‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (69) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.
Naamgeving MFA
Deze week is het “erop of eronder” voor wat de naamgeving van het nieuwe MFA betreft. Wordt spannend! Allemaal de enquête invullen!!! Hoe meer mensen dat doen, hoe helderder de keuze. Toch wil ik nog wel een paar kanttekeningen bij het geheel plaatsen.
Tegenwoordig wordt het bijna als het toppunt van democratie gezien als er een peiling plaats vindt of een referendum. Ik persoonlijk ben daar geen voorstander van. In eerdere columns heb ik al aangegeven, dat naar mijn mening de raad het laatste woord dient te hebben. Bij een raadgevend referendum is dat nog wel enigszins het geval. De raad kan dan in formele zin nog “nee” zeggen tegen de uitkomst. In praktische zin, dat voelt iedereen aan, is dat eigenlijk niet meer mogelijk.
Ik had daarom ook liever gezien dat er in de raad een fundamentele discussie was gevoerd en er daar, namens ons allen, een keuze was gemaakt. Immers wij hebben de raad gekozen en de 21 raadsleden vertegenwoordigen alle Dongenaren. Maar goed; daarvoor is niet gekozen. En nu de naam zal afhangen van de meerderheid van de stemmers, is dat het waar we het mee moeten doen. Vandaar ook mijn oproep om allemaal te gaan stemmen.
Daarbij vind ik wel dat het ons als inwoners onnodig moeilijk wordt gemaakt. Wil je, jouw stem kunnen uitbrengen dan moet je eerst geregistreerd worden bij het inwonerpanel. Ik verwacht dat dit voor veel van onze inwoners toch een drempel zal zijn. Ik begrijp niet, dat men niet de consequenties van de beslissing tot een enquête heeft aanvaard en ervoor heeft gezorgd dat iedereen op een makkelijke manier, zonder een verplichte omleiding zijn stem kan uitbrengen. Zo als het nu gaat, heeft het iets manipulatiefs.
Met name de voorstanders van de nieuwe naam zijn een offensief gestart via de sociale media. Dat is hun goed recht. In een van de facebook berichten las ik echter de opmerking dat de mensen die de oude naam De Cammeleur willen, geen respect hebben voor het werk dat het (zeer kleine) clubje uit de gebruikers verzet hebben. Ik voelde me door deze opmerking aangesproken. Al meer dan een jaar geleden, toen er dus ook nog in de verste verte geen sprake was van een nieuwe naam of een werkgroep om die te bedenken, heb ik al gepleit voor het behoud van de naam De Cammeleur. Theo Brants, oud raadslid, heeft daar toen ook al nadrukkelijk voor gepleit en velen hebben ons pleidooi ondersteund. Dat heeft dus helemaal niets te maken met de werkgroep die de naam bedacht heeft.
Degene die het bericht op facebook heeft geplaatst haalt twee zaken door elkaar: ergens al of niet respect voor hebben aan de ene kant en het ergens mee oneens zijn, aan de andere kant. Ik heb respect voor iedereen die zich op welke manier dan ook, inzet voor de Dongense gemeenschap. Ik heb er ook geen enkele twijfel over dat de werkgroep op zijn manier zorgvuldig te werk is gegaan. Ik heb echter ook het recht het niet met hun keuze eens te zijn. Ik heb mijn argumenten, zij de hunne. Die twee verschillen van elkaar en dat betekent dat de keuzes ook verschillend zijn. Zo is het nu eenmaal in de interactie tussen mensen. Het is heel normaal dat je het met respect voor elkaar, toch oneens bent. Het gaat dan ook niet aan om de andere partij van gebrek aan respect te betichten.
Het zal goed zijn als deze poppenkast voorbij is. Welke naam het ook wordt; het allerbelangrijkste is dat er straks een bloeiend multifunctionele accommodatie staat. Zoals ik ook al eerder betoogd heb, hou ik daar wel mijn hart bij vast. Als je de recente onderzoeken leest over de negatieve saldi van multifunctionele accommodaties, dorpshuizen en wijkcentra, is er reden genoeg om ons wat de toekomst betreft, zorgen te maken. Ik wens de gemeente en de gebruikers met het gebouw, hoe dan ook en hoe het ook gaat heten, veel succes. Mijn grote zorg echter, is dat we de komende generatie met een enorm financiële blok aan het been opzadelen. Ik hoop dat ik ongelijk krijg. De tijd zal het leren. Wat mij betreft in een gebouw met de naam “De Cammeleur”.
