Zaterdag 21 december stond de laatste door KNVB geplande wedstrijd op het programma. Een wedstrijd waar de JO19 jongens erg op gebrand waren.
Doordat het een paar wedstrijden geleden niet helemaal volgens plan verliep moest deze wedstrijd gewonnen worden om nog mee te draaien in de hoogste regionen en nog kans te maken op het kampioenschap. Met 2 wedstrijden minder gespeeld dan de nummers 1 en 2 zouden ze met winst 1 punt boven de huidige nummer 1 (Gudok) komen te staan.
Allertheid was dus geboden en men moest waken voor onderschatting van de tegenstander, UVV’40 (met nog 0 gewonnen wedstrijden) en overschatting van het eigen team, wat natuurlijk altijd uit den boze is. Speciaal voor deze gelegenheid hadden enkele spelers hun haren in hun favoriete kleur gespoten: De mooie kleur; GROEN!
Aan fans voor het Groen-Witte team ontbrak het niet tijdens deze ‘cruciale’ uitwedstrijd in Ulvenhout. Allen waren vol goede moed en hoopte op een spetterende wedstrijd, met als het even kon veel doelpunten.
De wedstrijd begon met een ‘klein’ experimentje v.w.b. de bankzitters. Zij die dit seizoen nog niet op de bank waren begonnen mochten hem nu warm maken voor hen die zichzelf eerst warm gingen spelen op deze zachte wintermiddag. De eerste helft verliep redelijk ‘smooth’ al klonk zo af en toe toch een kreet van ongeloof. Zoveel kansen als de GroenWitte creëerde en dan toch, soms op het gefrustreerde af, voor vrijwel open doel, die bal níet in de touwen krijgen. Ja soms aan de verkeerd kant, in het zijnet, maar die tellen niet.
De tweede helft was er voldoende vertrouwen om nog een experimentje uit te voeren. Keeper in veldtenue en veldspeler in keeperstenue. Een kwartier na aanvang van de tweede helft was de stand 0-10 en heerste er op de tribune vol Dongense gasten al een vrolijke uitgelaten stemming.
Op het veld probeerden de DVVC-ers het gat nog groter te maken, maar ook om iedereen een keer de kans te geven om een goal te scoren. En als dan na een poging of 3 die bal er ook daadwerkelijk ingaat is je dat doelpunt nog meer van harte gegund en glundert het hele team met je mee. Vreugdekreten rollen over het veld wanneer je scoort terwijl je normaal gesproken keeper bent. En de gevleugelde uitdrukking: “Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig” werd uit pure vreugde bij weer een ander doelpunt door maker en makker uitgebeeld.
Vanaf de tribune schallen lach en vrolijke kreten, aanmoedigingen en gekscheerderijen en een beetje gejoel. Die laatste vooral bij (wederom) een gemiste kans.
En, langer en luider, bij het eerste doelpunt van de tegenpartij. Omdat de gelegenheidskeeper, op aandringen van de meegereisde fans, bijna helemaal mee naar voren was gekomen en UVV’40 daarna een zeer snelle uitbraak richting zijn nu totale lege doel had, moest ook door DVVC-ers flink gerend worden. Een schot probeerde men nog te keren. Door dit te doen werd de bal aangetikt en verdween door een GroenWitte … in eigen goal! De thuisploeg was hier heel blij mee en liet dit luid horen. Gelukkig konden de teamspelers van de onfortuinlijke DVVC-er er ook mee lachen.
Gelukkig waren er ook ‘wakkere’ fans meegereisd. Fans die konden tellen! Het bleek namelijk dat in de hele consternatie de DVVC trainer nog een experimentje had toegepast. Een gewaagd experiment, om de allertheid van zijn eigen spelers, meegereisde fans en scheids, te testen. Cruciale vraag in deze was: “Hoeveel bankzitters heeft DVVC?” Om de weerstand en de nodige (tegen)druk te verhogen, om nog wat spanning en meer felheid te creeëren werd het spel al bijna een half uur met 10 man aan de GroenWitte zijde gespeeld. Gelukkig was het team voltallig (zoals bijna altijd het geval is geweest dit seizoen) en werd de “fout” na de melding, door een gretige speler langs de kant, razendsnel, en op eigen initiatief : “He coach, we spelen met 1 man minder”, en het trainingsjack was al uit, hersteld.
Hoewel de thuisploeg genoeg goals om hun oren kregen bleven ze sportief strijden, werd er niet gemopperd op elkaar en bleven ze er voor gaan. Ook de scheidsrechter was wel in voor een lolletje en kreeg de lachers (op de tribune) op zijn hand. Nog eenmaal lukte het de thuisploeg om te scoren. De eindstand was 2-15. Met deze overwinning nestelt de DVVC-ploeg zich weer op de eerste plaats, als ‘officieus’ kampioen, omdat het restant van de nog niet gespeelde wedstrijden niet meer door KNVB zullen worden ingedeeld. Ze hebben niet de meeste goals gescoord, maar nu wel de meeste punten én de minste goals tegen en dat alles met 1 wedstrijd minder gespeeld dan de nummers 2 en 3.
Jongens gefeliciteerd met deze overwinning, gefeliciteerd met dit mooie seizoen jullie eerste in deze samenstelling en dan meteen zo knallen, fantastisch! Deze afsluitende wedstrijd, deze winst, is een mooie manier om de winterstop in te gaan. Het geeft vertrouwen in de toekomst. Ga ervoor, jullie kunnen het!
