Opinie: ‘Glorieux: een verhaal van pijn en geschonden vertrouwen’

Foto: Jan Stads/Pix4Profs

Bernadette Klerx, politiek verslaggever van dongen.nieuws.nl, beschouwt de kwestie ‘Glorieux’ in onderstaand opiniestuk.

Opinie: ‘Glorieux: een verhaal van pijn en geschonden vertrouwen’
Binnen afzienbare tijd zullen de eerste arbeidsmigranten hun intrek nemen in het voormalige broederhuis Glorieux aan de Triangellaan.

De bezwaren van buurtbewoners zijn definitief ongegrond verklaard. De Commissie voor de Bezwaarschriften vindt dat het College goed genoeg naar de omwonenden heeft geluisterd en voldoende maatregelen heeft genomen om eventuele overlast tot een minimum te beperken. En die uitspraak maakt de weg vrij voor huisvesting van 99 arbeidsmigranten in Glorieux. Daarmee is voorlopig een eind gekomen aan een slepende zaak, die vooral gekenmerkt is door hoog oplopende emoties, communicatieve blunders en gebrek aan vertrouwen. De enige weg die bewoners nog rest, is opnieuw een gang naar de rechter. De buurtvertegenwoordiging beraadt zich daar nog over.

Open wond
Begin maart oordeelde de voorzieningenrechter nog dat de gemeente eerst haar huiswerk beter moest doen voordat de vergunning afgegeven kon worden. Ze moest beter onderbouwen dat het woon- en leefklimaat van direct omwonenden niet aangetast zou worden. De gemeente sommeerde de nieuwe huurder Bouwvast Beheer om een akoestisch onderzoek uit te laten voeren. Uitkomst: er is geen sprake van onaanvaardbare (geluids)overlast voor het woon- en leefklimaat. Wel kreeg de gemeente het advies om extra voorwaarden aan de vergunning toe te voegen om geluidsoverlast voor direct omwonenden zo goed als uit te sluiten. En dat is gebeurd. Zo mogen de arbeidsmigranten straks geen gebruik maken van het buitenterrein, is groepsvorming bij de toegang aan de Triangellaan verboden en mag muziek niet hoorbaar zijn bij de directe buren.

Dat het voormalig broederhuis nu vrijwel zeker het thuis wordt voor een grote groep arbeidsmigranten zal de buurt moeten accepteren. Toch laat het dossier Glorieux een heel vervelend gevoel achter, als een open wond die nog lang na zal etteren.

Blunders
Vanaf het allerprilste begin zijn er grove communicatiefouten gemaakt. Buurtbewoners moesten van werklui vernemen wat de plannen met Glorieux waren. Daarmee was de eerste communicatieblunder een feit. Er zouden er nog meer volgen. Wooncorporatie Leystromen heeft hierin als eigenaar van het gebouw en dus als eerst verantwoordelijke overduidelijk de meeste steken laten vallen. Maar ook toenmalig wethouder Bea van Beers had hier strakker de regie op moeten pakken. Bij de gemeente was immers bekend dat de herbesteming van Glorieux zeer gevoelig ligt in deze buurt. De mogelijke komst van asielzoekers enkele jaren eerder had dat al bewezen. Maar goed, het kwaad was geschied en eigenlijk is het nooit meer goed gekomen.

De pijn zit diep
Daar komt nog bij dat bewoners jaren geleden al naar de gemeente waren gestapt met een uitgewerkt plan voor huisvesting van ouderen in Glorieux; maar dit plan is niet verder gekomen dan een ambtelijke la. En dat maakt de huidige situatie voor de bewoners extra schrijnend. Zij voelen zich niet serieus genomen en in hun hemd gezet. En die pijn zit nog steeds heel diep.

