Tijdens een wedstrijd van de veteranen staat er altijd heel wat geschiedenis op de grasmat.
Mannen met 25jaar voetbalervaring zijn eerder regel dan uitzondering. 40jaar hollen over de groene velden telt ook zeker mee. Kroonspanners zijn wellicht toch die, die al ruim 50jaar bijna elke week de bal een poeier geven. Het mogen dan wellicht overwegend ‘grijze koppen’ zijn, fanatiek kan het er nog altijd aan toegaan. 2x 30 minuten vergt voor menigeen echter wel een de nodige krachtsinspanning, zeker wanneer ze als jonkies tijdens de eerste helft kris kras over het veld schieten.
Zaterdag leken de GroenWitte van DVVC gedragen te worden door de vleugels van RedBull. Stuiterend over het veld, op jacht naar de openingstreffer die geregeld op de sloffen lag maar helaas op zich liet wachten. Schoten de mannen zelf niet net naast het net, over het doel, kwam de pass niet aan of was de aannemer net te laat, was daar ook nog die vermaledijde keeper van de gastploeg die zijn team vele malen nog op de been in het spel liet.
Ook van de kant van Molenschot liet men zich niet onbetuigd. Meegezogen in de vaart van het spel werden regelmatig doelpogingen genomen waarbij de thuisploeg soms op het nippertje gered werd voor een achterstand. Hetzij doordat het schot rakelings voor langs gleed, een laatste man er nog een voet of hoofd tegen aan kon zetten of de sluitpost, niet bang voor een eventuele confrontatie met een aanvaller, gedegen reddingen uitvoerde.
De aanwezige toeschouwers zweepte met “hun kabaal voor 10” de mannen telkenmale weer op er vol voor te gaan. Tot aan de rust mocht het niet baten. De teams zochten de warme thee op met een brilstand op het scoren bord.
Wie breekt de ban?
Welk team is het fitste? Welk team houdt dit tempo vol? Wie gaat in de 2e helft het ritme bepalen? Geen van beide teams zakte weg. Sterker, naar mate de wedstrijdminuten weg tikte was er des temeer drang om van de nul af te komen. Bij beide ploegen. Op het veld verschenen steeds meer rode hoofden, van steeds meer gezichten parelde de druppels naar beneden (en dan niet van de regen). Van opgeven of een tandje terug was echter geen sprake. Nog luider en fanatieker aangemoedigd door de toeschouwers werd keer op keer een aanval opgezet, lange rushes gemaakt en stevig uitgehaald. Het was een kwestie van tijd voordat een van de GroenWitte de ban zou breken. Een gejoel en gejuich rolt over de velden. Een krappe 10 minuten voor tijd mag de tot dan toe voortreffende keeper van Molenschot de bal uit het net vissen. 1-0 voor DVVC. Wat een ontlading!
De tegenpartij baalt. Stevig. Over en weer wordt er gemopperd en met een vingertje gewezen waar het, zo laat in de wedstrijd, fout is gegaan. Maar de bal is rond en één minuut kan al een eeuwigheid duren, laat staan 10. De bal in bezit houden en van de eigen goal weg blijven is nu het devies voor de thuisploeg.
Jagen, aanvallen en niet geschoten is altijd mis die van de gasten. De ongemakken die de spelers, van beide teams, 2×30 minuten lang hebben onderdrukt, zijn direct zichtbaar wanneer het laatste fluitsignaal klinkt. Wat een strijd. Een ware Victorie voor de Veteranen. Zeer verdiend mannen. Op naar de volgende wedstrijd.
