Mijmeringen: 'De derde wereldoorlog'

'Mijmeringen' is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen

Oorlog is dichterbij dan ooit in de 21e eeuw. Maar zijn we hier klaar voor? Hoe bereid je je voor op de meest traumatische ervaring die je gaat meemaken? De meest eenvoudige wijze is niets doen en afwachten. Wegkijken, ontkennen of hopen dat het overwaait. Zit je in dit kamp dan merk je nu nog niet zoveel. Met de komst van AI zijn de beurzen optimistisch gestemd en het bedrijfsleven is nog steeds op zoek naar mensen. Niets aan de hand dus. En als je al vertrouwt dat er geen oorlog komt, dan zal het klimaatprobleem en de stikstofcrisis ook wel loslopen. Gewoon doorgaan met je leven en genieten van elke nieuwe dag. Alleen nog hopen dat het mooi weer wordt. We zien wel. Driekwart Nederland denkt zo.

De andere wat meer zorgelijke mens wordt al getriggerd doordat een militaire bobo roept dat de burger zich moet voorbereiden als er een aanval komt. We moeten overlevingspakketten gaan samenstellen. Wat moet erin? Een zaklamp, geconserveerd eten, water en zelfs een zakradio. Die laatste snap ik niet, want als de vijand komt zullen ze eerst de meest belangrijke doelen van de infrastructuur raken: energiecentrales, dataknooppunten en daarmee ook communicatie-ondersteuning zoals zenders. En volgens mij heb je minder dan 25 goed uitgekozen doelen te raken om heel Nederland plat te leggen. Met een beetje pech worden we dan ook weggespoeld als een aantal dijken of andere waterwerken als ‘target’ aangemerkt zijn.

Nog iets opvallends is dat militaire complexen in de navigatiesystemen weer ‘geblurd’ zijn, zoals in de jaren 70 ten tijde van de koude oorlog. Vooral de militairen beginnen nu serieuze signalen af te geven dat het weleens mis kan gaan. Hoe langer hoe vaker zie je militairen in vol ornaat -alsof ze uit een carnavalsstoet zijn ontsnapt- met een ernstig gezicht zitten aan talkshowtafels om het volk te waarschuwen. De air van ‘we wisten dit al lang, we hebben jullie al zo vaak gewaarschuwd’ is de standaard houding van die militaire bobo’s. Investeren in defensie of wapens was de afgelopen decennia niet sexy. Afgegeven wordt er op vorige kabinetten die logischerwijs dachten dat oorlog iets van vroeger was. Vooral de linkse partijen worden hierop aangekeken.

Waarom waren we zo naïef? Of is naïviteit niet het juiste woord, maar moet daar niet ‘beschaafd’ staan? Bijna 80 jaar geleden sloten we de laatste grote oorlog af, met vooral de gedachte: nooit meer. Volledig terecht. Voor bijna alle overlevenden was de Tweede Wereldoorlog een zeer traumatische ervaring, met angst, honger en verdriet. Tot en met de val van de muur waren er stevige pacifistische activiteiten en groeperingen die ons op het hart drukten dat oorlog nooit een oplossing is. En zelfs ten tijde van de koude oorlog waarbij aan beide kanten men ervoor kon zorgen dat de wereld verging als het werkelijk tot een conflict zou komen, was de dreiging beperkt, omdat men ook wel door had dat totale vernietiging ons ten deel zou vallen bij een escalatie. Daar had niemand wat aan.

Dat vreemde evenwicht verdween nadat de muur viel en daarmee de Russen leken uitgespeeld. Door de versnippering van Rusland zagen de Westerse landen ook geen groot belang meer in een oorlogs- of sterke defensiestrategie, bij gebrek aan een serieuze vijand. Vrijgekomen geld werd geïnvesteerd in de economie, waardoor we nu in een overspannen wegwerpmaatschappij zijn beland, waarvan het vooruitzicht eveneens niet rooskleurig is.

Maar men onderschatte Poetin. Al snel werd duidelijk dat na het aan de macht komen van deze man in Rusland, de broze democratie daar al snel van tafel was. Aanvankelijk negeerde het Westen deze ontwikkeling. Net als met de verderfelijke Arabieren hadden we ons inmiddels flink afhankelijk gemaakt van Rusland, omdat ze goedkoop gas konden leveren en daarmee een belangrijke aanjager werden van onze economie. We keken liever de andere kant uit. Met de bezetting van de Krim, het neerhalen van de MH 17 en nu dus met de aanval op geheel Oekraïne is wel duidelijk dat Poetin van geen ophouden weet. En hij hoeft de doema niet te overtuigen om de oorlogsindustrie op te voeren en zijn politiek te verantwoorden. Oorlogsmarketing heeft zijn werk daar goed gedaan, met dank aan de bedenker Goebbels uit WO2.

Het Westen staat met 5-0 achter als het op een oorlog uitdraait.

De enige oplossing om een oorlog te voorkomen is om te gaan praten. De militaire haviken zouden plaats moeten maken voor verbindende politici. Maar zowel aan de Russische als Westerse kant is het vertrouwen in de politiek minimaal. Dat wordt het dus niet. Dus vraag ik me nog steeds af of het zinvol is om een FM radiootje in mijn overlevingspakket te stoppen.