Kelly van Zon won afgelopen maandag al een individuele gouden medaille op de Paralympische Spelen in Tokio. Een unieke prestatie want zij stond voor de derde achtereenvolgende keer op het hoogste podium. Vandaag volgde de kers op de taart: een zilveren medaille in de landenwedstrijd.Hieronder haar verhaal.
Zilver in de landenwedstrijd: kers op de taart!
Na mijn individuele gouden medaille moest ik ook nog uitkomen in de landenwedstrijd. Dit houdt in dat je samen met een landgenoot, met ongeveer dezelfde handicap, speelt tegen een ander land met twee speelsters. Je speelt maximaal 3 wedstrijden en begint altijd met een ‘dubbel’: een wedstrijd van twee tegen twee dus. Het land dat het eerst twee van de drie wedstrijden wint, is door naar de volgende ronde. In totaal deden acht landen mee aan deze competitie en vanwege de beschikbare tijd werd er gespeeld volgens een afvalsysteem, 8 teams kwartfinale, de 4 winnaars door naar de halve finale en daar de winnaars van spelen uiteindelijk de finale.
Normaal gesproken ben ik de enige Nederlandse speelster tijdens de Paralympische Spelen, maar nu had ik gezelschap van Frederique van Hoof. Frederique is nog jong, traint op Papendal en speelt in klasse 8 en was toegelaten tot de Paralympische Spelen met een ‘wild card’.
De eerste wedstrijd werd op 31 augustus gespeeld tegen Noorwegen en het dubbel werd met 3-2 gewonnen. Vervolgens speelde ik tegen de Noorse Nora Korneliussen en ik won vrij eenvoudig met 3-0 waardoor we de halve finale hadden bereikt.
Op 1 september moesten we aantreden tegen Rusland, met o.a. mijn tegenstander uit de finale, Viktoriia Safonova. De game-uitslagen in de eerste wedstrijd waren erg close, maar Frederique en ik slaagden er in om ook deze dubbel te winnen. Vervolgens verloor Frederique van Viktoriia en moest de derde wedstrijd tussen mij en Raisa Chebanika bepalen wie er naar de finale zou gaan. Deze wedstrijd werd door mij met 3-0 gewonnen, waardoor we geplaatst waren voor de finale.
Vandaag 2 september, om 04.30 uur Nederlandse tijd, traden we aan tegen China, de gedoodverfde favoriet. Twee speelsters van China hadden in de klasse 8 goud en zilver gehaald, dus we wisten dat het moeilijk zou worden. Het dubbel werd vrij kansloos met 3-0 verloren en ook Frederique wist haar partij niet te winnen, waardoor we met 2-0 de wedstrijd verloren en we genoegen moesten nemen met het zilver.
Toch kunnen we heel tevreden terugkijken op onze eerste landenwedstrijd samen. Zonder verwachtingen vooraf toch met een zilveren medaille terug naar Nederland reizen blijft een lekker gevoel. Ik zie het persoonlijk als de bekende kers op de mooie taart die ik al gewonnen had.
Zaterdag vlieg ik weer naar Nederland en ik zal blij zijn als ik weer in Dongen ben. Het was een intensief toernooi, met een prachtig resultaat, maar de vermoeidheid komt er nu wel uit. We komen elkaar vast weer tegen in ons mooie dorp.
Groetjes, Kelly
