‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (69) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.
Woningbouw in Dongen.
Er wordt druk gebouwd in Dongen: een goede ontwikkeling. De komende jaren zal dit ook nog wel zo zijn. Het is ook nodig. Wil Dongen een levendige en zich verder ontwikkelende gemeente blijven, dan hoort woningbouw in voldoende mate daar onlosmakelijk bij.
Dit betekent op de eerste plaats dat er voldoende goede en betaalbare woningen voor alle leeftijdsklassen, worden gebouwd. Daar waar het de sociale huurwoningen betreft, is dat op de eerste plaats een taak van Woningcorporatie Casade in Dongen. In elk geval zijn er bij deze organisatie voldoende plannen en is er ook voldoende bouwgrond beschikbaar.
Het is in dit verband een goede zaak dat er nu voor het eerst prestatieafspraken zijn gemaakt met drie partijen: de corporatie, de gemeente en de huurders. Het is interessant om de ontwikkelingen op dit punt in de komende jaren te volgen. Met name gaat het mij dan om de rol van de huurders. Het zal nog niet meevallen voor deze partner, bij de uitvoering van de prestatieafspraken hun ideeën goed over het voetlicht te krijgen. Ik vrees namelijk dat het beleid van de corporatie en de gemeente en de betreffende wet- en regelgeving veel belemmeringen zullen opleveren voor de vertegenwoordigers van de huurders, om hun visie, wensen en verlangens gerealiseerd te krijgen. De goede wil is er in elk geval bij alle drie de partners. Dat is een goed uitgangspunt. Ik wens ze in elk geval toe dat ze met elkaar een heel goede prestatie gaan leveren in het belang van de Dongense gemeenschap.
Los van de Woningcorporatie zijn er nog andere partijen die bouwen voor de Dongense woningmarkt; met name allerlei projectontwikkelaars. Links en rechts wordt er aan allerlei projecten gewerkt. In dit proces heeft de gemeente een aantal cruciale rollen.
De gemeente heeft de rol van grondeigenaar, die gronden verkoopt aan ontwikkelaars. Dat klinkt makkelijker dan het is. Grond verkopen op zich is niet zo moeilijk, maar de gemeente heeft bij een grondverkoop voor woningbouw, ook de taak de plannen die de ontwikkelaar heeft met de gronden, te toetsen. De gemeente moet er bij voorbeeld voor zorgen dat er een goede differentiëring is tussen de verschillende soorten woningen: woningen voor starters, woningen voor ouderen, woningen om doorstroming te bevorderen etc. Als die differentiëring niet goed is, zullen bepaalde groepen inwoners niet of heel moeilijk aan een voor hen passende woning kunnen komen. Voorwaarden op dit gebied zullen in de verkoopovereenkomst opgenomen moeten worden. Hoe dan ook op dit punt heeft de gemeente wel de macht als verkopende partij.
In veel kleinere gemeenten zie je dat jongeren noodgedwongen naar een grote stad vertrekken omdat er daar voor hen nog wel een voldoende woningaanbod is. Mijn beeld is dat zich dit in Dongen nog niet zo heel sterk voordoet. Het is echter wel zaak hier zeer alert op te zijn. Zonder voldoende jonge aanwas, die ook in Dongen blijft wonen, zullen veel initiatieven op de tocht komen te staan. Ik hoor zo links en rechts al geklaag over het niet meer kunnen beschikken over jonge mensen. Je ziet het met name bij veel verenigingen. Uiteraard heeft het ook te maken met het gegeven dat er minder kinderen geboren worden, maar laten we dan in elk geval proberen, als ze ouder worden, ze in Dongen te laten blijven. In de contracten met ontwikkelaars moet e.e.a dus heel strak geregeld worden.
De gemeente heeft nog een andere rol, namelijk die van regelgever binnen de wettelijke kaders die door hogere overheden zijn gesteld. Dat betekent bij voorbeeld ook dat een ontwikkelaar met eigen grond, bij de gemeente terecht zal moeten om zijn plan te laten toetsen. De gemeente heeft dan niet, zoals hierboven de “macht” van grondverkopende partij, die aan de verkoop voorwaarden kan verbinden. Het kan hier gaan om particulieren die een perceel grond in bezit hebben of een projectontwikkelaar die in het verleden al gronden heeft verworven. De besprekingen met deze partijen zullen beslist niet altijd makkelijk verlopen. Vooral de belangen tussen de partijen zullen vaak ver uit elkaar liggen. Toch moet ook deze categorie bouwers zijn kansen krijgen.
Een categorie mensen die speciale aandacht op woongebied nodig heeft, is de groeiende groep ouderen. Projecten om hen langer in hun eigen woning te houden, zijn zonder meer toe te juichen. Daarnaast zullen er woningen moeten komen waarbij allerlei vormen van zorg makkelijk beschikbaar zijn.
Je hoort regelmatig van particuliere projecten, bij voorbeeld van een aantal ouderen die een samenwerking aangaan, die gericht is op het in eigen beheer realiseren van woningen met zorg. Men draagt de kosten van een aantal voorzieningen gezamenlijk en zorg is op afroep beschikbaar. Ik weet dat het in de praktijk niet altijd even gemakkelijk is een dergelijk project te realiseren. Als in elk geval de basishouding van de gemeente maar is om er medewerking aan te verlenen. Dat vraagt tenminste om een flexibele opstelling van de kant van de gemeente. Hierbij geldt nadrukkelijk de stelling: Het gaat niet (alleen) om wat er mag, het gaat vooral om wat er kan. De kernvraag hierbij is hoeveel “lef” heeft de gemeente om met dit soort projecten in zee te gaan. Het lijkt me een leuk criterium om straks, begin 2018 bij de gemeenteraadsverkiezingen, de programma’s van de diverse partijen eens op te toetsen.
Reacties