Maandag 9 mei was wethouder Rene Jansen op felicitatiebezoek bij Bert van ’t Westeinde en Ans Hamers. Zij vierden hun diamanten bruiloft. Namens het gemeentebestuur bood Jansen het paar een taart aan met daarop een afbeelding van de trouwfoto van zestig jaar geleden.
Bert van ’t Westeinde en Ans Hamers
Bert en Ans, ontmoetten elkaar tijdens een reis naar Lourdes. Door dat contact mocht Ans (die toen in Breda woonde) een keer logeren in Ovezande bij de familie van ’t Westeinde. Of het meteen klikte, weten we niet. In eerste instantie vond Ans Bert maar een boerenpummel maar hij bleek toch ‘iets’ te hebben en het jaar dat volgde, reed Bertus regelmatig op de brommer van Zeeland naar Breda. Een rit die toentertijd zo’n 1,5 uur in beslag nam. Van die tijd weet de familie niet veel, behalve dat Ans het niet prettig vond om naar de plee buiten bij de boerderij in Ovezande te gaan, zeker niet in het donker. En dat tijdens uitjes in Breda de zus van Ans (Mien) mee moest als chaperonne. Gelukkig heeft hen dat niet belemmerd te verloven, en volgde er op 9 mei 1962 een huwelijk in Breda.
Daarna zijn Bert en Ans in de ouderlijke boerderij van de familie van ’t Westeinde gaan wonen aan de Nieuwstraat in Ovezande. Bert begon daar als zelfstandig tuinder (o.a. appels en witlof) en in de eerste jaren hielp Ans mee in het bedrijf. In de jaren die volgden zijn op die boerderij 3 kinderen geboren: Erna (6 mei 1966), Petra (14 december 1968) en Jan (13 januari 1970). Door het faillissement van de coöperatieve veiling begin jaren 70, hield het tuindersbedrijf helaas geen stand en moest ermee gestopt worden.
Eind april 1971 verhuisde het gezin naar Dongen naar Tramstraat. Het was een woning van de melkfabriek, die toen nog daar tegenover gevestigd was. Het moeten grote veranderingen geweest zijn: van Ovezande naar Dongen. Bert werd van zelfstandig tuinder werkzaam als bedrijfshulp, een baan waar hij boeren die ziek en/of weg waren hielp in het bedrijf. Ans was met name bezig met de kinderen. Dongen was ver weg van Ovezande, maar ook niet helemaal onbekend, omdat de moeder van Ans uit Dongen kwam en een aantal tantes toen nog in de Kardinaal van Rossumstraat woonden. Enerzijds was het begin in Dongen financieel zwaar en een periode van veel veranderingen, maar aan de andere kant heeft die periode ook de basis gelegd voor een heel nieuw en rijk sociaal leven. Veel van de boeren waarvoor Bert heeft gewerkt, zijn vrienden voor het leven ,geworden. Er is nog steeds contact met de vrouw van de eerste boer waarvoor hij werkte (Jet Laurijssen uit Dongen Vaart) en met Theo en An Flipsen hebben ze jarenlang wekelijks gekaart (rikken). Naast het werk zijn ze allebei heel actief geweest met vrijwilligerswerk en allerlei hobbies.
De katholieke kerk was belangrijk, maar ook het kweken van kanaries (Bert zat lange tijd in het bestuur van de bond). Ans was actief lid van de KPV en maakte veel kleding voor de kinderen. Ergens midden jaren ’70 volgde een verhuizing naar de Mgr. Nolenslaan 94, waar ze een huis kochten en waar ze tot enkele jaren geleden hebben gewoond. Bert vond een baan als keurmeester bij de veiling in Breda en kwam zo weer bij het fruit terecht, en werd later zaakvoerder bij de NCB, waardoor hij weer bij de varkenshouderij terecht kwam. Ans ging – toen de kinderen wat ouder waren – werken als hulp bij bejaarden en hielp met handwerklessen op de basisschool.
Rode draad in het hele leven van Bert en Ans is toch wel het aantal contacten dat ze in Dongen hebben opgebouwd en hun tomeloze inzet voor de kerk, atletiekvereniging (eerst
Scorpio, vervolgens Atledo) en hun omgeving. Op 55-jarige leeftijd in 1991 kon Bert stoppen met werken en eind van dat jaar (25 december 1991) werd hun eerste kleinkind Lotte
geboren. Daarmee brak een heel nieuwe periode in hun huwelijk aan. Wat vooral bleef waren de ‘oude’ contacten in Dongen en het vrijwilligerswerk. En tussen 1991 en 2001 zijn er
9 kleinkinderen geboren.
Natuurlijk zijn er ook jaren zijn geweest, waarin alles niet altijd van een leien dakje ging. In zo’n lange tijd gebeuren er ook minder leuke dingen die de familiebanden hebben opgerekt, komen er lichamelijke beperkingen die je maar te accepteren hebt en vallen steeds meer familieleden en vrienden weg door ouderdom. Nu de laatste jaren in het Dongepark zijn er weer andere omstandigheden om mee te leren omgaan. Het plezier zit dan weer in kleine dingen. Zoals Bert die op de fiets graag asperges haalt als Ans twee keer per week in ’s Gravenmoer weer nieuwe contacten maakt bij een dagbesteding. Daarnaast kijken ze bijna wekelijks uit naar het bezoek van kleinzoon Nick, die graag voor hen kookt en uiteraard ook alle andere kleinkinderen, die hen met regelmaat opzoeken. Al met al is zestig jaar samen een bewogen tijd geweest, die met hoge pieken en dalen samen zijn doorstaan.
Foto’s: Pix4Profs/Jan Stads
