Juffrouw Ans Klein Hazebroek 40 jaar in onderwijs

Deze week is het 40 jaar geleden dat 'Juf Ans' Klein Hazebroek haar eerste schreden zetten in het basisonderwijs. Special reporter Han Driesprong, voormalig directeur van de Anspachschool, ging op pad om deze bijzondere juf te interviewen. Een spraakzame juf en een nieuwsgierige journalist bleek een gouden recept voor een prachtig interview!

"Kleuters, daar heb ik mijn hart aan verpand"

Door Han Driesprong

“Mijn lievelingskleuren? Rood en zwart!” Ans hoeft er niet over na te denken. “Paars vind ik ook mooi. Ik trek de laatste jaren veel kleurige kleding aan en een vrolijke tas is ook aan mij goed besteed.” Tegenover mij zit juffrouw Ans. 40 jaar lang leerkracht bij de jongste kinderen. Eerst bij kleuterschool De Paddenstoel en later na de vorming

van de basisschool bij de J.J.Anspachschool. Op de tafel ligt een enorme stapel fotoboeken. Een verzameling van 40 jaar onderwijs. Plakken ontbijtkoek besmeerd met boter, koekjes, bonbons en een grote ‘bak koffie’ vullen de rest van de tafel. Pure gastvrijheid.

Geboren in de Achterhoek

“Ik ben geboren in Haarlo, een klein gehuchtje in de Achterhoek. Daar zat ik op de School met de Bijbel. Een juf in klas 1, 2 en 3 en een meester in klas 4, 5 en 6.” Het typeert Ans dat ze al die jaren heeft gecorrespondeerd met beide leerkrachten. De meester leeft nog, hij is tegen de 80. Ans laat een zwart-wit foto van haar klas in 1962 zien. ‘Je was een lieve, ijverige leerling’, leest ze voor uit een latere brief van juffrouw Deen.“Ik heb altijd juf willen worden”, vertelt Ans met stralende ogen. “Omdat er in die tijd weinig werk was in het onderwijs, twijfelde ik nog wel op de Mavo. Ik heb toen wel eens gedacht om stewardess te worden. Uiteindelijk heb ik toch doorgezet en bewust voor het onderwijs gekozen, waar mijn hart uit ging naar het jonge kind.”

Sollicitatie naar Dongen

“Na mijn studie heb ik in het hele land gesolliciteerd. Zelfs naar Texel. Zeker 45 brieven heb ik weggedaan. Zonder ervaring had je in die tijd weinig kans. Van Wil Buitelaar, hoofdleidster van kleuterschool de Paddenstoel in Dongen kreeg ik wel die kans. De school was zo gegroeid dat er een tweede leerkracht mocht worden benoemd.” “Haha,” lacht Ans, “reuze spannend, zo’n proefles. Ik weet het nog precies. Het was 11 december 1975. Ik moest een

bijbelverhaal vertellen en deed een spelles. Voor die les had ik zelf kaboutermutsen gemaakt. ’s Avonds was er nog een uitgebreid gesprek met het bestuur.

Met Wil Buitelaar heb ik nog een half jaar samen in één lokaal gewerkt. Om de beurt speelden we met onze groep kinderen buiten. Toen kwam er in augustus 1976 nieuwbouw. Uiteindelijk groeide de school uit tot een basisschool van 4 tot 12 jarigen.”

één van de eerste teamfoto’s: staand: juffrouw Ans, juffrouw Loni, juffrouw Gerrie. Gehurkt: meester Han, zittend juffrouw Gonny en juffrouw Wil.

Kleuters zijn onbevangen

“Kleuters zijn heerlijk onbevangen. Ze zeggen wat ze denken en geven je enorm veel liefde. Ze vliegen je om de nek

met: ‘Ik hou van jou!’ Hier kan ik enorm van genieten. Het zijn mooie mensjes in ontwikkeling. Ieder kind heeft zijn eigen benadering nodig. Niet altijd tref je gelijk de juiste snaar. Maar als je dan toch een band met ze krijgt, is dat mooi. “

Hoogtepunten

“Rond mijn 50e verjaardag hebben we het project Ot en Sien gehad. Alle kinderen waren als Ot en Sien verkleed. De kleding was door ouders gemaakt. We hebben oude spelletjes gedaan. Opa’s en oma’s kwamen voorlezen.

