‘The Black Dog of Winterslaap’
Had hij toch gelijk, die ouwe!
Inmiddels is mijn vader alweer bijna acht jaar niet meer hier, maar met het vallen van het blad moet ik steevast aan hem denken. Niet omdat hij in de winter is gestorven, maar meer omdat hij bij het naderen van de donkere dagen voor Kerst het had over de aankomst van The Black Dog.
Hij kon, net als ik, niet tegen de lang gesluierde etmalen zonder een glimp van de zon te mogen zien. Je zou het kunnen vertalen als depressief en misschien is dat ook wel zo. Het komt in de beste families voor. Ik heb er ook last van.
The Black Dog is een staat van de geest waarin Optimisme even een pauze heeft. Pas in maart of april is het speelkwartier voorbij en ruilen de beiden van plaats. “Als we nou eens allemaal in een winterslaap worden gebracht?” Mijn vader kon daar mateloos over fantaseren en ik deed gretig mee. “Ja gewoon die hele periode, net als de eekhoorntjes en de beren, lekker in je nest liggen en wakker worden als de blaadjes de
eerste groene tekenen van leven geven.” Een zalige gedachte, want dat zou betekenen dat de verplichte nummers ook aan je voorbij zouden gaan. Wie wil dat nou niet? Ik wel!
Hou die gedachte vast en plaats hem naar deze tijd. We prikken ons suf om de wereld draaiende te houden en eerlijk gezegd denk ik dat we onze laatste shot nog niet hebben gehad. Als we het hele Griekse alfabet moeten doorspuiten zijn we met zijn allen bijna doorzichtig en hebben we het over Vaccinatie-Junks! Dat wil toch niemand?
Nee, één prik, echt, slechts één spuitje! De Winterslaapvaccinatie! Dit goedje dommelt je in een extatische wereld waarin jij bepaalt wat er gebeurt. De hele wereld in een Slaap- Lockdown! Alleen maar voordelen, joh! Aangezien we nu ook al niets mogen is het misschien wel lekkerder om in deze gruwelijke periode gewoon heerlijk door te tukken, want eigenlijk doen we dat al, maar dan rechtopstaand.
“Ik kan nog wel even doorgaan, maar wat bereik ik ermee? Zwaarte en depressies horen bij het leven en hoe makkelijk is het dan om in deze periode jezelf als slachtoffer te gaan zien. Dat is niet eerlijk, want iedereen heeft last van deze situatie en pessimisme gaat daarin niemand hulp bieden. Mij in ieder geval niet! Het is gewoon lekker om op te schrijven. Wellicht is het handiger om sommige zaken te omarmen dan ze te bevechten? Uiteindelijk hebben we elkaar nodig om er de moed in te houden. Slapen doen we ’s nachts!”
Fijne dagen!
