Frans, een zeer gewaardeerd lid van Fotoclub Dongen, heeft al eerder met een mentoraat meegedaan. Hij blijft het steeds weer een uitdaging vinden en het is een bron van inspiratie.
In een van de eerste gesprekken met de mentor, Mariet Wielders, werd hem gevraagd wat hij zoal gedaan had binnen de fotografie. Een soort “nulmeting” om vandaar uit een start te gaan maken. Dat was begin februari van 2022 en eind november kon Frans zijn mentoraat met een zeer goed gevoel afsluiten. Frans had enkele onderwerpen in gedachten, maar niet alles was direct ook uitvoerbaar. Die zouden wellicht op een later tijdstip uitgewerkt kunnen worden.
Het onderwerp dat hem zeer aansprak was “Een (foto)verslag maken van De HEL van het Noorden”. Daarbij werd de werktitel: “75 Jaar en nog steeds ruig over de kasseien naar Roubaix”. Het moest een “wielerverslag” worden van het laatste gedeelte uit Parijs-Roubaix!
Waarom hij die serie gemaakt heeft?
- het gaat over wielrennen: welke problemen kom je als renner allemaal tegen?
- Frans is zelf een enthousiast fietser
- de kasseistroken in deze beroemde klassieker boeien hem
- hij vindt het gevecht met de oerelementen fascinerend
- en er was een “model” aanwezig
Het klinkt misschien ietwat ongeloofwaardig, maar ook op logistiek gebied waren er hobbels te nemen. Het allereerste waaraan gewerkt moest worden, was het verkennen van het parcours; waar liggen die kasseistroken en hoe zien ze er uit? Hoe zijn de weersomstandigheden? Is de vélodrôme in Roubaix toegankelijk? Zijn de douches open? En zo kun je nog wel even doorgaan. Het stond voor Frans in ieder geval vast dat hij naar de “Hel van het Noorden” moest gaan om dit alles met eigen ogen te kunnen zien. Sterker nog:
De kassei behoort tot het wielererfgoed, die meedogenloze stenen moet je koesteren
Na enig speurwerk kwam Frans op de juiste bestemming aan en bezocht de zeer gevreesde kasseistroken, die zelfs met sterren worden aangeduid! Op een bepaald moment komt nummer 19, het gevreesde Bos van Wallers (officieel Trouée d’Arenberg). Hier, op 95 kilometer van de finish, begint de finale van Parijs-Roubaix. Dit stuk geldt met nummer 4, de Carrefour de l”Arbre op 17 kilometer, als de zwaarste. Dit was voor Frans het ultieme moment om zijn verhaal vast te leggen. Uiteindelijk heeft Frans zijn verhaal over der Hel van het Noorden middels een 13-tal foto’s samengevat. Hij heeft ondanks alles, toch wel wat geleerd van dit mentoraat. Niet zozeer vanwege de coaching en inspiratie door de mentor, maar het samen optrekken in het mentoraat met enkele clubleden. Daar kreeg hij adviezen van: de mening van een groep is veel belangrijker dan van een individu!
Enkele leerpunten uit dit mentoraat waren:
- de werkelijkheid van de fotograaf is NIET de werkelijkheid van de kijker!;
- het aanbrengen van variëteit in beelden in een serie is heel belangrijk;
- let op brandpuntafstand en beeldtint;
- de rijrichting van de fietser gelijk houden.
Al met al was het een leerzaam proces en had Frans het zeker niet willen missen. Uit zijn presentatie heeft Frans een 5-tal foto’s geselecteerd (zie boven)
