Ans Klein Hazebroek gaat aan het eind van dit schooljaar afscheid nemen van de J.J. Anspachschool. Ze was daar maar liefst 43,5 jaar lang juf Ans. Ze was en is een begrip. Iedereen die bij haar in de klas zat, heeft herinneringen aan een heel speciale juf. Een juf die van haar vak en bovenal van “haar” kinderen hield.
Heel speciaal
“Ik denk dat ik de lat wel hoog leg voor mezelf, ik ben best perfectionistisch, het is niet snel goed genoeg”, vertelt Ans over haar werk. Daarom steek ik er ook veel tijd in. Eigenlijk ben ik nooit klaar Ook voor de kinderen leg ik de lat hoog, ik wil er graag uithalen wat erin zit. De energie die je in je werk en vooral in de kinderen steekt, krijg ik ook weer terug. Het oprechte enthousiasme, de spontaniteit en de onbevangenheid van de kinderen, daar geniet ik elke dag weer van.
Er zijn bepaalde principes die ik nooit heb willen en kunnen verloochenen. Behalve het spelend en handelend leren is dat zeker de relatie met het kind. Ieder kind moet zich veilig voelen, moet vertrouwen ervaren om tot leren te kunnen komen”. Sommige nieuwe ouders zeggen wel eens, dat haar leslokaal net een huiskamer lijkt. “Ik voel me er thuis en wil dat mijn leerlingen zich er ook thuis voelen”. Op de opmerking dat de moeite die Ans er voor doet om de relatie met de kinderen en hun ouders te leggen en te onderhouden haar tot zo’n speciaal persoon maakt, antwoordt Ans: “Nou, dat vind ik vanzelfsprekend hoor”. Ook aan een goede relatie met haar collega’s is Ans erg gehecht. Het vieren van feesten en jubilea maar ook het samen verwerken van verdriet en leed zullen Ans altijd bijblijven.
Iets meegeven
Ans zegt: “Kinderen waarden en normen en respect bij te brengen heb ik altijd heel mooi gevonden om te mogen doen. Het werken op een protestants Christelijke school heb ik erg fijn gevonden. Ik zou niet anders willen of kunnen”. Juf Ans staat erom bekend dat ze heel vaak iemand een kaartje stuurt. Dit voorbeeldgedrag werpt zijn vruchten wel af in de klas. Als er iemand ziek is, een medeleerling of een meester of juf dan stelt er altijd wel een kind voor om samen een kaartje te sturen. Dit gebeurt dan ook gelijk!
Een jaar lang speciale activiteiten
Voor iemand die met zoveel passie en inzet voor de klas staat is de stap naar pensioen groot. daarom heeft Ans zelf een heel aantal activiteiten in het lopende schooljaar gepland die te maken hebben met afscheid nemen. Er was een heuse borduurmiddag met oma’s. Opa’s en vaders hielpen bij een timmerproject. Voor januari had Ans een stamppotbuffet bedacht. Dit werd heel enthousiast opgepikt door ouders en het resultaat was dat maar liefst 77 mensen konden genieten van een gezellig diner. Ouderbetrokkenheid ten top! Op 28 februari kwamen de kinderen bij de juf thuis voor een verjaardagsontbijt. Op 9 mei organiseerde Ans een picknickemet haar ukken en hun oma’s en opa’s. Ans ziet ook erg uit naar een reünie op 17 mei van alle (oud-)collega’s waarmee ze samengewerkt heeft. Ans wil ook een afscheidscadeau geven. Ans heeft in de loop der jaren een groot aantal themakisten ontwikkeld. Daarvoor heeft ze heel veel spullen zelf gekocht en verzameld. Denk hierbij aan prentenboeken, knuffels, verkleedkleren en nog veel meer. Op vrijdag 28 juni houdt ze een veiling van al die spulletjes. Ans hoopt dat er heel veel ouders, collega’s en oud-leerlingen komen bieden op de materialen. De opbrengst gaat naar de Cliniclowns.
Dankbaar en blij
Ans wil benadrukken hoe blij en dankbaar ze is dat ze dit werk voor haar kinderen, op haar school en met haar collega’s heeft mogen doen. Ze is ook heel blij dat ze haar loopbaan in goede gezondheid kan afsluiten. Ze bedankt alle kinderen voor hun onbevangenheid, de ouders voor hun hulp en vertrouwen en de collega’s en directie voor hun collegialiteit en vriendschap.
