‘Mijmeringen’ is een wekelijkse column van Dongenaar Rinus Krijnen.
Corona voorbij?
Wat mij opvalt dat in mijn omgeving er sinds het uitbreken van de pandemie nog nooit zoveel mensen in mijn omgeving corona hebben gekregen of hebben gehad. En inderdaad is men er niet altijd erg ziek zijn, maar ook hier zijn er uitzonderingen. Blijf het een beetje vreemd vinden dat sinds deze week alle beperkingen zijn opgeheven. Alsof we zo snel mogelijk iedereen een beetje ziek willen maken zodat er een vorm van groepsimmuniteit ontstaat. Over is de pandemie geenszins. Ik heb al diverse malen afgelopen weken afspraken moeten missen omdat mensen in quarantaine zaten of zelfs ziek waren. Gaan we niet te vroeg van het slot af?
Iedereen is uiteraard de maatregelen kotsbeu. Toch zie je dat er ook hele volksstammen nog erg voorzichtig zijn. Alhoewel de mondkapjes niet meer hoeven zie ik ze nog wel, evenals spatschermen. Vaak blijven de schermen bewust staan omdat ze ook andere virussen tegenhouden zoals verkoudheid en de griep. Ik denk dat het aanzicht van de steden zal gaan lijken op Tokyo en Peking voor de Corona: een straatbeeld met veel mensen met mondkapjes. Veel mensen zijn kwetsbaar en voorzichtig en door de situatie in de afgelopen twee jaar niet beschaamd meer om openlijk beschermingsmiddelen te dragen. De rest van de mensen kijkt hier ook niet meer van op.
Ik las in de krant vandaag dat de bezoekersaantallen in musea en culturele instellingen nog lang niet op het niveau van 2019 zijn. Ook in Dongen bij ons museum merken we dit. Het gaat langzaam overigens wel beter, maar blijkbaar is het aantal buitenlandse toeristen wat ons land bezoekt nog ver onder de maat. Afwachten dus.
Zelf vind ik het ook vreemd dat alles weer ‘normaal’ is. Ik voel me nog steeds niet erg op mijn gemak in winkels waar veel mensen samenkomen. Het valt me op dat best veel winkeliers dit blijkbaar ook voelen en het maximaal aantal bezoekers in hun winkel nog steeds maximeren.
Het zo veel mogelijk of zelfs verplicht thuiswerken is inmiddels ook opgeheven. Direct hebben we weer lange files -ondanks de schandalig hoge brandstofprijzen. Veel bedrijven geven het advies om toch een paar dagen thuis te werken. Stiekem hadden ze daarmee gehoopt dat er dan ook dure kantoorruimte zou kunnen worden afgestoten. Helaas is dat niet waar, want in de praktijk blijkt dat al deze thuiswerkers die toch een paar dagen naar kantoor gaan, de dinsdagen en donderdagen uitkiezen om te komen werken. Dan zijn de kantoorgebouwen stampvol. De overige drie dagen zijn erg populair als thuiswerkdagen. Het is ook zo dat er twee uiteenlopende type mensen op een kantoor werken: de ‘handshakers’: mensen die het fysieke contact met andere mensen nodig hebben om succesvol te opereren en IT-hulpmiddelen als een noodzakelijk kwaad zien. De tweede groep zijn de ‘fast forwards’ die een sterk geloof hebben in IT-oplossingen en daarom net zo lief thuis achter het scherm blijven en optimaal gebruik maken van de techniek om samen te werken.
Veel mensen balanceren op een opportunistische wijze tussen deze twee extremen. Vaak behoort de top van het businessmanagement tot de ‘handshakers’ en die van IT ‘fast forwards’. Op het einde van de pandemie smeekten de businessleiders dat we weer naar kantoor kwamen terwijl de praktische IT-ers zoiets hadden van: wat gaat er mis als ik vanaf huis werk? Aangezien het geld verdiend wordt in de business zie je dat we heel snel weer terugkeren naar het oude ‘normaal’. Jammer voor alle stikstofdoelstellingen en verloren reistijd.
Ouderen worden nu alweer uitgenodigd voor de tweede boosterprik. Erg veel enthousiasme hoor ik hier niet over. Hoe leg je dit ook uit als de hele wereld weer normaal is? Uiteraard is deze actie weer omgeven door allerlei discussies: zijn we nu een speldenkussen geworden? Heb ik nu onderhand niet genoeg bescherming opgebouwd?
Eén ding is wel duidelijk na de pandemie. Veel digibeten zijn toch om en kunnen nu met hun tablet of smartphone de kinderen en kleinkinderen bereiken. Jammer dat we de pandemie niet hebben aangegrepen om radicalere stappen te zetten om structureel minder energie te steken in woon-werkverkeer. Maar als de benzineprijs zo blijft stijgen zitten we zo weer in de teamsvergaderingen vanaf de keukentafel.
