In zijn column beschouwt natuurmens Peter Verschure op zijn kenmerkende manier de zaken met een groene bril.
Oorlog in het bos
Wanneer we tegenover Den Hespel de Duiventoren binnen wandelen zien we daar hoge stapels prachtige boomstammen liggen. Ze liggen zij aan zij en boven en onder elkaar te wachten op hun lot dat al bezegeld is. Of ze nu tot pallet verwerkt worden of een tweede leven als tafelblad krijgen hangt ervan af uit welk hout ze gesneden (gezaagd) zijn. Maar liefst 60% gaat door de shredder en komt er als houtsnipper achter uit om daarna als krantenpapier ons het nieuws te brengen.
Als de gierende kettingzagen en de ronkende tractoren het bos weer met rust laten, kunt u aan de jaarringen op de overgebleven stompen aflezen hoe oud ze zijn geworden en zult u zich misschien afvragen: ‘waar is die kaalslag nu voor nodig want ik zie soms door de bomen géén bos meer?’
Ik wil u graag geruststellen, want dit is bosbeheer uit pure noodzaak. De opbrengsten van dit hout wegen amper op tegen de kosten van dit onderhoud en de keuze van welke boom er weg moet en welke blijft staan, wordt op deskundige manier door de boswachter bepaald. Zo worden markante bomen of beeldbepalende bomen gespaard. Datzelfde geldt voor gedenkbomen of karakteristieke, oude of zeldzame bomen.
Bomen met nesten krijgen ook een groene stip, dat zijn de blijvers. Maar de bomen met een rode stip gaan in het belang van alle inheemse ‘stam’bomen wijken. Deze zogenaamde ‘wijkers’ zijn vaak exoten die hier jaren geleden, vanuit andere streken (bijvoorbeeld Azië of Noord-Amerika), zijn binnengehaald, maar hier geen natuurlijke vijanden hebben en dus onze eigen inheemse bomen overwoekeren.
Een goed voorbeeld is de Amerikaanse eik (met dat prachtige herfstkleurig blad) die zich als bospest in onze natuur verspreidt. Ook de Amerikaanse vogelkers overwoekert onze bossen. Het zijn dus vooral de ‘exoten’ die er uit gezaagd worden, en door de ruimte die ontstaat komt er meer licht in het bos en dus ook meer variatie in inheemse plantensoorten. Dit bevordert dus meteen de biodiversiteit in het bos.
Exoten vormen dusmeen regelrechte plaag in onze bossen én een grote kostenfactor qua onderhoud. Ze zijn vroeger met de beste bedoelingen hierheen gehaald maar nu blijkt dat duur betaald.
Ook onze vijvers en sloten worden overwoekerd door waterplanten uit exotische landen, zoals navelkruid en kikkerbeet, waardoor er geen lichtstraal meer de bodem bereikt. Daardoor houden ook de in water levende organismen, zowel plantaardig als dierlijk, op te bestaan. Het vrij krijgen van die sloten en vaartennvan al dat exotisch groen kost ons 4 miljoen euro per jaar.
Veel van die waterplanten komen in de natuur omdat mensen hun aquaruim of vijver schoonmaken en de planten dan (met goede bedoelingen) in de natuur dumpen. Soms met vis en al. Zo ontdekte ik toen ik als gids met een groep bij Surae wandelde, een groep van 7 roodwangschildpadjes die op een boomstamin het water dreven, wat natuurlijk ten koste ging van de visjes en salamanders aldaar.
Ook in de dierenwereld wordt het oorlog in het bos als de grijze Amerikaanse eekhoorn onze prachtige, roodbruine knabbelaar naar het leven staat. En wat dacht je van de uit Oostenrijk afkmstige muskusrat, die veel schade aanricht aan onze dijken. Of de Afrikaanse halsbandparkiet die onze roodborstjes verdrijft. U zult wel denken dat hier dierendiscriminatie plaatsvindt, maar dat is niet wat ik bedoel. Geniet van al die mooie dieren….. maar laat ze niet los in onze natuur
Dan dus liever de wolf binnenhalen zult u zich afvragen? Nou, zo lang hij van grootmoeder afblijft….Over de wolf zijn al verhitte discussies ontstaan, maar hier op de hoek bij ons in de Groenstraat huist al jarenlang een WOLF, die totaal ongevaarlijk is. Wij zijn geen lekker hapje voor hem maar hij maakt wel lekkere hapjes voor ons, onder andere snacks en broodjes oorlog. Hij is dan ook geen exoot, maar een echte Peej.
Groeten uit de Groenstraat
Peter
