Een schat aan ervaring verlaat het Cambreur College: op vrijdag 3 juli nam het personeel van deze school in De Gouden Leeuw op informele wijze afscheid van zeven collega’s, die gaan genieten van hun vrije tijd.
Ida van Meel
De ‘decanette’ zoals Ida ook wel liefkozend genoemd werd in haar sectie Nederlands, heeft van haar 4e tot haar 62e op school gezeten. “Het is mooi geweest na 43 jaren onderwijs. Wél heeft het me gebracht wat ik ervan verwachtte: ik heb mijn vaardigheden steeds kunnen vernieuwen met opleidingen en cursussen. Het decanaat was een grote wens! Ondanks het feit dat we in steeds minder tijd steeds méér moesten doen, kreeg het decanaat toch veel waardering. Uit terugkoppelingen met vervolgopleidingen blijkt dat onze leerlingen het goed doen. Hoewel ik het werk, de collega’s, de leerlingen en zelfs de bel ga missen, ga ik de eerste drie maanden eens lekker niks doen.”
Wilhelmien Laurijsen
“Het Cambreur College is een fijne school met leuke collega’s en een fantastische B-familie. Op mijn zesde wilde ik al handwerkjuf worden en als docent ( handel en administratie/ stagecoördinator) zwaai ik uiteindelijk af. Ik heb 42 jaar ‘gepuberd’ en de jeugdpuistjes zijn nu wel verdwenen. Het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd en kleine gezondheidsproblemen zijn de redenen voor mijn vertrek. Ik zal de regelmaat van de dag gaan missen, de mensen om me heen, maar niet ‘het vroeg uit de veren springen!”
Rob Näring
Hij solliciteerde in 1976 net voor de vakantie op een vacature wiskunde. Vanuit Portugal belde hij naar school om te vragen of hij aangenomen was. “ Het Cambreur College is van begin af aan een school waar ik me thuis heb gevoeld. Hier heb je niet van die eilandjes, zoals ik dat eerder meemaakte. Ik heb fijne herinneringen aan de ‘Nacht der…’, de schoolband, het zeilen en de reizen naar de Ardennen en naar Londen. In december word ik 64 jaar, het is mooi genoeg geweest. Mijn vrije tijd ga ik invullen met een paar mooie reizen, mijn hobby techniek en met muziek maken. Wél wordt het een uitdaging om een nieuw leefritme te vinden.”
Theo Halin
Onlangs werd de 64- jarige teamleider en docent ( ec/wi) nog door leerlingen verkozen als best geklede, mannelijke docent. In vroeger tijden doste hij zich uit als Theo Quita ( de broer van Chiquita banana) of als de Heilige Joseph en vierde hij uitbundige carnavalsfeesten. Ook genoot hij van de vroegere examenstunts en de streken die hij uithaalde met de leerlingen. “Het Cambreur College heeft leuke leerlingen en het dorpse karakter van de school trekt me wel.” Toch neemt hij afscheid van het onderwijs: “Het is tijd voor andere leuke dingen. Ik ga: klussen, lezen, wandelen, fotograferen en nóg beter voor Jacqueline ( Van Merriënboer/ docente Engels op het CC) zorgen. Ik denk niet dat ik nog tijd over heb!”
Toon van Spaandonk
Conciërge Toon is bekend in heel Dongen: in ieder geval door de stickeractie ‘Toon for president’ van een paar jaar geleden. Dongen hing vol met Toon-stickers. “Ik ben er nooit achter gekomen wie deze actie heeft georganiseerd, maar ik ‘verdenk’ er wat leerlingen van.” Hoewel Toon normaal gesproken uitgaat van het motto: ‘Doe maar gewoon, dan doe je gek zat!’ waardeerde hij eerdergenoemde actie zeer. Ook genoot hij van de contacten met leerlingen, docenten en onderwijsondersteunend personeel.” De vrijheid die ik had was mooi!” Toons vertrek heeft grotendeels te maken met zijn leeftijd. “Wat ik ga doen, weet ik nog niet, maar wie dan leeft, die dan feest!”
Michiel Peeters
Anderhalf jaar ‘zat’ hij in het basisonderwijs, hij was ooit postbesteller, maar inmiddels werkt hij alweer 37 jaar als docent Nederlands op het Cambreur College.’’De laatste drie jaar veranderde mijn thuissituatie zo, dat ik vind dat mijn ‘onderwijsdatum’ verstreken is. Op 28 september ga ik weg, na mijn laatste kunstje: de organisatie van mijn laatste Londenreis met onze vmbo’ers. Ik gun het Cambreur in de toekomst een nieuw gebouw met 3 á 4 vleugels, een klavertje 4, met een plein in het midden.” Zelf gaat Michiel fietsen, een kanotocht maken en gaat hij verder als freelance journalist.
Rensz Gorisse
“Als het vertrouwen van de leerling er niet is, dan valt er ook niks te leren.’’ Hiervan is Rensz Gorisse vast overtuigd. Helaas is Rensz’ al anderhalf jaar uit de roulatie. ‘Mijn carrière is door mijn ziekte uit beeld gedreven. Ik had heel graag anders weggegaan: ik heb niet alleen mijn werk ingeleverd, maar ik rijd ook geen motor meer en ook mijn paarden heb ik moeten opgeven. Ik heb veel mooie herinneringen aan mijn tijd op het Cambreur: de Europaweek, het vak CKV, Boejuh. Na het afscheid ga ik lekker tuinieren, fotograferen en koken. In de muziek ga ik verder als dirigent/zanger.’’
Zeven ervaren en zeer gewaardeerde collega’s trekken de deuren van de school achter zich dicht. Voor het Cambreur College betekent het een verjongingskuur: er zijn goede, jonge collega’s aangetrokken om de vacatures in te vullen.
