In een opiniërende bijdrage beschouwt Bernadette Klerx, politiek verslaggever van dongen.nieuws.nl, zo nu en dan de actuele zaken in de Dongense politiek. Deze keer laat zij haar licht schijnen op de energieproblematiek in De Belaart: ‘dossier van rampspoed en ellende’.
Energie Beljaart: dossier van rampspoed en ellende
Het is met afstand het grootste hoofdpijndossier van de laatste twintig jaar: de energieproblematiek in de Beljaart. En het is nog maar de vraag of het eind in zicht is. De resultaten van de onderzoeken naar de taptijd en de individuele warmteregeling laten nog even op zich wachten. Grote vraag is wat daar uitkomt en welke (financiële) gevolgen dat heeft. Politiek Dongen houdt zijn hart vast.
Inmiddels staat de teller voor de oplossing van de problemen al op 2,9 miljoen euro in totaal. Met als voorlopig trieste eindbalans de extra € 600.000 die de raad onlangs moest ophoesten; met de rug tegen de muur, dat wel, maar er is geen weg terug. Het probleem moet opgelost worden, hoe dan ook. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Had dit debacle vermeden kunnen worden of is hier gewoon sprake van een opeenstapeling van vette pech en toevallige omstandigheden?
Keuze niet realistisch
De Beljaart zou een wijk worden zonder gasleidingen. Een collectief warmtepompsysteem moest zorgen voor warm water, energiezuinige warmte in de winter en koeling in de zomer. Een hartstikke mooi en milieuvriendelijk systeem, maar helaas heeft het sinds de oplevering van de 82 woningen nog niet één seizoen goed gefunctioneerd. Ging het hier al fout? Als we het rapport van de Rekenkamercommissie mogen geloven was de keuze voor dit energiesysteem een beetje te optimistisch en niet echt realistisch . “De gemeente en haar adviseurs hebben het toepassen van een warmte-koude opslagsysteem steeds aangemerkt als bewezen techniek. Daarmee hebben zij het risico op het niet goed functioneren van de energievoorziening in de woningbouw als klein beoordeeld’, aldus de commissie in haar vernietigende rapport. Met andere woorden: de gemeente had haar huiswerk beter moeten doen.
Ellende stapelt zich op
Maar dat is allemaal achteraf. Allerlei onderzoeken, adviezen, gesprekken en technische aanpassingen ten spijt blijft het kwakkelen met het warmtesysteem; bewoners en gemeente worden er zo langzamerhand wanhopig van. De ellende stapelt zich in rap tempo op: een blikseminslag in 2013 veroorzaakt forse schade aan het systeem en tot overmaat van ramp gaat de energieleverancier GEO-Dongen op 22 oktober 2013 failliet. De gemeente laat de bewoners uiteraard niet in de kou zitten en staat garant voor de energielevering totdat het probleem is opgelost. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Bedrijven worden in allerlijl benaderd met de vraag of zij de energielevering over willen nemen maar niemand ziet het WKO-systeem zitten.
Wethouder naar huis gestuurd
Ondertussen lopen de gemoederen in politiek Dongen hoog op. De gemeenteraad schrikt van de omvang die dit debacle inmiddels heeft aangenomen en uiteindelijk kost het Joop Velthoven de politieke kop; 6 weken voor het eind van zijn ambstermijn wordt hij door de politiek naar huis gestuurd. ‘De wethouder heeft gefaald; hij had sneller en doortastender op moeten treden en beter moeten communiceren met de bewoners en de raad’, zo luidt het vernietigende oordeel.
Houding raad te slap
Maar was deze zet wel zo terecht? Als we het rapport van de Rekenkamercommisie mogen geloven, gaat ook de gemeenteraad niet helemaal vrij uit. Zij krijgt er in het rapport dan ook van langs. ‘De houding van de gemeenteraad in het dossier over de energieproblemen in De Beljaart was te slap.De raad had de controlerende taak beter uit moeten voeren. Controle is meer dan het vragen om informatie”, zo stelt de Rekenkamercommissie. Maar ook dat is achteraf praten.
Inmiddels was de wethouder naar huis gestuurd, waren er verkiezingen in aantocht en zaten de bewoners van de Beljaart nog in de kou. Dat waren eind januari 2014 de naakte feiten.
Koude kermis
Het dossier Beljaart komt vervolgens in handen van Marina Starmans, toen nog wethouder. Zij mocht voor de resterende weken voor de verkiezingen de oplossing op de rails zetten. Was de keuze voor een tijdelijk wethouder gebaseerd op de gedachte dat men het klusje wel even in een paar weken zou klaren, dan is men inmiddels van een koude kermis thuisgekomen. Want het dossier sleept zich tot op de dag van vandaag gewoon voort. Nu met wethouder Van Beek als eindverantwoordelijke.
Optimistisch
Toch lijkt het er in het begin op dat het probleem voortvarend opgelost zou worden. Als ultiem redmiddel en bij wijze van uitzondering mogen de bewoners van de 82 woningen kiezen voor gas of een individuele warmtepomp. Vol goede moed begint men met de aanpassingen aan de woningen. Duidelijk is dan al wel dat het hele project een berg geld gaat kosten, maar ook toen kon de raad niet anders dan dat geld geven. Er was tenslotte licht aan het eind van de tunnel. Bewoners en politiek waren optimistisch en jubelden dat het energieprobleem Beljaart voor de zomer van 2015 zou zijn opgelost.
Politiek onrustig
Maar het lijkt wel of er een vloek rust op de Beljaart. Bij de aanleg van de nieuwe systemen dienen zich nogal wat technische mankementjes aan. Bewoners mopperen. Inmiddels is de zomer van 2015 verstreken en nadert de datum van het stookseizoen, 1 oktober. Een aantal bewoners wil niet tekenen voor oplevering van het nieuwe systeem, want zij zijn ontevreden over de taptijd en de individuele warmteregeling. De politiek wordt inmiddels erg onrustig en bestookt de wethouder met vragen. Wanneer is de ellende nou eindelijk eens voorbij?
Maar dat antwoord moet de wethouder nog even schuldig blijven. De taptijd en warmteregeling worden inmiddels apart onderzocht in een zogenaamde ‘second opinion’. Het wachten is nu op de uitkomsten daarvan. Eén ding is zeker. Tot die tijd kost elke dag extra geld.
Bernadette Klerx, politiek verslaggever van dongen.nieuws.nl
