Mijmeringen: 'Penny wise pound foolish'

'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen

De derde dinsdag van september komt eraan. Jaarlijkse poppenkast met koetsen en ‘leve de koning’, terwijl ¾ van de regering de koning het leven als koning eigenlijk wilontnemen. Dat gaat zomaar niet gebeuren, maar de hypocrisie waarmee dittoneelstuk wordt opgevoerd is kenmerkend. We willen van alles, maar alles blijft hetzelfde.

We hebben dus een nieuw kabinet wat op deze dinsdag vanuit het beroemde koffertje de begroting van het hoofdlijnenakkoord laat presenteren door de koning. Ik vrees het ergste. Tot nu toe zijn alle plannen die zijn uitgelekt – ook hierin is niets veranderd- erop gericht vooral niets te doen. Plannen die in de vorige kabinetten zijn aangenomen en inmiddels werden uitgewerkt, zijn rücksichtslos verscheurd; een verbouwereerd ambtenarencorps achterlatend. Vervangende plannen zijn er niet en de vraag is of deze er wel komen. Want hoe langer hoe meer blijkt dat met zomaar iets roepen vanuit de zijlijn zonder kennis te hebben van de ingewikkelde wereld toch iets anders is dan regeringsverantwoordelijkheid nemen en houtsnijdend beleid ontwikkelen.

Openlijk wordt dit zelfs bevestigd door nieuwe ministers die destijds fulminerende criticasters waren van het toenmalige beleid en met simpele oneliners het beleid onderuit wilden halen, maar er nu achter komen dat het allemaal wel wat anders ligt. Het eerste wat de ministers doen is tijd kopen en hopen dat ze de hete adem van Geert, Pieter, Dylan en Caroline niet gelijk in hun nek voelen. Dit toezichthoudende kwartet heeft niet veel geduld, dus zullen ze met goede smoezen moeten komen. Wezenlijke beleidsaanpassingen hebben onderzoekstijd nodig om te voorkomen dat er geen nieuwe toeslagenaffaires komen en zo. Dat vergt geduld.

Wat opvalt is dat als er al plannen loskomen ze verdacht veel lijken op het verfoeilijke huidige beleid. Met als gevolg dat het politbureau – het kwartet- hun eigen ministers afvalt. Onderling zijn er ook spanningen binnen de coalitiepartijen over zaken die niet zijn besproken of vastgesteld in het hoofdlijnenakkoord. Ze zijn nog niet begonnen en het lijkt nu al een bloedbad te worden.

Het moest dus allemaal anders, maar wat ik tot nu toe gehoord en gelezen heb is dat alleen bezuinigingen worden uitgevoerd uit het akkoord, maar er nauwelijks ruimte is voor duurzaam beleid. De bezuinigingen treffen vooral de zwaksten van onze samenleving en de jeugd, die een inktzwarte toekomst krijgen voorgeschoteld. Die groep heeft overigens massaal op deze coalitie gestemd dus blijkt een sadomasochistische instelling te hebben. Helaas zullen ze bij een volgende stembusgang opnieuw in nog grotere getale op deze partijen gaan stemmen. Pijn is lekker.

Waarom? Door de wereld te bekritiseren met kortzichtige, simpele oneliners snapt iedereen wat er wordt bedoeld, maar wordt volledig voorbijgegaan aan de complexe vraagstukken waarvoor we werkelijk staan. Deze kroegpraat uitvoeren blijkt onmogelijk. Dat hoopt men echter wel en men blijft er maar op aansturen. We gaan met dit kabinet tijd verliezen op essentiële dossiers, waarbij we ook nog eens het lachertje van Europa worden, als we al geen zware diplomatieke problemen gaan krijgen met deze houding. Hongarije aan de Noordzee. Er gaat dus niets gebeuren. Alle in ontwikkeling zijnde plannen worden nu stil gelegd. Nieuwe plannen maken kost te veel tijd en als ze wel gemaakt worden voldoen ze niet aan de eigen eisen, omdat rekening gehouden moet worden met allerlei internationale kaders, waaraan ze moeten voldoen. Dat ziet de regering niet zitten. Voor diplomatieke druk zetten is echter een lange adem nodig. Dus zullen we het met het huidige beleid moeten doen, wat de regering ‘voor de bühne’ waardeloos vindt. Dat is het ook en daarom waren er al plannen in ontwikkeling om wel mee te gaan in noodzakelijke veranderingen op allerlei gebied. Maar onze ultra conservatieve regering wil eigenlijk niets veranderen, dus vinden ze het ook wel prima zo.

Ben benieuwd hoelang Nederland nog blijft slapen.