Mijmeringen: 'Muziekbeleving'

'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen.

Muziekbeleving
Dik vijftig jaar geleden ontstond er bij mij een grote liefde voor pop- en rockmuziek, die dacht ik nooit zou eindigen. Elke week kwamen en komen er nieuwe tracks uit waar een deel zeker de moeite waard is om in je hart te sluiten. In mijn tienerjaren was ik er ook heel actief mee bezig. Met een schoolvriend speelden we DJ met zelfs een eigen illegaal FM zendertje en waren we erop uit om alle nieuw uitgekomen nummers zo volledig mogelijk op te kunnen nemen op onze bandrecorders, zodat we ze later konden hergebruiken in onze programma’s. We werden daarbij geholpen door Felix Meurders die op Hilversum 3 de TOP 30 presenteerde en alle nieuw binnengekomen liedjes in zijn geheel draaide zonder door de intro of einde te praten.

Zorgen dus dat we op tijd voor de radio zaten. Zo verzamelden wij onze muziek bij gebrek aan geld. Maar vaak kochten we toch wel singeltjes bij disco Aria. We hadden zelfs een dealtje met de zaak. Zij hielden bij hoeveel singeltjes er werden verkocht de afgelopen week, waardoor wij onze eigen Dongense Top konden samenstellen en uitzenden. Het grote voordeel met deze top was dat allerlei muziek voorbijkwam en je een brede muzieksmaak ontwikkelde. Uiteraard had je een persoonlijke voorkeur en na een paar jaar was het toch wel duidelijk dat de rockmuziek mijn lichte voorkeur had.

In die tijd kreeg ik ook wat meer geld te besteden en ging ik – vaak met vrienden- naar concerten en festivals. Dat leverde uiteindelijk een voor anderen jaloersmakende lijst met namen van bands en artiesten op die ik gezien heb. Er werd ook gespaard en geïnvesteerd in apparatuur en ik werd ook DJ in een nachtcafé en bij het jongerencentrum. Het luisteren en beoordelen van muziek werd een belangrijke hobby. Lang heb ik dit volgehouden tot voorbij mijn 50e jaar. Ik hield met een schuin oog de topparades in de gaten, maar concentreerde me meer op LP’s en later CD’s en minder op hits. Met de komst van streamingdiensten en digitale opslag van muziek in het algemeen werd de laatste jaren het aanbod zo immens dat langzaam mijn interesse verslapte.

Het luisteren naar muziek is een instant bezigheid geworden. Eén druk op een knop en alles kun je boven water toveren. De tijden dat je een LP ging selecteren met een hoofdtelefoon in de platenzaak; de plaat aanschafte, thuis uitpakte en de hoes eens goed ging bekijken. Dan op de platenspeler leggen en ongeveer 20 minuten ging genieten voordat je de plaat moest omdraaien, lijken voorbij. En zo’n LP was een bezit; dat hoorde bij jou. Aanvankelijk vond ik het vreemd dat de LP weer helemaal terug was bij jongere generaties. Geluidskwalitatief kun je mij niet overtuigen dat een LP beter is, maar het proces hoe je door een eigen LP verbonden wordt met de artiest of band zorgt voor een gevoel dat de muziek iets eigens is. Dat zul je nooit hebben met een Spotify afspeellijst. Hoe prachtig de samenstelling ervan ook is, in principe kan iedereen hetzelfde doen en is er niets unieks aan. Het verzamelen van een reeks LP’s zegt veel meer over jou.

Terugkijkend heb ik toch wel nostalgische gevoelens over de tijd dat ik actief muziek kocht. Ik kon in geen stad ter wereld komen of ik ging op zoek naar platenzaken en struinde uren door de bakken. Telkens op zoek naar een nieuwe LP van een artiest of band die mij aansprak. Het is nu misschien wel 5 jaar geleden dat ik voor het laatst een CD heb gekocht en ook ongeveer zo lang geleden dat ik een CD uit de kast heb getrokken om te draaien. Muziek vind ik nog steeds erg mooi en belangrijk, maar ben meer een luie luisteraar geworden. Bij ons staat de radio vaak aan en een keuze maken uit mijn eigen enorme collectie gebeurt zelden. En gebeurt dit wel, dan grijp ik vaak terug naar muziek uit de jaren 70 en 80. De tijd dat ik werd gevormd.

Nu met de Top 2000 op de achtergrond merk ik dat zelfs deze nostalgische lijst een vreemde aan het worden is voor mij. Ook al pretenderen ze dat het om de beste 2000 nummers aller tijden gaat: dit is gewoon niet waar. De nummers zijn steeds nieuwer en de alleroudste verdwijnen langzaam uit de lijst. En veel liedjes zijn ook volstrekt onbekend voor mij. Muziek is gevoel en afhankelijk van je stemming past het ene muziekstuk beter dan het andere. Vaak draaiden we vroeger een hele avond platen en spraken we er ook samen over. Wat was nu goed en wat was beter. Wat deden we ook weer toen de plaat uitkwam? Daar verlang ik nog wel eens naar. Ik begrijp nu ook veel beter waarom jonge generaties willen teruggrijpen naar dit gevoel wat wij ooit ook hadden. In deze wereld van overdaad wil je toch ook jezelf onderscheiden. Die behoefte verandert niet als je ouder wordt.