Echt geweldig, zo’n feestmaand.” Als ik naar nog meer hoogtepunten vraag, is het even stil. “Och,” zegt Ans dan, “er waren zoveel hoogtepunten. We hebben thema’s gehad als de Bruidsshow, het Circus en ook niet te vergeten het project over kunst, Meesterwerk.”

Maar Ans kan ook enorm genieten van kleine dingen. “Vorige week hadden we enkele kinderen uit groep 8 in de

klas. Tijdens het pauzeren zei één van die kleintjes: ‘Als jij kruimelt, moet je het netjes opruimen!’ Laatst zei ik tegen één van de kleuters: ‘Wat hoest je toch!’ Gelijk begonnen ze allemaal te hoesten. Dat is genieten met kinderen. Daar kan ik van binnen heerlijk om

zitten glunderen!”

Administratie

“Vroeger had je de hele ontwikkeling van kinderen in je hoofd. Je schudde de activiteiten zo uit je mouw. Nu moet je de ontwikkeling van kinderen meer digitaal verwerken op de computer. Je bent meer bezig met groepsplannen en werken vanuit de doelen. Daar zoek je activiteiten bij. Maar ik blijf iemand die het allemaal in het hoofd heeft zitten. Als je materiaal goed aanbiedt, handelend bezig bent, spreekt dat de kinderen heel erg aan.”

Loslaten

“Ik hecht me erg sterk aan kinderen. Als ze dan naar een andere groep gaan, vind ik het afscheid nemen moeilijk. Dan kan ik ze moeilijk loslaten. Wat ook heel veel indruk op me heeft gemaakt is het overlijden van een moeder, een kind of een man van een collega. Je denkt er na al die jaren

nog steeds aan.”

“Wat ik het liefste doe, is liedjes zingen, voorlezen, vertellen en knutselen. Ik ben een bezige bij. Je ziet mij niet zo snel achter mijn bureau en de computer zitten. Ik zit liever tussen de kinderen in. Als een kind voor het eerst gaat buitenspelen, zoekt het soms de nabijheid van de juf. Ik ben er dan voor het kind als het mijn hand wil vasthouden!”

Hobby

Als ik Ans vraag wat haar hobby’s zijn, flapt ze er onmiddellijk uit: “De school! Ja, daar gaat veel tijd in zitten. En verder foto’s maken en wandelen. Een theater bezoek ik ook graag. Voor lezen blijft er niet zo veel tijd over. Daarnaast ga ik graag terug naar de Achterhoek om te genieten van de rust en de ruimte. De prachtige natuur, als je om je heen kijkt is er veel om van te genieten.”

Van huis uit

“Ja, ik koos bewust voor een protestantse school. Dat heb ik van huis uit meegekregen. Ik heb bij mijn opleiding nog een aparte godsdienstakte gehaald. Ik vind het heel fijn om de verhalen uit de Bijbel te vertellen. Iedereen mag er later mee doen wat hij wil. En als we de Bijbelliedjes zingen, kunnen ook kleuters zeggen: ‘Hier word ik blij van, juf.’ Liederen kunnen ook mij raken. Zo zongen we tijdens de laatste schoolkerkdienst in de kerk: ‘Je bent een mooie diamant Je schittert want je bent briljant We roepen hoi! hoi! hoi! Want je bent echt mooi Je bent een parel in Gods hand.’ Wat voor mij ook van grote waarde is om tijdens de kersttocht stil te staan bij het kerstverhaal.

Een verhaal om door te geven aan de nieuwe generatie.”

Droom

“Ik blijf genieten van kinderen. Ik ben er trots op dat ik, samen met fijne collega’s, kinderen in hun ontwikkeling stapjes verder mag brengen. Als kinderen zich helemaal thuis voelen, dan komen ze tot leren en leven. En waar ik van droom? Ik droom … van een mooie blije wereld waar vrede en verdraagzaamheid bovenaan staan.”