Wim van Pelt neemt na 50 jaar afscheid van vrijwillige brandweer

Vanochtend rond 7.45 uur ging de brandweerpieper van Wim van Pelt en zoals gebruikelijk spoedde hij zich daarop naar de brandweerkazerne. Daar aangekomen wachtte hem een bijzondere verrassing.

Er bleek namelijk geen sprake te zijn van een brand of andere calamiteit. Collega's hadden Wim naar de kazerne 'gelokt' omdat het vandaag precies 50 jaar geleden was dat hij zijn carrière bij de Vrijwillige Brandweer Dongen startte. Ter gelegenheid van deze bijzondere mijlpaal werd de jubilaris verrast met een ontbijt op de kazerne. Na 50 jaar is voor Wim van Pekt, inmiddels 71 jaar oud, meteen het moment gekomen om een stapje terug te doen en te stoppen als actief lid van de Vrijwillige Brandweer Dongen.

Wim kijkt dankbaar terug op zijn lange brandweercarrière, waarin hij zo'n beetje alle functies doorliep, van brandwacht tweede klas tot bevelvoerder. "Natuurlijk heb ik minder fijne momenten meegemaakt, maar daar staan ook andere momenten tegenover, zowel tijdens de hulpverlening als in het contact met mijn collega's hier bij de brandweer" aldus Wim. Voordat Wim definitief bij de Vrijwillige Brandweer Dongen aangenomen werd, moest ie eerst een jaar 'proefdraaien'. "Dat was toen heel gebruikelijk, ze moesten wel weten wat voor vlees ze in de kuip hadden."

De brandweertaken zijn in de loop der jaren volgens Wim wel aanzienlijk veranderd. "In mijn beginperiode stonden de ontwikkelingen rondom perslucht nog in de kinderschoenen. Dat is tegenwoordig een heel ander verhaal. Het waren toen vrijwel alleen branden waar we voor opgeroepen werden, later is dat uitgebreid met technische hulpverlening, bijvoorbeeld bij verkeersongevallen. Al bij al zijn er nu wel behoorlijk wat minder uitrukken. Toen ik net begon waren dat er zo'n 240 per jaar, terwijl dat er nu nog zo'n 80 tot 100 keer per jaar zijn. Echte grote branden zoals bij de palletfabriek of bij Bandon dateren van voor 2000. Dat soort branden zie je nu, gelukkig, niet zoveel meer. Het brandweerkorps zelf is in de loop der jaren ook kleiner geworden, van 40 personen in mijn begintijd tot ongeveer 20 nu. Gelukkig zijn er voldoende gegadigden om het voort te zetten. Een wervingsactie die onlangs gehouden werd, heeft weer heel wat potentiële brandweerlieden opgeleverd."

Als we aan Wim vragen welke brand hem het beste bijgebleven is, hoeft hij niet lang te twijfelen. "Dat was een brand boven mijn eigen winkel die ik toen had in de Hoge Ham. Wij woonden boven de winkel en er stond een pan erwtensoep op. Maar mijn vrouw was druk bezig in de winkel en ik was weg en de soep brandde behoorlijk aan met bijbehorende rookontwikkeling. Dat was dus eigenlijk wel een vreemde gewaarwording, dat je een oproep kreeg voor een brand die dan bij jezelf blijkt te zijn."

"Het lid zijn van de vrijwillige brandweer Dongen is wel een belangrijk stuk van mijn leven. Het is iets waar ik altijd rekening mee hield, bij kleine dingen zoals het doen van de boodschappen tot het maken van de vakantieplanning...het speelde altijd mee. Mijn drive was om er te zijn voor mensen van Dongen die het nodig hebben. Dat is voor mij altijd het belangrijkste geweest"

"Meestal blijft het bij een brand - gelukkig - beperkt tot materiële schade, maar soms zijn er dodelijke slachtoffers te betreuren en dat heeft een behoorlijke impact Het imago dat brandweermannen allemaal stoere jongens zijn die daarmee vrij eenvoudig kunnen omgaan mag wel iets genuanceerd worden. Brandweerlieden zijn ook mensen en sommige zaken gaan ook bij hen niet in de koude kleren zitten. De vrijwilligers van de Dongense brandweer zijn daarop geen uitzondering maar ze vormen een hechte groep en kunnen van elkaar op aan. Ze steunen elkaar waar nodig en dat groepsgevoel is ook wel heel bijzonder."