Mijmeringen: 'Burgerbescherming'
'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen
Burgerbescherming
In 1986 is in Nederland de Bescherming Bevolking afgeschaft. Op dat moment waren we zo naïef om te denken dat een dergelijke organisatie niet meer nodig was. In onze buurlanden bestaan deze organisaties nog wel. Er zou geen oorlog meer komen, gevolgen van natuurrampen zouden worden opgevangen door o.a. het Rode Kruis en de Brandweer. Maar, op deze voorzieningen wordt echter keer op keer bezuinigd en ze hebben andere hoofdtaken.
De BB werd opgericht in 1952 en op zijn hoogtepunt in 1956 waren er 156000 mensen betrokken. Destijds dacht men er ongeveer 200.000 nodig te hebben voor een adequate invulling van deze civiele dienst. Met de noodkreet van de overheid dat we moeten zorgen dat we zelfvoorzienend zijn voor op zijn minst de eerste 72 uur bij een noodsituatie is veelzeggend. De bedreigingen lopen uit de hand en de regering kan ons niet beloven dat ons overheidsapparaat iedereen kan helpen. Dreiging van oorlog, natuurgeweld door klimaatverandering, sabotage en de toename van volslagen gekken in onze gemeenschap, dwingt iedereen zelf stappen te ondernemen om op korte termijn te overleven. Ik vraag me ook af wat er na die 72 uur gebeurt. De destijds beoogde 200.000 mensen om noodhulp te bieden bij calamiteiten, terwijl de bevolking sindsdien nog eens explosief is gegroeid, zijn er niet en de vraag kan nooit worden opgevangen door de beoogde hulpdiensten die nu al overbelast zijn. Kortom: chaos.
We hebben allemaal een folder van ‘Denk Vooruit’ gekregen waarin wordt uitgelegd hoe we ons het beste kunnen voorbereiden op langdurige uitval van de infrastructuur. Typisch is dat men voorstelt eerst een noodpakket te maken en dan pas een noodplan te maken. In mijn ogen zou je volgens een normale PDCA-cyclus (plan, do, check, act) eerst een plan moeten maken en dan pas hollen. Jouw situatie kan heel anders zijn dan die van de buurman en dat betekent ook dat jouw noodpakket er anders uit zou kunnen zien. Ok, dat is peanuts.
De folder geeft vooral aan wat je zelf allemaal moet doen. Contact zoeken met vrienden, buren, familie bijvoorbeeld. Helaas heeft niet iedereen een dergelijk vangnet om zich heen. Typisch is ook dat men bij oplossingen in dit boekje vaak verwijst naar gebruik van telefoonnummers en apps. Als de stroom uitvalt werkt dat ook niet meer, dus als de powerbanks leeg zijn, ben je volledig op jezelf aangewezen en heb je dus niets aan die communicatiemiddelen. Ondanks de goede bedoelingen vrees ik dat het boekje ondertussen al bij het oud papier ligt en de meeste mensen denken dat het allemaal wel zal loslopen.
De rol van de overheid is erg beperkt. Wel ziet men een rol voor de overheid om lokale noodsteunpunten in te richten. Met de VNG heeft de regering een bedrag van maximaal 70 miljoen per jaar gereserveerd voor het realiseren van deze noodsteunpunten. In mei al beslist, maar binnen Dongen, waar ik woon, heb ik geen idee waar die zijn of moeten komen. En waarom wel miljarden gaan inzetten voor het mogelijk oorlog gaan voeren met een zowat failliet land met een alcoholistische bevolking en vervolgens het eigen volk thuis het zelf maar uit laten zoeken. Zoals in moderne oorlogen gebruikelijk is, is het feitelijke front maar bijzaak. De vijand heeft namelijk veel meer baat bij het kapot maken van infrastructuur en het breken van het moreel van zijn tegenstander. En met F 35’s, tanks en 200.000 soldaten doen we daar maar bar weinig tegen.
Wel met een goed georganiseerde Bescherming Bevolking. Door dit professioneel op te zetten met inzet van vele vrijwilligers en hulpmiddelen kun je een noodsituatie veel beter aan. Want ik heb er geen vertrouwen in dat het wat wordt als we dit -zoals in het boekje wordt bepleit- overlaten aan ieders persoonlijke individuele inzet. Zeker als de helft dit wel doet en de rest niets ontstaat er bij een calamiteit volledige anarchie. Precies waar de vijand op uit is. Dat we ons ook zelf moeten voorbereiden op noodsituaties staat overigens buiten kijf.
Maar met een fooitje van 70 miljoen en geen organisatie vanuit de overheid om calamiteiten te kunnen beheersen, hoop ik dat het maar heel lang mag duren voordat er een noodsituatie zich voordoet. De overheid zou veel meer moeten regelen en faciliteren om zijn bevolking thuis te beschermen. Een heroprichting van de BB zou hierbij een goede aanzet zijn. Komt er wel weer iets van ‘solidariteit’ terug. Is trouwens wel een heel vies woord.