Mijmeringen: 'Het ene gat met het andere vullen'

'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen

Het ene gat met het andere vullen
We hebben in Nederland een ledenloze partij: de PVV. Formeel niet ledenloos, maar met één lid, de partijleider. Groot voordeel voor zo’n partij is dat men geen campagnes hoeft te houden om leden te werven, geen congressen hoeft te organiseren en geen last heeft van tegenspraak. Ideologisch dus gebaseerd op het gedachtegoed van één man. Wettelijk mag blijkbaar een vereniging slechts één lid hebben, al begrijp ik er niets van. De wettelijke mogelijkheid is er eigenlijk om te zorgen dat er toch een wettelijk besluit kan worden genomen om bijvoorbeeld de vereniging op te heffen als alle leden hebben afgemeld. Te snappen voor een postduivenvereniging, maar niet voor een politieke partij in een democratische rechtsstaat. In een veranderende wereld is juist een onderlinge verstandhouding over de actuele situatie het bindmiddel om politiek te bedrijven.

D66 wil dat er in het verenigingsrecht een uitzondering wordt gemaakt voor politieke partijen en de eenmans-politieke partij afschaffen. Een politieke ideologie moet je immers delen om op ideële democratische gronden een meerderheid te vormen. Een autocratische vereniging met één roerganger komt toch over als een vorm van dictatuur. En zolang zo’n partij vanuit de coulissen commentaar geeft op wat er gebeurt en verder geen rol speelt in de besluitvorming is het een soort boze nar. Soms prikkelend en inspelend op onderbuikgevoelens wrijft zo’n nar vaak zout in de wonden of krijgt de lachers op zijn hand. Niets constructiefs, vaak verbaal destructief, maar gelukkig onschuldig.

Maar als democratische politieke partijen zo’n figuur binnenhalen zoals Yesilgöz met Wilders heeft gedaan, ga je daar flink last van krijgen. Want de nar heeft inmiddels met zijn geroeptoeter wel een grote schare volgelingen gekregen van mensen die het allemaal anders willen en daar keek de VVD politica zeer verlekkerd naar. Veel mensen vinden de huidige politiek een doctorandusclubje en zijn door de complexiteit van het geheel compleet afgehaakt en vinden de simplistische oplossingen van de boze nar veel aantrekkelijker dan het eindeloos gezever en gepuzzel van de oude politiek.

Doordat de VVD hun ooit afvallige in de armen heeft gesloten in dit kabinet zie je dus dat het niet werkt. Er is in de coalitie bepaald dat de nar zelf niet de baas mag spelen. Daarmee mogen ook de andere leiders van de deelnemende coalitiegenoten dit niet. Omdat de nar daarmee volledig onafhankelijk blijft en geen last heeft van een achterban, maar alleen idolate volgelingen heeft, kan hij roepen wat hij wil, ook al is zijn volgelingenschare de grootste deelnemer in de regering. Hij schrikt er niet van terug om zijn eigen volgelingen in het kabinet terecht te wijzen of af te fakkelen. Als deze aanhangers een mening hebben, ontstaan door compromissen met overige partijen dan staat de nar vrij om daar anders over te denken en dit ook op X te ventileren. Omdat hij geen corrigerende vereniging achter zich heeft, valt hij ook niemand af. Als zijn volgelingen hem willen volgen, moeten ze naar hem luisteren en zich niet laten ringeloren door die andere partijen. Ondertussen frustreert de nar de coalitie met een eigen agenda, waarbij hij allerlei politieke en diplomatie activiteiten uitvoert, wars van het kabinetsbeleid. Tegenspraak wordt afgestraft met een sneer op X.

Eén van de belangrijkste doelstellingen van Wilders is het terugdringen van de overheid. Dat is zijn interpretatie van vrijheid. Dus je hoort alleen maar verhalen over krimpende begrotingen en bezuinigingen. Wat we wel zouden moeten gaan doen wordt zo onsamenhangend gebracht dat deze plannen kansloos zijn en nooit een meerderheid gaan opleveren. Er verandert dus niets en dat is precies waar Geert op uit is. Vrijheid door een terugtredende overheid en dus als overheid zo min mogelijk doen. De worst die wordt voorgehouden is dat ook de belastingdruk fors naar beneden kan.

Een mooi voorbeeld is de onderwijsbegroting. De oorspronkelijke bezuinigingsplannen van een inkrimping van 2 miljard euro wordt met een hoop gedoe teruggebracht tot 1,2 miljard. Nog steeds een duizelingwekkende bezuinigingsmaatregel waar de maatschappij fors last van gaat krijgen en volstrekt onverantwoord is. Toch is men blij dat er een akkoord is gekomen. Ik begrijp daar niets van. De bezuinigingen waren ingeboekt, dus moet die weggevallen 800 miljoen toch ergens vandaan komen. Dat moet dan maar voor een groot deel komen van gezondheidszorg. Dat is zo’n inefficiënte club, daar kunnen we nog wel fors in gaan snijden. De - ik denk- inmiddels voormalige rechterhand van Wilders, Fleur Agema als verantwoordelijke minister van gezondheidszorg staat beteuterd langs de kant te kijken. Juist de gezondheidszorg vindt zowat elke Nederlander mogelijk de belangrijkste overheidstaak. Het treft namelijk vroeg of laat iedereen. Dit wordt weer een nieuwe ramp.

Maar zo denkt dit kabinet het ene gat met het andere te kunnen vullen. Alle plannen moeten ook nog door de kamers geleid worden en de vraag is of er dan een meerderheid komt. Gevolg van dit gesteggel is dat plannen niet doorgaan of eindeloos worden uitgesteld of uiteindelijk veranderen in een onuitvoerbare gatenkaasregeling, waar niemand wat aan heeft. Dat zal het vertrouwen in de overheid geen goed doen. En Wilders lacht in zijn vuistje. Hij ziet met vertrouwen de volgende verkiezingen tegemoet. De vraag is dan of er nog partijen zijn die zich door hem laten verleiden.