezoek naar Amsterdam. Waauw, wat een ingrepen heeft hij daar getrotseerd en nooit, werkelijk nooit hebben wij hem in zak en as gezien. Hij pakte elke strohalm aan en ging ervoor. Ook de laatste jaren, met steeds weer tegenslagen, ging hij er voor. Vooral voor wat hij nog wel kon. Zeer bewonderingswaardig. Zelfs toen het met de gezondheid echt minder werd gaf hij zich toch nog op voor het schoolreisje. Je weet het nooit moet hij gedacht hebben….
Tijdens het laatste bezoek aan Eric hebben wij nog herinneringen opgehaald. Hij schreef dat, ondanks dat hij 10 jaar geleden begon met die vreselijke ziekte, hij die jaren beschouwd als 10 bonusjaren. Dat is Eric ten voeten uit. Hij stuurde deze zomer de foto door van zijn Cabrio waar hij mee ging toeren. Hij was zo trots als een pauw dat hij het motto voor de komende carnaval al wist. Top Secret schreef hij op… Ook was hij blij met de belangstelling van velen van ons en zeker ook van ‘de Veterinnen’. Via het digibord deed hij nog iedereen de groeten en bedankte voor de vele mooie en gezellige jaren.
Zo spraken wij over zijn uitvaart: “Als jullie komen bij mijn uitvaart doe maar niet in vol ornaat, nee joh, geen poespas en doe maar un boske peeën op mijn kist”. Zo gezegd zo gedaan, een mooi afscheidsboeket met peeën op de kist.
Eric bedankt dat wij zoveel gezelligheid hebben gehad met jou, maar het had alleen nog veel langer moeten duren…
Vereniging der Veteranen
