‘Mijmeringen’ is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen
Computer says no
Het leven van een horeca-ondernemer wordt er ook in ons dorp Dongen niet gemakkelijker op. Een aantal ondernemers staat onder druk, omdat ze op leeftijd zijn en opvolging niet geborgd is. Dan loop je dus het risico dat het bedrijf sluit. Als ik alleen al kijk hoeveel horecazaken inmiddels de deuren hebben gesloten tijdens mijn leven in ons dorp, dan gaat het richting de 40. Het gevolg is dat er op dit moment nog maar een handjevol over zijn. Als je als gemeente ook aantrekkelijk wil zijn voor toeristen en mensen buiten het dorp, zou het hier toch wel iets van een stimulerend horecabeleid moeten voeren. Er is ooit een goed verkocht boekje gemaakt over de kroegen in Dongen. Dat is duidelijk geschiedenis.
Afgezien dat er een tijdje terug op het plein in het centrum een terras/restaurant is geopend, gebeurt er weinig. Een restaurant heeft een nieuwe eigenaar gekregen en verder zijn er ook niet echt plannen, al gaan er geruchten dat een café gaat uitbreiden. Wat de gemeente wel heeft gedaan om het nog oninteressanter te maken voor de horeca is het herinvoeren van een exploitatievergunning. De politiek heeft de mond vol van minder regels, maar daar merk je helaas niets van. In de algemene plaatselijke verordening is deze vergunning opgenomen zodat de gemeente toestemming geeft voor het starten van een horecazaak. Dus naast het aanvragen van een drank- en horecavergunning komt er nog meer bureaucratie bij.
Waarom is er een exploitatievergunning nodig? Naast de handhaving van de openbare orde heeft de exploitatievergunning als doel om de overlast in de omgeving van het horecabedrijf te beperken. Er wordt dan ook een terrassenbeleid gehanteerd. Er is een exploitatievergunning horecabedrijf nodig als klanten direct eten en drinken in de ruimte kunnen consumeren. Alcohol schenken speelt hierbij geen rol. Voor het plaatsen van gokkasten of speelautomaten heb je ook deze vergunning nodig. Ik weet niet hoeveel leges evoor betaald moet gaan worden, maar een exploitatievergunning is dus bedoeld om inzicht te krijgen in de algemene horeca-activiteiten in de gemeente. De aanvrager moet wel met de billen bloot.
En in ons dorp is deze vergunning sinds kort dus verplicht. Daar zal wel meer achter zitten. Het dorp is qua horeca zo overzichtelijk dat deze inventarisatie echt niet veel meer inzicht geeft. En wetende dat de gemiddelde horecaondernemer in de regel geen administrateur is, zal het nog een hele toer zijn om de vergunningen tijdig compleet te krijgen. Als één van de horeca-ondernemers die aan deze regels moet voldoen ben ik begonnen aan de aanvraag. Onderweg naar het online invullen van deze verklaring kwam ik nog tegen dat er een nieuw register is voor mensen met Sociale Hygiëne. Heb je zo’n certificaat ergens ingezet en wil je dit niet laten vervallen? Herbevestig je certificaat maar snel om te voorkomen dat je over 5 jaar problemen krijgt. Niemand heeft mij hier iets trouwens over verteld.
Invullen van de aanvraag ‘exploitatievergunning’ dus. Je moet inloggen met je DigID of je eHerkenning. Dat is begrijpelijk. Dan moet je uiteraard de KvK gegevens van je bedrijf bij de hand hebben. Ook logisch. En dan komt het: je moet de gegevens van de bedrijfsleiders invoeren. Moest dat ook al niet voor de drank- en horecavergunning? Dit gaat echter niet zomaar. Je moet hiervoor de BSN-nummers van de bedrijfsleiders weten. Die heb je niet nodig voor die andere vergunning, dus hier hield het op. Je reeds half ingevuld formulier opslaan is er niet bij. Eerst navragen en dan weer verder gaan. Dus na wat mailwisseling met de betrokkenen begin ik opnieuw en kom weer een stap verder. Er moet een aantal bijlagen worden opgestuurd zoals een bedrijfs- of ondernemersplan, alle legitimatiebewijzen, arbeidsovereenkomsten, plattegronden, uittreksel KvK, en als laatste een verklaring betalingsgedrag nakoming fiscale verplichtingen. Mis je één van deze formulieren, dan computer says no en kun je overnieuw beginnen tot alles compleet is.
De meest vreemde bijlage vind ik nog de laatste: de verklaring betalingsgedrag fiscale verplichtingen. Die moet je eerst opvragen in Heerlen. Het feit dat je dit vraagt zegt iets over het vertrouwen van de overheid in de onderneming. Het komt bij mij over als toen ik ooit eens naar Gambia ging en op het vliegveld met grote letters op billboards las dat in het land geen kinderprostitutie voorkwam. Dat lijkt me nogal wiedes, toch? Er zal dus wel meer achter zitten. Daarvoor hoefde je in Gambia niet ver te kijken. Ik heb meelij met al die horecaondernemers en overigens ook met de ambtenaren. Het systeem is dramatisch, zoals alle digitale vergunningsaanvragen. Als de gegevens maar op één plek in het formulier niet volledig zijn ingevuld, kun je opnieuw beginnen. En net als in dit geval weet je vooraf niet wat men eigenlijk van je wil weten, dus kun je voor verrassingen komen te staan tijdens het invullen.
Ik heb jaren in de ICT gewerkt -gelukkig niet voor de overheid- maar ik schaam me diep over de kwaliteit van de systemen. Dat wordt uiteraard wel uitgelokt door de aanbesteding bij de aanschaf van dergelijke pakketten: de goedkoopste aanbieder krijgt de opdracht gegund. En als dan het pakket van eisen niet al te duidelijk of compleet was, werd de opdracht gegund aan de laagste bieder en krijg je dergelijke bagger. Kwaliteit wordt dan het ondergeschoven kindje.
En dan krijg je bij het gebruik dus: Computer says no. De vraag is wat de ergernis en vertraging-overal van deze flutsystemen de maatschappij in het gebruik kost. Vast veel meer dan de aanschaf van goedwerkende systemen. Kan het CPB dat ook niet even uitrekenen?
