Bernadette Klerx, politiek verslaggever van dongen.nieuws.nl, beschouwt de kwestie ‘Glorieux’ in onderstaand opiniestuk
Glorieux: het verdriet van wijkbewoners in een politiek spanningsveld
Ze zitten nog steeds met een enorme kater: de bewoners in de directe omgeving van Glorieux. In een allerlaatste, bijna wanhopige poging deden zij vorige week tijdens de raadsvergadering een dringende en emotionele oproep aan de gemeenteraad om een vuist te maken tegen de huisvesting van 100 arbeidsmigranten in Glorieux. Er is in ieder geval bij de direct omwonenden geen draagvlak voor de komst van zo’n grote groep arbeidsmigranten op zo’n dichtbevolkte plek. 517 petities ondersteunen dat. Maar ze kwamen van een koude kermis thuis. Althans zo voelden de in de raadszaal aanwezige bewoners dat.
Door Bernadette Klerx
Germaine Portier van de buurtvertegenwoordiging en een van de vier insprekers tijdens de raadsvergadering, vindt met name het gedrag van bepaalde politieke partijen diep teleurstellend. ’Je hebt bepaalde verwachtingen van de Volkspartij Dongen, van de VVD, van de PvdA; maar als je in de coalitie zit, lijkt het wel dat het verkiezingsprogramma waar je voor staat en waar de kiezer voor gekozen heeft, ineens niet meer bestaat’.
Ze doelt daarmee op de ‘ommezwaai’ van met name Volkspartij Dongen en VVD.
Kritisch
In de raadsvergadering van twee weken eerder werd het onderwerp ‘arbeidsmigranten in Glorieux’ op verzoek van de Volkspartij Dongen als apart bespreekpunt op de agenda geplaatst. Woordvoerder Cees Zwaal liet zich toen uitermate kritisch uit over het gebrek aan draagvlak en het grote aantal te huisvesten migranten. ‘Volgens ons past dit niet in de kaders die wij in de beleidsvisie hebben gesteld’ merkte Zwaal op. ‘ Als het om huisvesting in de bebouwde kom gaat, hebben we het steeds gehad over huisvesting in rijtjes- of hoekwoningen. De plannen voor Glorieux passen volgens ons niet in deze kaders’. Hij vond de VVD aan zijn zijde. Ook raadslid Angela Horsten vroeg zich in alle gemoede af of het wel zo verstandig is om zoveel mensen op één plek te huisvesten; daarnaast had zij ernstige problemen met het gebrek aan draagvlak.
‘Ingroeimodel’ als ei van Columbus
Maar tegen het eind van de vergadering was raadslid Cees Zwaal al een stuk milder, toen wethouder Bea van Beers met een ‘gefaseerde instroom’ op de proppen was gekomen: een soort ‘ingroeimodel’ dat Bouwvast Beheer en E&A Uitzendbureau zelf hadden voorgesteld, waarschijnlijk om de weerstand te verminderen. Met gefaseerde instroom wordt bedoeld dat er niet in één keer 100 migranten in Glorieux binnen komen wandelen, maar dat er elke maand een kleiner aantal ‘instroomt’.
‘Het volste vertrouwen’
Voor Zwaal was dat kennelijk het ei van Columbus, want in amper een half uur tijd stelde hij zijn mening drastisch bij. ‘Ik heb de antwoorden van de wethouder gehoord en ik zie verbetering. Ik heb er het volste vertrouwen in dat er draagvlak komt‘, concludeerde hij meteen voor zichzelf en daarmee voor het gemak ook maar voor de bewoners. Nou is er natuurlijk niks mis mee om van mening te veranderen; op basis van goede argumenten moet je elkaar kunnen overtuigen, maar om enkel op een nog te onderzoeken ‘gefaseerde instroom’ te concluderen dat er dan wel draagvlak zal zijn, is wel heel erg kort door de bocht. Een gesprek met de buurtbewoners of simpelweg je oor te luisteren leggen in de wijk, had meer voor de hand gelegen.
Short-stay
Bovendien is het maar zeer de vraag of ‘instroom in fases’ het probleem oplost, want of die 100 migranten er nu in één keer zitten of in etappes van 15, 10 of welk aantal dan ook instromen, uiteindelijk zitten er na een aantal maanden gewoon 100 op één plek. En dat is nu precies waar de schoen wringt, want hoe vreemd het misschien ook klinkt, de bewoners hebben helemaal niks tegen arbeidsmigranten, maar wel tegen een grote concentratie midden in een woonwijk op zo’n dichtbevolkte plek.
Het feit dat het om short-staymedewerkers gaat maakt het er ook al niet gemakkelijker op. Mensen die 6 à 10 weken in Glorieux verblijven, vervolgens weer (even)teruggaan en misschien terugkeren of misschien vervangen worden door andere short-stay medewerkers, maken van Glorieux een soort duiventil. Van integratie in de Dongense samenleving zal in dit geval ook geen sprake (kunnen) zijn. Het short-stayprincipe maakt dat onmogelijk.
Wishful thinking
Dat de politiek de gefaseerde instroom ineens omarmt en dan bedenkt dat de mensen op deze manier zullen wennen aan het grote aantal migranten, is toch vooral ‘ wishful thinking’. Het lijkt er sterk op dat hier het zo gewenste konijn uit de hoge hoed is getoverd om nog te redden wat er te redden valt.
Spanningsveld
Afgaande op de discussies afgelopen donderdag toen het CDA het onderwerp wederom op de agenda plaatste door een motie in te dienen, waarmee ze zich vierkant achter de bewoners schaarde, lijkt het erop dat met name de VVD en Volkspartij Dongen zich krampachtig in alle bochten wringen om een nog enigszins acceptabele uitweg te vinden uit deze precaire en lastige situatie. Want lastig is het natuurlijk wel. Een politieke partij opereert altijd in het spanningsveld tussen diverse belangen. Ze moet goed luisteren naar de inwoners en hun belangen behartigen maar Dongen moet ook als onderdeel van Hart Van Brabant zijn steentje bijdragen aan het huisvestingsprobleem van arbeidsmigranten. En als je dan deel uitmaakt van de coalitie ligt het soms net even lastiger.
En ja, huisvesten van een grote groep mensen op één plek mag in de bebouwde kom, als het gaat om ‘bijzondere gebouwen’, liet wethouder Van Beers nog weten. En een bijzonder gebouw is het voormalige broederhuis zeker.
Verliezers
Iedereen tevreden houden is al lang geen optie meer. Daarvoor zijn de verhoudingen tussen buurtbewoners en initiatiefnemers (Leystromen, Bouwvast Beheer en E&A Uitzendbureau) te veel verziekt, onder meer door de slechte communicatie.
Het ziet er dan ook naar uit dat de kwestie Glorieux alleen maar verliezers op gaat leveren: de bewoners rondom het broederhuis, de gemeente, de politiek en niet in de laatste plaats de arbeidsmigranten zelf, die we hard nodig hebben maar na alle heisa,niet echt op een warm welkom in de wijk kunnen rekenen.
En dat is jammer, heel jammer.
