De Dongense tafeltennisster Kelly van Zon heeft vandaag een ongelooflijke prestatie geleverd op de Paralympische Spelen in Tokio. Voor de derde achtereenvolgende keer slaagde Kelly erin om de gouden medaille in de wacht te slepen. Hieronder haar verhaal.
3 keer goud op Paralympische Spelen
Wow, wat een geweldig gevoel om weer een gouden medaille te winnen! Na de bronzen medaille in Beijing 2008, de gouden medaille Londen 2012 en Rio 2016, is het in Tokio opnieuw gelukt mijn titel met succes te verdedigen. Wat heb ik daar hard voor moeten werken en wat ben ik daar ontzettend blij mee!
Vanochtend om 04.45 uur Nederlandse tijd ben ik gestart met mijn finale tegen de Russische Viktoriia Safanova. De eerste game ging redelijk gelijk op maar aan het einde toch met 11-8 gewonnen. De volgende twee games speelde ik niet slecht, maar de details klopten net niet en maakte daardoor heel veel fouten met als resultaat een 11-3 en 11-4 verlies. Voor de buitenwacht zag het er kansloos uit, maar ik raakte niet in paniek en samen met coach Johan hebben we besloten het bestaande game plan uit te blijven voeren. De vierde game liep weer als vanouds en won ik met 11-5, wat zoveel vertrouwen gaf dat ondanks de gelijk opgaande strijd in de vijfde game, ik de wedstrijd met 11-8 kon afsluiten.
Viktoriia Safonova
Het was een lange weg, vijf jaar na Rio de Janeiro, het jaar uitstel van de Spelen vanwege de Corona pandemie, de huidige maatregelen in Japan als gevolg van dat zelfde virus waardoor mijn ouders en vaste supporters niet aanwezig konden zijn, anderhalf jaar geen internationale competitie kunnen spelen etc. Daar komt nog bij dat iedere speelster en hun coach/trainer mijn spel tot in de puntjes hebben geanalyseerd op zwakkere plekken en ze hebben daar vervolgens hun spel op aangepast. Binnen de huidige top-6 speelsters van de wereld is iedereen aan elkaar gewaagd en kan iedereen van elkaar winnen. Als je al bovenstaande zaken bij elkaar optelt, ben ik echt heel trots op het resultaat en is dit écht mijn mooiste titel tot nu toe!
Face Time met familie
En wat doe je dan na je overwinning in de sporthal: je neemt als eerste contact op met je ouders en familie via Face Time 🙂 Een Paralympische titel komt nooit vanzelf, daar moet ik heel hard voor trainen en werken. Daarbij heb ik de steun van het NOC*NSF, de Nederlandse Tafeltennisbond (NTTB), Sportcentrum Papendal, mijn coaches en sparring partners die me financieel, technisch en met alle benodigde faciliteiten ondersteunen om dit te kunnen presteren. Maar daarnaast zijn mijn ouders, vrienden en familie een enorme steun en zonder hun jarenlange support had ik dit op dit hoge niveau nooit zo lang vol gehouden!
Hoewel de evaluatie met de begeleidingsstaf nog gaat plaatsvinden, heb ik voor mezelf de knoop al doorgehakt. Ik ben nog steeds verliefd op het spelletje en als mijn spelniveau en lichaam het toelaten, plak ik er nog drie jaar achteraan met als doel om ook in Parijs 2024 nog één keer deel te kunnen nemen. Hoop wel met de huidige bondscoach Lumen en mijn supercoach Johan, die met zijn rust en geweldig spelinzicht me al die jaren met de juiste aanwijzingen naar de overwinning heeft geleid!
Johan, als coach al jaren mijn tactische steun en toeverlaat Wederom dank voor alle support vanuit Nederland: mijn telefoon ontploft bijna onder alle positieve en lieve berichten op social media accounts. Ik hoop dat jullie me het niet kwalijk nemen dat ik niet iedereen persoonlijk kan antwoorden, maar ik ben er ontzettend blij mee. Kom jullie over een weekje misschien weer ergens tegen in Dongen, trainen staat even op een ‘lager pitje’.
Groetjes, Kelly
