Mijmeringen: 'Geweld tegen vrouwen'
'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen.
Geweld tegen vrouwen
Nooit zal ik een man, vrouw of kind slaan, of ik zou zodanig bedreigd moeten worden dat het niet anders kan. En zelfs dan acht ik me uitsluitend in staat om te de-escaleren en zeker een ander niet te verwonden, laat staan vermoorden. Ik weet niet of ik hierin een uitzondering ben, maar heb een enorme hekel aan fysieke vormen van agressie. Ik ben er ook nooit mee geconfronteerd. Mijn ouders hebben me nooit geslagen en zeker mijn moeder had een hardgrondige hekel aan ruziemaken. Vechten of slaan was al helemaal uit den boze bij haar. Als mijn moeder boos op me was negeerde ze me een tijdje. Ze deed dan net of ik lucht was voor haar. Dat vond ik gevoelsmatig veel erger dan wanneer ik een klap zou krijgen, waarbij de pijn letterlijk kort zou zijn. Maar het hielp wel. Nooit heb ik maar de neiging gehad te slaan of fysieke agressie toe te passen. Reden ook dat ik sterk pacifistisch ben. Met geweld los je niets op; ook in een relatie niet.
Van alle tijden is het zo dat er veel geweld toegepast wordt. Ook in relaties komt hetmnogal eens voor. Meestal zijn het de mannen die vanwege hun vaak fysieke overwicht hun partner iets aandoen. Veel vrouwen hebben het nakijken in fysieke zin. Ze zijn minder gespierd en delven het onderspit als ze worden aangevallen. Daar maken blijkbaar nogal wat mannen misbruik van. Nu is dit vooral duidelijk een machtsmiddel van mannen. Vrouwen kunnen overigens wel de boventoon voeren in een verbale conflictsituatie. Het is namelijk hun enige verdedigingsmechanisme.
Tot voor nog geen 70 jaar geleden was er zelfs een wettelijk mentaal overwicht van mannen. Tot ver in de jaren 50 van de vorige eeuw was een vrouw wilsonbekwaam en moest ze naar de pijpen van hun man dansen. De emancipatiegolf heeft er gelukkig voor zorggedragen dat de verschillen tussen man en vrouw kleiner werden. Nog steeds is er op tal van plekken nog grote ongelijkheid. Vaak conservatieve gemeenschappen kunnen het maar moeilijk verkroppen dat de boel gelijkgetrokken wordt. In hun oergeschriften zoals bijvoorbeeld de Bijbel of de Koran worden vrouwen stelselmatig achtergesteld en in rolpatronen gedrukt, op een zodanige manier dat de man het uiteindelijk te vertellen heeft. Dat zet zich door in de politiek waar vele standpunten van bepaalde politieke partijen nog steeds deze achterstelling omarmen, ondanks dat het feitelijk strafbaar is om te discrimineren.
Vrouwen worden in conservatieve kringen ook nog vaak gezien als lustobjecten en mogen zich daardoor niet volledig tonen om verleiding van mannen te kunnen weerstaan. Zelfs meisjes besnijden is normaal in sommige conservatieve gemeenschappen. Deze vorm van fysiek geweld, waarbij jonge meisjes worden verminkt zonder medische noodzaak blijft hardnekkig en veelvuldig voorkomen, ook in ons land.
Het wordt tijd dat vrouwen werkelijk gelijkwaardig worden behandeld, en dan ook veilig over straat kunnen. Veel te vaak gebeurt het dat vrouwen worden aangerand of verkracht door mannen. Vaak worden dan bij de vrouwen schuldgevoelens aangepraat. Dat ze te sexy gekleed zijn, te laat over straat gaan, ze zich alleen op eenzame, donkere plekjes begeven of te veel gedronken of gebruikt hebben. Als een man dit doet hoor je niemand. De schuld ligt echter niet bij het slachtoffer, maar bij de mannen die de vrouwen dit aandoen.
Er zijn drie belangrijke redenen waarom dit alles gebeurt: overmatig testosteron, het fysieke overwicht van mannen en de conservatieve opvattingen over vrouwen. De mannen van de oude stempel voelen de druk van de opkomende invloed van vrouwen als een bedreiging. Een feminiserende samenleving laat weinig heel van het Bokito-imperium van deze mannen. De mannen voelen zich machteloos tegen de vaak gewiekste vrouwenstreken, waarbij de man soms ook vernederd wordt en hij vervalt in het patroon van inzetten van fysieke superioriteit om zich te laten gelden. Gevolg is dat vrouwen zich dan nog meer gaan afkeren tegen dit gedrag en mannen in het algemeen. Dat laatste maakt het er allemaal niet gezelliger op. Maar het lijkt op zich niet zo ingewikkeld. Aanvaard dat mannen en vrouwen gelijk zijn en zorg dat je als man uitsluitend verbaal – zonder fysieke of seksueel getinte dreigementen – je mannetje staat. Dat is in een wereld die conservatiever en competitiever wordt blijkbaar niet zo gemakkelijk. Het is toch te gek voor woorden dat veel vrouwen zich onveilig moeten voelen.
En dan heb ik het nog niet over de queergemeenschap gehad. We zouden een beschaafd volk moeten zijn. Ik schaam me zowat dood dat ik een man ben.
