Vandaag bracht burgemeester Marina Starmans de welgemeende gelukwensen van de gemeente over aan het Diamanten paar Marius en Sien Blok -van der Mast in s Gravenmoer.
Corona-proof namen de heer en mevrouw Blok de gelukwensen in ontvangst. Ook in hun nopjes. Ondanks de coronaperikelen was de feestvreugde er niet minder om. Er was heel veel te vertellen. Bijvoorbeeld dat ze elkaar hadden leren kennen bij Jo Hommel, een nicht van Marius en de vriendin van Sien. Sien was destijds 18 jaar en ‘Maar’ 25 jaar. Marius woonde in ’s Gravenmoer en Sien in Sprang-Capelle. Het ging vroeger niet van een leien dakje om in een ander dorp verkering te hebben; dan was je een rivaal voor de dorpsbewoners . Maar Marius hield vol en tufte op zijn brommertje vele kilometers heen en weer.
Plotseling moest alles in een sneltreinvaart en al snel trouwden ze op 18 augustus 1960 in Sprang. Ze vonden een huisje op de Vaart in ’s Gravenmoer. Een huis zonder gas of verwarming, dus hout moest gehakt worden. ’s Ochtends werden de kaarsen onder de waterleiding aangestoken om deze te ontdooien alvorens er thee gezet kon worden. Op 16 december van dat jaar werd Marian, de oudste dochter, geboren. Zoon Kees volgde op 17 juli 1963. Sien ging ook nog wel eens door de week naar Sprang maar dan wel te voet met de kinderwagen, Twee uur heen en terug wandelen .Bakkie koffie en de dag was weer voorbij. Kees in de kinderwagen, Marian er bovenop en als ze dan weer thuis kwamen liep Sien met Marian rondjes om de tafel om warm te worden totdat de kachel weer brandde.
Enkele jaren later verhuisden Marius en Sien naar de overkant van de Vaart. Dit was een voormalige boerderij die opgedeeld was in drie woongedeeltes. In de tussentijd hadden Maar en Sien allebei een brommer. dus konden ze zich makkelijker verplaatsen. Bij opa Blok op bezoek of naar tante Stien was een hele onderneming waarbij ze wel wel een paar uur onderweg waren. Het gezin had een hele grote moestuin , een kippenkooi en konijnen voor de fok. Er was dus genoeg te doen. Na veel oefenen en bedwingen van de zenuwen met behulp van soms een borreltje, haalde Maar zijn autorijbewijs en was de eerste auto – een Kever – een feit.
Het reizen werd nu een stuk gemakkelijker. Door de storm in 1971/1972 werd het dak van het huis gelicht en was bewoning niet meer mogelijk. Het paarr werd geholpen door de brandweer en een vrachtwagen van Piet van der Dussen bij een verhuis naar de Grutterijstraat 87. Dit alles in een recordtijd van ongeveer 1 uur. Het uitpakken duurde iets langer want eerst moest alles nog schoongemaakt, behangen en bekleed worden. Maar we zaten wel droog.
Leven in een (volks)buurt was nog niet zo makkelijk, zeker als je een konijn wilt slachten, deze aan de waslijn hangt en met de ‘meel’ dood wil slaan. Heel de buurt was in in rep en roer. Dat gold ook voor de momenten dat Maar ’s morgens voor dag en dauw met de klompen over de dam liep……
Kristèl, de jongste dochter werd3 november 1975 geboren. De techniek bleef niet stilstaan, het groeiende gezin kreeg een huistelefoon. Sien deed eerst d`r haar en kleding goed voordat ze de telefoon opnam, maar dat was nog niet nodig want beeldbellen werd pas vele jaren later uitgevonden.
Op 18 Augustus 1985 werd het zilveren huwelijksfeest gevierd met als klap op de vuurpijl een optreden van niemand minder dan Jantje Koopmans. De avond kon niet meer stuk. Marius was al vroeg arbeidsongeschikt verklaard omdat zijn rug en schouders door het harde werken als opperman versleten waren. Zijn vertier vond hij in de moestuin waar hij dagelijks te vinden was en dat is nog steeds zo. Sien had als hobby brei en borduurwerk maar toen ze last kreeg van haar armen is ze overgestapt op wenskaarten maken. De tijd gaat gewoon door en alle kinderen zijn intussen al het huis uit. De diamanten bruid van vandaag kreeg ook een nieuwe knie en werd minder mobiel. Er werd geadviseerd om gelijkvloers te gaan wonen.
In ‘de Grut’ hebben ze tot het voorjaar van 1997 gewoond. Ze zijn toen verhuisd naar de Lange Veertel . Een seniorenwoning waar ze nu nog steeds wonen. De mobiliteit van beiden wordt moeilijker en er staan inmiddels 2 rollators geparkeerd in huis. Echter Marius vind zich nog te jong om achter ‘een kar’ te lopen. Naar de kerk kunnen ze ook niet meer. Ze wonen de dienst bij via een online verbinding. Als uitje gaan ze nog wel eens op een terrasje zitten. In totaal hebben ze 8 kleinkinderen; Carina, Nancy, Jochem, Arthur, Harold, Danique, Noëlle en Timo en 4 achterkleinkinderen; Alisha, Froukje, Mirte en Lise.
Foto’s: Jan Stads/Pix4Profs
