Op dag 1 verschenen alle masters op het oog topfit aan de start voor het eerste nummer, de 100 meter. Eigenlijk zouden ze dit koningsnummer voor het laatst moeten bewaren, spanning en sensatie alom, de oude meesters tegen de groentjes. Bijna het hele veld binnen een halve seconde bij elkaar, en dat zonder ET! Kortom na het eerste nummer was alles nog mogelijk, al pakte JW (Jan-Willem van Heteren) ondanks een voor zijn doen matige tijd (mede vanwege een valse start) wel veel punten en moest Bernard Oerlemans zijn prestigestrijd bekopen met een onwillige kuit. Jeroen Farla sprintte super naar 13,1 seconden, maar is nog gewoon te jong, dus titelverdediger Frank Pols ging na het eerste onderdeel gelijk weer aan kop met 563 punten.
Met verspringen hield JW iedereen lang in spanning. Zou het dan hier al weer mis gaan? Maar na twee zeer matige sprongen van 3,21 meter zette hij bij zijn laatste sprong alles op alles en pakte hij met 4,11 meter toch de meeste punten (én een clubrecord mannen masters 60+). Over kogelstoten kunnen we kort zijn, daar heeft kersverse trainer Piet van Ham het meeste werk te verrichten en daaraan kan hij dus de meeste eer behalen. Het hoogspringen voor de masters speelde zich af in de marge van de baan en verbleekte bij het geweld van de junioren, senioren en Jeroen. Alleen Frits behaalde na een moeizame start weer enigszins het niveau van de WK in Lyon met een hoogte van 1,28 meter. Stephan Redering liet zich verleiden tot een beginnersfout met een iets te hoge aanvangshoogte. Na deze serie zijn we gelijk weer druk gaan lobbyen voor een bloktraining van Jeannevan Ham, die al veel aandachtspunten heeft gezien. Dag 1 werd traditioneel afgesloten met een 400 meter en een BBQ, in min of meer willekeurige volgorde, maar ook met prima prestaties. Good-old Gerard van Broekhoven sprintte naar een mooie 1,25 min. rond.
Dan dag 2, altijd lastig na die eerste explosieve dag en dan moest er ook nog begonnen worden met 110 of 100 meter horden, al naar gelang de leeftijd. Helaas was Frank, de nummer 1 van dag 1 ziek geworden en moest hij de strijd opgeven. Gerard, Bernard, Albert (Verschure) en Stephan zijn inmiddels zo wijs dat ze die horden lieten schieten. Alex van Krevelen moest helaas na de tweede horde geblesseerd de ring verlaten en uw verslaggever had een wel heel aparte techniek, die uiteindelijk weliswaar niet tot diskwalificatie leidde, maar ook geen punten opleverde. Hens Koreman, Jeroen en JW lieten met een fabelachtige souplesse zien dat de echte tienkampers ook goede hordelopers zijn, of andersom, en pakten op dit onderdeel 250-300 punten op de anderen.
Dan de discus, hier een behoorlijk onderscheid in afstand tussen de werpers of de trainers en de lopers/niet-trainers, maar op dit onderdeel wordt het verschil niet gemaakt. Dat is pas op het letterlijke hoogtepunt van de dag, het polsstok hoogspringen, waaraan diverse masters hun hele zomer hadden opgeofferd. Uw verslaggever durfde het uiteindelijk toch niet aan, maar Jeroen, Hens, JW en Stephan gingen de strijd wel aan, ieder met een eigen techniek of strijdplan. Jeroen strandde helaas op de aanvangshoogte, Hens had een fantastische techniek om de stok heel beheerst terug te gooien – staande op de mat – en JW ging op zijn eigen manier, met veel bravoure, lef en geweld ook over de aanvangshoogte van 1,73 meter. En Stephan liet zien dat het wel degelijk loont om op een specifiek onderdeel te trainen. Hij zeilde uiteindelijk over maar liefst 2.13 meter! Klasse.
Bij het speerwerpen leken na het polsstokhoogspringen en met de 1.500 meter in het vooruitzicht de kaarten geschud en het podium verdeeld, met JW, Jeroen en Hens als favorieten. Maar op dit onderdeel loste uw verslaggever zijn belofte van het begin van dit seizoen in door het clubrecord mannen masters 55+van Bernard over te nemen met een worp van 33,76 meter. Daarmee pakte hij en passant ook 270 punten terug op Hens, die nu wel heel erg hard moest lopen op de afsluitende 1.500 meter voor een podiumplaats. De snelste tijd op deze middellange afstand was voor Jeroen met 5,25 min, die daarmee zilver in de eindrangschikking behaalde. Hens kwam met een knappe tijd van 5,42 min. en 647 punten helaas net te kort voor brons. Die medaille ging naar yours truly en JW kon met een straatlengte voorsprong rustig uitbollen om goud en een pilsje te pakken, ook hier weer in willekeurige volgorde.
De sfeer en het weer waren weer uitstekend, de opkomst goed en de prestaties idem dito. Volgend jaar belooft echter weer spannend te worden, met drie zestigers, Frank weer fit, een zomer lang polsstokhoogspringen en topprestaties op de werpnummers en hoogspringen, met al die nieuwe trainers! En de plannen gaan nog verder, met mogelijk meer bloktrainers, indoortrainingen(?) en het EK masters in Denemarken in het verschiet, waar de estafettenummers nu al – met potlood – in de agenda zijn geschreven.
