Afgelopen zondag 13 oktober stond de derby op het programma tussen DVVC en OVV ’67. Het duel kon vooraf al worden gezien als een strijd tussen 2 teams die weinig geheimen voor elkaar hebben.
Een flink aantal spelers en een groot deel van de technische staf van de gastheren zijn namelijk meerdere jaren actief geweest voor DVVC, waardoor de wedstrijd (die normaliter al vaak de nodige derbysferen heeft opgeroepen) nog een extra tintje kreeg. Alle ingrediënten waren dan ook aanwezig om een geweldige strijd te beleven.
De wedstrijd kwam langzaam op gang. Beide trainers hadden tactisch hun huiswerk gedaan en in het begin waren er weinig kansen te noteren. DVVC probeerde het een aantal keer om spits en aanvoerder Remco Kroese weg te steken, maar ondanks een aantal fraaie opzetten bleven de echte grote kansen achterwegen. Aan de andere kant straalde de defensie van DVVC rust uit en stond de organisatie als een huis. Aan de beleving (zowel binnen als buiten de lijnen) was te merken dat beiden ploegen deze wedstrijd koste wat kost niet wilde verliezen. Er werd fel verdedigd, goed gecoached onderling en er werd weinig ruimte weg gegeven.
Ineens was daar de voorsprong voor DVVC! Een uitstekend genomen hoekschop van Maikel van Bragt werd prachtig binnen gekopt door Emran Pourmanaf, die hiermee zijn team maar ook zichzelf beloonde voor het spel dat tot dan toe gespeeld werd. De wedstrijd had duidelijk een doelpunt nodig en het is dan natuurlijk extra fijn als dit ook nog in het juiste netje gebeurd. In het restant van de 1e helft hield DVVC de 0-1 zonder grote problemen vast, waardoor er met een voorsprong thee werd gedronken.
In de tweede helft veranderde het spelbeeld van de wedstrijd. OVV besloot om het tactische concept overboord te gooien en probeerde door middel van strijd de wedstrijd om te draaien. Er werden steeds meer overtredingen gemaakt en de uitstekend leidende scheidsrechter kreeg het steeds drukker. DVVC was hier echter erg goed op ingesteld en bracht precies wat er nodig was. Het team leek uitstekend aan te voelen wanneer er gebikkeld moest worden, wanneer er gevoetbald en gecombineerd moest worden, maar ook wanneer er af en toe een bal weg gerost moest worden. Op elk plan van OVV werd een antwoord gevonden, wat leidde tot irritatie en onmacht bij de tegenstander. In de blessuretijd maakte Jason Kuklewski aan alle onzekerheid een einde en bracht hij de stand naar 0-2, wat gezien het spelbeeld een juiste afspiegeling was. De ontlading bij trainer Suat Tasci was dusdanig groot dat het bijna leek of hij het doelpunt zelf gemaakt had.
Een aantal minuten later maakte de scheidsrechter een einde aan het gevecht en kon de uitblinker van de wedstrijd, het collectief, zich gaan opmaken voor een gezellige avond in de kantine, waar deze prachtige overwinning nog werd gevierd met de spelers, staf en supporters.
