Bernadette Klerx, politiek verslaggever van dongen.nieuws.nl, beschouwt de kwestie ‘Glorieux’ in onderstaand opiniestuk
Glorieux: Een slechte soap met elke week een nieuwe ‘cliffhanger’
De toekomstige huisvesting van arbeidsmigranten in voormalig Broederhuis Glorieux is vorige week de zoveelste trieste episode in gegaan. Boze buurtbewoners, een vertwijfelde (waarnemend) wethouder en initiatiefnemers die zich angstvallig op de achtergrond houden in de hoop dat de storm wel een keer overwaait. Maar de kans dat dat gaat gebeuren is sinds vorige week vrijwel nihil geworden. Sterker nog, de gebeurtenissen van de afgelopen weken waren olie op het vuur.
Door: Bernadette Klerx
Heeft waarnemend wethouder Maarten Pieters wel geweten hoe gevoelig dit onderwerp lag? Want ook hij was geschrokken, zo niet van slag, van de reactie van de bewoners. Zijn geste om een nachtje te gaan slapen in het broederhuis en daar de bewoners op de koffie te vragen, was op zich heel sympathiek, maar voor veel buurtbewoners kwam dit veel en veel te laat.
Gekwetst tot in het diepst van hun ziel
De heftige emoties in het dossier Glorieux gaan namelijk veel dieper dan boosheid. Want de bewoners zijn niet gewoon boos. Ze zijn tot in het diepst van hun ziel gekwetst, voelen zich vernederd en als kleine onmondige kinderen aan de kant geschoven. Onmacht, boosheid en pijn: het was overduidelijk zichtbaar bij de buurtbewoners die en masse naar het Broederhuis waren gekomen. En Maarten Pieters zag het ook.
Schaamteloze arrogantie
Met name direct omwonenden voelen zich vernederd: eerst door Leystromen en Bouwvast die met een schaamteloze arrogantie dachten dat ze huisvesting van 100 arbeidsmigranten in een dichtbevolkt stukje wijk zomaar even konden ‘regelen’. Het is in dat verband veelzeggend dat omwonenden zelf aan de bel moesten trekken toen ze zagen dat er volop matrassen, bedlampjes e.d. bij Glorieux naar binnen werden gesleept. Maar de gemeente had hier ook zeker strenger op moeten sturen en strakker de vinger aan de pols moeten houden. De wethouder wist immers hoe gevoelig de bestemming van Glorieux lag.
Dieptepunt
Het trieste dieptepunt werd bereikt toen buurtbewoners twee weken geleden in een gesprek met de wethouder erachter kwamen dat de gemeente hoe dan ook een vergunning af zou geven. Ze was zelfs bereid daarvoor een ‘foutje in de beleidsregels’ te herstellen. Het was het zoveelste incident, waarmee de bewoners zich op hun ziel voelden getrapt.
Het staat ook in schril contrast met het feit dat enkele buurtbewoners jaren geleden al een compleet uitgewerkt plan bij de gemeente hadden ingediend voor een nieuwe bestemming van Glorieux. Dat plan lijkt niet verder te zijn gekomen dan een ambtelijke la. Een uitgewerkt plan, 517 petities, gesprekken, en nog eens gesprekken met de wethouder en Leystromen; het heeft allemaal niet mogen baten.
Vertrouwen in politiek is weg
Het vertrouwen in de politiek is volledig verdwenen. En dat is misschien nog wel het meest verontrustend. De vele wethouderswisselingen doen daar nog eens een schepje bovenop. Een wethouder die net een week nadat een vervanger is benoemd, laat weten dat ze helemaal stopt, waarna de PvdA twee dagen na de tumultueuze bijeenkomst in Glorieux meldt dat de vervanger eerder stopt en dat de opvolger het eerder overneemt: het kan gewoon een ongelukkige samenloop van omstandigheden zijn, maar het heeft toch ook wel wat trekken van paniekvoetbal. Het is op zijn minst onhandig en het geeft het vertrouwen en de geloofwaardigheid in de politiek een flinke deuk.
Bewoners willen daadkracht
Maar…. we moeten nu eenmaal verder. Van de nieuwe wethouder mogen we verwachten dat ze tot in detail op de hoogte is van het dossier en alle gevoeligheden die daar omheen kleven. De bewoners verlangen geen woorden meer, maar daadkracht en dat zij als volwaardig gesprekspartner behandeld worden. Misschien kan de suggestie die de VVD al eerder deed in de raadsvergadering van juni een opening bieden.
De wet van het voortschrijdend inzicht
De VVD (en ook het CDA) vond dat er ook gekeken moest worden naar huisvestingsmogelijkheden aan de rand van Dongen. Raadslid Angela Horsten noemde daarbij concreet een perceel aan de Uiterste Stuiver. Daarvoor was een verzoek ingediend om medewerking te verlenen aan de huisvesting voor 80 personen. Maar dat wees toenmalig wethouder Bea van Beers af omdat de gemeente Dongen afgesproken heeft, dat in het buitengebied alleen huisvesting mogelijk is bij agrarische bedrijven.
Maar dat was toen; misschien is het met de kennis van nu en het voortschrijdend inzicht, de moeite waard dit te herzien en het beleid aan te passen. Want anders zal het dossier Glorieux alleen maar verliezers kennen.
Foto’s: Jan Stads/Pix4Profs
Reacties