Met nog één uitwedstrijd te gaan, moet Dongen na een verblijf van zeven jaren in de 3e Divisie, het volgende seizoen een trapje lager gaan spelen. Drie wedstrijden geleden had het elftal van Osman Erbas alles nog in eigen hand.
Door Piet Scheepers.
Het liep allemaal anders. De meest belangrijke wedstrijd van het seizoen, thuis tegen Baronie, liet de ploeg het afweten. Toen volgende de inhaalwedstrijd doordeweeks tegen UNA in Veldhoven. Een wederopstanding? Door het niet afronden van de vele mogelijkheden werd het een gelijkspel. En dan de laatste thuiswedstrijd tegen Groene Ster. Een ploeg die op twee fronten streed: nacompetitie ontlopen en/of periodetitel pakken?
Snel vergeten die wedstrijd tegen Baronie thuis!
Dat was unaniem de opmerking van de vaste aanhang van Dongen. Diverse uitlatingen werden de wereld in gegooid. Niet voor herhaling vatbaar. Een ding is zeker: Baronie trad Dongen tegemoet alsof hun leven ervan afhing. Dat was dan ook zo. Dongen liet zich als een mak schaap naar de slachtbank leiden. Daar waar de geel/blauwen met het mes tussen de tanden de Bredase buurman te lijf hadden moeten gaan, stelde de thuisploeg danig teleur! Het werd dan ook een schamele 1-2 nederlaag. Dongen was weer afhankelijk van Baronie. Het moest dan zelf alles winnen en Baronie moest steken laten vallen.
Inhalen bij UNA.
Op de doordeweekse dag, daags voor Hemelvaartsdag, stond de inhaalwedstrijd op het programma. De voorbesprekingen waren duidelijk. Dongen moest de slag op het middenveld winnen! Dan was er iets te halen. UNA had juist een fikse nederlaag opgelopen tegen Groene Ster. “Wij moeten het UNA moeilijk maken,” was het credo. Vanwege verplichtingen elders was UNA op vier plaatsen gewijzigd. Dongen begon wat slordig aan de wedstrijd. Het inspelen van de bal was niet zuiver waardoor UNA kon opbouwen. Doordat Dongen hoog druk zette kon dit wel eens verkeerd aflopen. Zo ook in de 20e minuut. Pieter Jan Scheerlinck miste de bal waardoor UNA de mogelijkheid kreeg om de openingstreffer te scoren. Daarbij bleef het gelukkig voor Dongen dat vanaf dat moment weer het heft in handen nam. Theo Martens vuurde kort na elkaar enkele schoten op het UNA-doel af. Het resultaat was een pegel op de lat. Invaller-doelman Giel Flokstra had hierop geen antwoord. Hij zou in de wedstrijd uitgroeien als de grote sta in de weg voor Dongen.
Maar ook Man-of-the-Match. Kort na rust werd Rijk Siemerink binnen de zestien van achteren aangetikt. Scheidsrechter Jeremy Lensink kon niets anders geven dan een strafschop. Fatih Kamaci rondde deze loepzuiver af. Hij had nog geen kwartier later de 0-2 op zijn schoen toen hij slordig balspel in de UNA-verdediging onderschepte. Alleen voor doelman Flokstra schoot hij de bal in de lange hoek. In een reflex stompte de doelman de bal corner. Op de vraag of Kamaci, oftewel Dongen in goeden doen, deze kans wel zou benutten reageerde Kamaci: “De keeper hield deze bal er prima uit!” Hierna kreeg Dongen volop kansen om de magere voorsprong te vergroten. Het zou anders aflopen. Max van Akker kopte de gelijkmaker binnen. UNA had tot dat moment geen goede kans gehad! Het slotoffensief om alsnog drie punten te pakken werd een hardloopwedstrijd van beide teams die hoog druk zetten. Via uitvallen probeerden beiden de winst te pakken. Giovanni Bombarda was heel dichtbij een doelpunt. Hij zag zijn inzet op de lat afketsen. Grote winnaar? Baronie. Het zag Dongen niet dichterbij komen. Met nog twee wedstrijden te gaan hing Dongen aan een zijden draadje!
Dongen – Groene Ster.
Daar waar de KNVB de voorlaatste zondag alle wedstrijden gelijktijdig wilde laten beginnen, gooide Groene Ster roet in het eten. Eerste een klapband met de bus en daarna in een file rond Eindhoven. Uiteindelijk begon de wedstrijd een uur later dan gepland. Ondertussen was ook Baronie thuis begonnen aan de klus tegen Unitas. Bij Dongen was al bekend dat de Bredase ploeg voorstond. Geen goed teken dus voor Dongen. Dongen kroop in de 12e minuut door het oog van de naald toen een schot op doel van linkerspits Shaquille Simmons op de paal terug het veld in spatte. De Limburgers waren traag in de opbouw waardoor Dongen zijn manschappen verdedigend kon wegzetten. Het spel bleef op en neer gaan waarbij Wessel Sprangers op sommige hachelijke momenten zijn doel schoon hield.
Dongen kwam in de 38e minuut op voorsprong door een doelpunt van Fatih Kamaci die een snel uitgevoerde aanval prima afrondde. De vele meegereisde Limburgers hoopten tijdens spelhervattingen op hun schutter, rechtsback Dylan Zwartjes. Door goed opstellen van de Dongenmuur, wist hij geen bres te slaan. Dongen kreeg na rust goede kansen om de voorsprong te vergroten. Kamaci, alleen voor de doelman op de achterlijn, passeerde de doelman maar zag zijn inzet via de paal voorlangs gaan. Sel Bastmeijer kopte een inzet in de handen van de doelman. Giovanni Bombarda kopte op de lat en kreeg hierna nog een goede kopkans, maar ook deze viel niet in het netje. Het werd steeds stiller op het sportpark. Het publiek had inmiddels vernomen dat Baronie een ruime voorsprong had genomen. Bij winst van Dongen was de laatste wedstrijd nog iets mogelijk. Het pakte anders uit.
Met nog ruim twintig minuten op de klok mocht Groene Ster een vrije trap nemen. Weer was het Zwartjes die deze voor zijn rekening nam. Hij krulde bal richting de vijf meter. In een kluwen van spelers was het Dennis Petit die de bal achter doelman Sprangers tikte. Een gelijkspel was als een verloren wedstrijd; dus alles op de aanval. Helaas alsof het zo moest zijn. Juist de twee verdedigers die aan het einde van het seizoen afscheid nemen bij Dongen, speelden de hoofdrol in de winnende treffer voor de gasten. Een eigen doelpunt van Pieter Jan Scheerlinck bezorgde de gasten de 1-2 zege. “Misschien wel tekenend voor het seizoen om op deze wijze te verliezen,” werd langs de lijn berustend opgemerkt. “De laatste druppel uit de gifbeker was vandaag opgemaakt!” Volgende week naar Unitas en daarna uithuilen en opnieuw beginnen.
