In zijn column beschouwt natuurmens Peter Verschure op zijn kenmerkende manier de zaken met een groene bril.
Pa Pad gaat op pad
‘Paal in de Oude Baan al vijf keer verwijderd’ stond er in de media te lezen. Enkele weken daarna: ‘Zware betonblok in Oude Baan verschoven’. Dan moet er daar toch wel iets heel bijzonders aan de hand zijn, was mijn mening. Ik weet dat De Stormvogels daar hun thuishonk hebben, maar zò stormen dat er betonblokken van honderden kilo’s worden verschoven? Welke krachtpatser krijgt dat in het holst van de nacht voor elkaar? Nu blijkt dat een pad de oorzaak van alle commotie is, en dan bedoel ik niet het voet-of fietspad, maar de Familie Pad.
De pad is geen kouwe kikker, maar een kleine egoïst, heel luidruchtig, licht giftig, behoorlijk oversekst en te vies om aan te pakken, dus niet bepaald een diertje met een hoge aaibaarheidsfactor. Hoe krijgt zo’n amfibie het dan voor elkaar om een doorgaande weg, die al eeuwen door ons dorp loopt, drie maanden lang af te sluiten voor alle verkeer? En dat al enkele jaren achter elkaar, dus na vier jaar is die Baan al in totaal een héél jaar gesloten geweest om die kleine, op seks beluste egoïst, in een slakkengangetje over te laten steken.
Pa Pad is een stuk kleiner dan Ma Pad, en hij laat zich door het vrouwtje naar de paarplaats – de kanovijver – dragen. De oorzaak ligt in het aantal mannelijke padden, dat veel kleiner is dan het aantal vrouwtjes. Die vrouwtjes gaan ‘daten’ en als ze een 3-4 jarige geslachtsrijpe vrijgezel aan de haak hebben geslagen mogen die hun rug op. Zo is zij ten eerste verzekerd van een partner, en ten tweede van een uitgerust maatje vol energie. Dat vrouwtje sleept zichzelf met haar minnaar op haar rug dan met een snelheid van 50 meter per uur over de Oude Baan om daar dagenlang de liefde te bedrijven.
Nu is de vraag van veel Dongenaren: ‘moeten wij voor die sekslifters meteen op de rem en vele kilometers omrijden om zo’n platte pad te voorkomen? Kan het niet anders opgelost worden, zodat we niet in een pad-stelling komen? Als natuurgids die ook het gaspedaal graag intrapt, heb ik misschien de oplossing. Als we aan beide zijkanten in de berm een plastic rand aanbrengen van 40 cm hoog dan komen de luidruchtige vrijgezellen uit het bos en lopen ze netjes langs de rand, want ze kunnen niet oversteken. Aan het einde zit er dan aan twee kanten een emmer in de grond en dan….plop…alle twee op de bodem van de emmer! Als wij mensen die emmer dan aan de overkant ledigen, kunnen die betonblokken in de Baan van de baan en kunnen we in het voorjaar genieten van prachtige dikkoppen die later wrattige, lelijke oudjes worden.
Dus wie meldt zich aan bij de gemeente om de emmertjes enkele keren per dag te ledigen? Ze willen net als wij niet te lang in quarantaine zitten met zijn allen. Want als het Pa Pad niet gegund is om rustig van de liefde te genieten, in wat voor wereld leeft hij dan…?
Groeten uit de Groenstraat
Peter
