In haar column Dagelijkse Dingen schrijft Bernadette Klerx over zaken die we allemaal wel herkennen. Ze neemt ons mee in het leven van alledag, soms met zaken die we koesteren, soms met zaken die ons allemaal een beetje irriteren. Maar telkens weer met die onmiskenbare ‘Oh ja’ ervaring.
De mobiele telefoon: de wereld binnen handbereik
Ooit was de telefoon er om te bellen. Niets meer en niets minder. Je had iemand nodig, het moest snel en je kon hem niet ‘live’ bereiken, dus wat doe je? Je pakt de telefoon, je zegt wat je wilt zeggen en that’s it. Lekker overzichtelijk! Maar sinds de telefoon steeds meer gaat gelden als een relikwie uit een stoffig verleden en van zijn plaats geknikkerd is door de hippe, supermultifunctionele mobiel, is alles anders. Natuurlijk, met de mobiel kun je ook bellen, maar dat niet alleen, je kunt internetten, whatsappen, facebooken, navigeren, filmpjes en foto’s maken, je agenda bijhouden, chatten, dat trendy shirt meteen bestellen, een vakantiebestemming bekijken. Kortom, wat kan er eigenlijk niet ? Ons hele leven is in ons mobiel vervat.
Ik stam zelf nog uit het mobieltjesloze tijdperk en dan weet je dat het ook anders kan. En heel belangrijk, dat niet alles spoed is. Wel zo rustig. Mobiel thuis laten liggen? Jammer, maar dan zie ik straks wel weer of er nog nieuws is. Niet meteen antwoord op een vraag of de volgende dag een pakketje in huis? Nou èn, wat vandaag niet is, komt morgen wel. Wij weten heus wel wat echt geen uitstel duldt, en wat ook nog morgen of overmorgen of volgende week kan. Prioriteiten stellen, heet dat. Maar wie opgegroeid is met de mobiel verdraagt geen prioriteit. Alles is belangrijk, we willen alles bijhouden en als het kan ook nog de hele dag door reageren op berichten in je talloze what’s app-groepen.
Was het vroeger dan allemaal beter? Nee, helemaal niet. Steeds meer 45-plussers, zeg maar de mensen uit het mobieltjesloze tijdperk, zijn bezig aan een forse inhaalslag op sociale media. Zij hebben Facebook, Twitter en de smartphone met al hun onbegensde mogelijheden, voorgoed in hun armen gesloten. Ikzelf ben er daar ook een van. Stiekem ben ik steeds meer online te vinden. Vooral schoenen kopen online is mijn guilty pleasure. En ja, inmiddels check ik ook dagelijks wel even facebook en chat ik er lustig op los in een aantal what’s appgroepen. Toch wel gemakkelijk! Maar wat ik echt helemaal te gek vind is dat je de hele dag nieuws binnen kunt halen. Plaatselijk nieuws, regionaal, landelijk of wereldnieuws, het maakt me niks uit. Ik vind het gewoon te verleidelijk om niet snel even te kijken. Er gaat letterljk een wereld voor je open. Natuurlijk kan ik ook wachten tot het achtuurjournaal. Maar dat doe ik dus niet. Ik wacht niet meer. Ik wil het nu weten.
Zelf vond ik dat ik een beetje aan het doorslaan was. En daarom ben ik bewust weer eens aan het lezen geslagen. In een ‘echt’ boek, van papier dus. Heerlijk, wat een rust! Een boek, dat je helemaal meeneemt in een andere (fictieve) wereld en dat niet vraagt om een reactie. Het boek laat mij genieten en verwacht daar niks voor terug, geen review, of app of sms-bericht. Het is gewoon het boek en ik. Met de vakantie voor de deur, weet ik dus nu al wat er naast de strandkleding in de koffer gaat. En ja, natuurlijk toch ook mijn mobiel; wel zo handig voor het contact met het thuisfront.
Ik wens alle lezers van Dongen.Nieuws een relaxte vakantie, met of zonder mobiel of boek.
