Mijmeringen: 'AirTag redt fietsen'
'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen
AirTag redt fietsen
Een bizarre gebeurtenis deze week. Ooit is er een elektrische fiets van mij gestolen en nu toch alweer. Na een presentatie op de middelbare school in ons dorp ben ik naar een kledingzaak in de hoofdstraat gereden voor het aanschaffen van een aantal zomerbroeken. Het was er best druk en na dik een half uur ging ik weer naar buiten: f*ck: fiets weg. Wel op slot, ook had ik de computer eraf gehaald, maar weg. Helaas niet aan een ketting gelegd. Dit gebeurde dus midden overdag, tegenover de HEMA. Wat moet je doen? Je kunt nog beter de heilige Antonius aanroepen dan de politie bellen, was mijn idee al gelijk. En dit klopte aanvankelijk ook nog. Gelukkig had ik het besef dat er een Airtag in de fiets was bevestigd zodat ik de locatie kon achterhalen met mijn iPhone. De fiets zou volgens de informatie hiervan een paar straten verderop staan. Ik belde 0900 8844 en daar deed men echter niets omdat ik geen aangifte had gedaan. Ik vertelde dat ik live kon zien waar de fiets zich ongeveer moest bevinden en dat ik nog geen tijd had gehad om aangifte te doen, maar dat maakte weinig indruk. Als er direct overgegaan zou kunnen worden tot actie, zou het snel op te lossen zijn dacht ik. Geen effect. Ook het bellen met 112 leidde tot dezelfde conclusie. Eerst aangiftedoen en dan zou er mogelijk actie plaats kunnen gaan vinden.
Gelukkig was er een alleraardigste mevrouw in de winkel die aanbood om mij naar de straat te rijden waar de fiets stond. Was dit nu slim? Voor hetzelfde geld kom je een aantal criminelen tegen die het dan op jou gaan munten. De bereidwillige mevrouw reed met haar auto mij naar deze straat en we zijn gaan zoeken. Zonder resultaat, ondanks het feit dat de AirTag aangaf dat de fiets daar toch ergens moest zijn. Het was een soort bedrijventerrein. Een nieuwe poging om de politie tot actie te bewegen via 0900-8844 leidde tot uiteindelijk doorverbinden met 112. Dat duurde een eeuwigheid en mislukte bovendien. Na een kwartiertje in de wacht hing ik op en verzocht ik de dame met de auto mij maar naar huis te brengen, zodat ik op mijn computer thuis aangifte kon doen. Ook zelf nog weer eens 112 gebeld, maar die bleven hameren op een aangifte, dus hing ik gefrustreerd op. Thuis gekomen bedankte ik de mevrouw die me had geholpen en ben ik de aangifte gaan invullen.
Om te beginnen kan een aangifte niet zonder DIGID- identificatie. Vervolgens moest ik een hele waslijst invullen met vragen over de vermiste voorwerpen, inclusief alle frame- en serienummers, prijzen etc. etc. En de tijd tikte maar door terwijl ik ongeveer wist waar mijn gestolen fiets zich op dat moment moest bevinden. Blijkbaar had de politie van 0900-8844 ook wel door dat ze me toch wel in de steek hadden gelaten en belde me gelukkig terug. Ze zouden toch een surveillanceauto sturen en met mij contact houden. Inmiddels had ik de tig vragen in de aangifte afgerond en verzonden. Nu heb ik mijn administratie behoorlijk op orde en kon ik eigenlijk alle vragen zowat beantwoorden -na opzoeken-, maar ik vrees dat half Nederland hier al was vastgelopen. Even later werd ik gebeld door de surveillanceagent met het verzoek met mijn iPhone langs te komen op de plaats waar de fiets ongeveer moest zijn. Ze waren al bezig met een buurtonderzoek. Aanvankelijk concentreerde de politie het zoekwerk op de geparkeerde bestelbusjes. Eén van de geblindeerde busjes kon men niet zo gauw traceren en we probeerden met signaal produceren van de AirTag iets te horen.
Ondertussen kwam de man van het bedrijf waar deze auto in onderhoud was langs gereden en hij vroeg wat er aan de hand was. Eén van de agenten, die niet al te tactisch was, vroeg of hij de sleutel van deze auto had. Daarop antwoordde de man dat hij deze wel had, maar dat hij geen eigenaar was. Hij wilde niet zomaar meewerken zonder de eigenaar in te lichten. De politieagent vond het wel welletjes en sommeerde de man om mee te werken met de dreiging van een boete voor het frustreren van het onderzoek. De man werd alleen maar bozer en toonde geen enkel respect van het gezag van deze agent. Gelukkig was er ook nog een wat zachtaardigere agent die op de man insprak en met hem meeliep naar zijn kantoor. Ondertussen liet ik de AirTag geluid produceren en verhip: de achtergebleven uitgescholden agent hoorde het geluid van de AirTag en vond mijn fiets tegen het hek verstopt achter wat bosjes, niet al te ver van de plek waar we al hadden gezocht. Niet alleen mijn fiets, maar ook een andere gestolen elektrische fiets stond daar. Blijkbaar zijn deze fietsen ‘opgehaald’ door criminelen om later hier weer te worden opgepikt door handlangers. Twee diefstallen opgelost dus.
Gelukkig was mijn fiets weer terecht en de agenten mochten hem ook weer direct aan mij meegeven. De andere fiets bleek ook in de hoofdstraat te zijn gestolen. Jammer dat de agenten geen draaiend cameraatje achterlieten om de handlangers te kunnen betrappen. Zonder de AirTag was ik mijn mooie fiets zeker kwijt geweest. Ik kwam er achter dat het batterijtje van de AirTag al ver op was. Gauw vervangen dus en de volgende keer toch maar met een ketting de fiets vastleggen. Alle lof voor deze agenten, maar wat een k*tproces om de politie direct tot actie te krijgen. Zou dit bij de inzet van de brandweer of ambulance ook zo gaan?
