Mijmeringen: Illegaal helpen
'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen.
Illegaal helpen
Met de aankondiging van het weigeren van het ondertekenen van een lintjes-aanvraag voor hulpverleners aan vluchtelingen door toenmalig minister Faber, dacht ik dat de politiek een morele ondergrens doorbrak. Nu was dit een actie van één persoon, waarvan je al wist dat ze geharnast was in het Wildersframe. Op dit niveau was een dergelijke uitschuiver echter in onze parlementaire geschiedenis nooit eerder voorgekomen. Maar met het voordragen van een nieuwe asielwet met een uiterst controversieel amendement van de PVV blijkt deze uitschieter een veel breder fundament te hebben. Een meerderheid van de Tweede Kamer stemde in met deze asielwet, waarbij hulp aan illegalen strafbaar gaat worden. Weliswaar probeerde de minister het nog te vergoelijken, door te zeggen dat dit onderdeel niet te handhaven is, maar dan vraag je jezelf toch af: waarom zo’n wet dan wordt voorgedragen?
Volgens mij moet je wetten zo opstellen dat ze uit te voeren en te handhaven zijn. Als de Eerste Kamer hiernaar goed gaat kijken, zou ze de wet meteen terugsturen. Er blijkt gelukkig vooralsnog geen politieke meerderheid in deze kamer. Maar hoe kan zo’n wet toch een meerderheid krijgen in de Tweede Kamer? Medemenselijkheid wordt met voeten getreden, want volgens dit gedrocht ben je bij invoering strafbaar als je een illegale medemens helpt, in welke vorm dan ook.
Sinds een aantal jaren ben ik betrokken bij een instelling die iedereen helpt die het nodig heeft zonder aanziens des persoons. Het enige wat hier gevraagd wordt is hoe iemand genoemd wil worden. Als deze onmenselijke wet wordt ingevoerd, kan het zomaar zijn dat wij bij onze stichting zeer regelmatig de regels overtreden, zonder dat we ons ervan bewust zijn. We gaan echt niet vragen of iemand die bij ons komt legaal of illegaal in Nederland verblijft. En al zouden we het wel weten, dan zal dit voor de hulpbehoevende geen enkel verschil gaan maken. Dus als we gewoon mensen helpen, loop je met deze wet het risico dat je beboet wordt omdat je iemand helpt. Dacht ik bij die achterlijke Faber dat we een ondergrens hadden gepasseerd; met deze wet passeren we deze grens nog veel breder. Het niet mogen helpen is gelukkig ook tegen Christelijke waarden, dus de kans dat de wet wordt aangenomen in beide kamers is erg klein.
Mijn grootste teleurstelling in deze politieke vertoning is dat er überhaupt dergelijke amendementen op zo’n wet worden aangenomen door blijkbaar niet-oplettende, slapende, of domme politici. En het vergoelijken voordat de wet is aangenomen is helemaal bizar. Trek de wet in, pas deze aan, en breng opnieuw in stemming zonder deze belachelijke bepalingen. Want stel dat de wet toch wordt aangenomen, is het leed niet te overzien. Dat zien gelukkig veel uitvoerende instanties -zoals de politie- ook wel. Zij geven aan dat ze op dit amendement geen actief handhavingsbeleid gaan uitvoeren. Dat is feitelijk op zich al insubordinatie voordat de wet in werking treedt. Maar als je dit van tevoren weet heb je als politiek toch echt boter op het hoofd. De voorstemmers in de Tweede Kamer zouden zich toch moeten schamen.
Weer een voorbeeld hoe onze wereld langzaamaan verruwd en fatsoen en normen en waarden aan de laars worden gelapt. Het zou mij niets verbazen als mensen in oktober alleen al om deze reden het stemhokje gaan mijden. Als politici zelfs niet meer de primaire fatsoensregels willen handhaven, zal het vertrouwen in de politiek een forse deuk oplopen. En stel dat de wet het wel haalt, maar feitelijk niet wordt gehandhaafd, en er is een overijverige groep handhavers die wel op de uitvoering gaat controleren, wat moet een rechter dan doen? Onze politiek is gegijzeld door extreem-ultra-rechts. We mogen blijkbaar onze grootste partij niet te veel dwarsbomen. Krijgen ze nog meer stemmen. Als je 25% van het electoraat vertegenwoordigt, dan is er altijd nog 75% die iets anders wil. Knoop dat maar eens in je oren.