Draagvlak niet nodig?
Veel draagvlak is er eigenlijk nooit geweest voor de huisvesting van arbeidsmigranten. En dat heeft dan vooral te maken met het aantal. Bijna 100 personen in zo’n dichtbevolkt stukje Dongen is te veel, vinden de bewoners. Verbazingwekkend is het dan ook dat de Commissie voor de Bezwaarschriften concludeert dat ‘ het ontbreken van draagvlak geen reden is om de gevraagde omgevingsvergunning te weigeren. ‘Het college heeft de verplichting om bij de voorbereiding van het verlenen van de omgevingsvergunning de nodige kennis omtrent de relevante feiten en de af te wegen belangen te vergaren. Daar is het college naar het oordeel van de commissie voldoende in geslaagd’, luidt de motivatie.

Dit mag dan juridisch helemaal juist zijn, maar 517 handtekeningen onder een petitie en meer dan 100 bezwaarschriften is toch echt wel veel. De gemeente zou zich hierbij toch wel eens achter de oren moeten krabben.

Vertrouwen in politiek
Ik ben ook zeer benieuwd naar de reacties van onze plaatselijke volksvertegenwoordigers, want vrijwel alle partijen in de gemeenteraad hebben er bij de discussies over dit onderwerp steeds op gehamerd dat draagvlak van cruciaal belang is. Nu het draagvlak door de Commissie aan de kant is geschoven als iets van ondergeschikt belang, doet dat het vertrouwen in de politiek geen goed. Het versterkt de gedachte, ‘dat ze toch doen wat ze willen’, iets waar het imago van de politiek in het algemeen last van heeft. En dat is jammer. Want uiteindelijk moeten politiek en samenleving er toch samen iets van maken. Politici ontlenen hun positie namelijk aan het vertrouwen dat zij van bewoners hebben gekregen voor een periode van 4 jaar.

Handhaving is belangrijk
Het is daarom belangrijk dat het vertrouwen snel hersteld wordt en dat kan met een duidelijke stip op de horizon voor de toekomst én goede handhaving. Op papier zijn er wel allerlei regels en voorschriften opgesteld, maar naleven en handhaving is weer een ander verhaal. De praktijk leert dat daar nog vaak een kloof tussen zit. Logisch dat direct omwonenden daar dus vooral zorgen over hebben, ook al lijkt alles redelijk ‘dichtgetimmerd’.

Het toevoegen van allerlei regels en voorwaarden is nu eenmaal de basis waarop de Commissie voor de Bezwaarschriften de vergunning heeft goedgekeurd. Naleving en handhaving moeten daarom absolute prioriteit krijgen. In eerste instantie ligt deze taak bij de huurder Bouwvast Beheer, maar het zou naar de bewoners toe een mooi gebaar zijn als ook de gemeente en Leystromen hier gezamenlijk en pro-actief in optrekken. Daarmee wordt ook voorkomen dat partijen straks weer met het vingertje naar elkaar gaan wijzen.

Stip aan de horizon
En dan de toekomst. Dat er snel een definitieve invulling komt, is een illusie. Immers, het opnieuw ontwikkelen van het totale gebied gaat sowieso al jaren in beslag nemen. En bovendien zou het zomaar kunnen dat de economie als gevolg van corona weer in een vrije val raakt.
Wat wel kan is de bewoners uitzicht geven op een definitieve bestemming van dit gebouw. En daarom moet de gemeente met de bewoners om tafel om die zo gewenste stip aan de horizon in beeld te krijgen. Op turbostand graag. De eerste voorzichtige stap is gezet, maar voor het herstellen van het vertrouwen is het broodnodig dat er nog voor de nieuwe gemeenteraadsverkiezingen in maart 2022 de eerste contouren van een plan voor een definitieve invulling klaarliggen; dat verdienen de bewoners.

Maar tot die tijd zullen buurt en arbeidsmigranten met elkaar door een deur moeten. Laten we hopen dat er niks te handhaven valt en dat op termijn dit pand een mooie bestemming krijgt voor alle Dongenaren, ongeacht leeftijd, huidskleur of afkomst.

Bernadette Klerx

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen