‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (69) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.
Locatie Voetbalvereniging Dongen
Van de vier partijen die oorspronkelijk belangstelling hadden voor ontwikkeling van de huidige locatie van voetbalvereniging Dongen, zijn er drie die uiteindelijk een aanbieding hebben gedaan. De vraag is nu of er bij deze drie ook een zit met aanbieding die voor alle partijen voldoende aantrekkelijk is. Dat wordt een lastige afweging waarbij de belangen van de gemeente, die van de voetbalclub en die van eventuele omwonenden of andere belanghebbenden gewogen moeten worden.
Volgens wethouder Panis gaat de gemeente zich in de aanbiedingen verdiepen en deze eerst bespreken met de voetbalvereniging. Dat laatste doet hij omdat hij dit, zoals hij zegt, nadrukkelijk met de voetbalvereniging heeft afgesproken. Een en ander onder het motto: “Wat je belooft, moet je ook doen”. Een nobel streven, maar in de verhouding tot de gemeenteraad tenminste ongepast. Uit de krant begreep ik dat, tot mijn verbazing, maar één van de raadsleden, de heer Montens, hier kritische vragen over heeft gesteld. Hij vindt het heel vreemd dat de raad geen inzage in de aanbiedingen krijgt.
Daar heeft hij helemaal gelijk in. De voetbalvereniging heeft bovendien, door de opstelling van de wethouder, feitelijk ook het laatste woord. Dat kan toch niet! In een democratisch land en in een democratische gemeente als Dongen, heeft de raad toch altijd het laatste woord, of vergis ik me daarin?
Van dit soort zeer belangrijke beslissingen zal Dongen hoe dan ook de komende 15-20 jaar de gevolgen ondervinden, of de voetbalvereniging nou verplaatst wordt of niet. Juist omdat het zo’n belangrijke beslissing betreft, is het vanuit democratisch perspectief noodzakelijk dat de raad van alles wat er gebeurt op de hoogte is en gaande het proces tot een oordeel kan komen. In dit geval lijkt het er echter op dat de raad straks voor een min of meer voldongen feit komt te staan. Immers het college heeft de aanbiedingen bekeken en de voetbalclub krijgt de kans als eerste zijn voorkeur uit te spreken. Daarbij heeft de vereniging duidelijk – en op zich terecht – laten weten dat er, alvorens een besluit genomen wordt, er eerst met de leden over de aanbieding of aanbiedingen gesproken zal worden. Als daar een duidelijke keuze van de kant van de vereniging uit naar voren komt, wat is dan daarna nog de positie van de raad als er op deze basis een voorstel wordt neergelegd? Laten we daar duidelijk over zijn: feitelijk kan de raad alleen nog maar “ja” zeggen. Dat kun je toch niet democratisch besturen noemen. De raad kan door de gang van zaken niet meer volledig vrij alle aanbiedingen, hun voors en tegens en de financiële gevolgen beoordelen en op basis daarvan tot een oordeel komen.
Het is niet meer dan normaal dat de raad ook in dit stadium al geïnformeerd wordt over de drie aanbiedingen. Ik kan me daarbij wel voorstellen dat je er in dit stadium voor kiest om de informatie in een vertrouwelijk en besloten overleg te behandelen. Soms is het namelijk onverstandig om gevoelige informatie in een te vroeg stadium naar buiten te brengen. Dat kan onderhandelingen schaden of tot vooroordelen leiden.
Het zal dan ook iedereen duidelijk zijn dat je dit keuzeproces op een zeer zorgvuldige manier gestalte moet geven. Daarvoor zijn de belangen van alle betrokkenen ook te groot. Echter de raad er in dit stadium niet bij betrekken, is naar mijn mening zeer onzorgvuldig en doet ook volstrekt geen recht aan de positie die de raad heeft als hoogste bestuursorgaan van de gemeente. Het is vanuit die optiek dan ook vreemd dat niet meer raadsleden geprotesteerd hebben tegen de gang van zaken.
Iedereen begrijpt natuurlijk wel wat daar achter zit. De collegepartijen hebben een zeer grote meerderheid in de raad. Kennelijk zijn de raadsleden daardoor een deel van hun kritisch vermogen kwijt geraakt of durven ze het niet aan te spreken. Een jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 wil je in de raad natuurlijk ook geen confrontatie met het college. Dat men dat niet doet of durft, is naar mijn overtuiging een slechte zaak voor onze plaatselijke democratie. Om in voetbaltermen te spreken: de raad staat buiten spel en wij als burgers staan langs de zijlijn. Overigens valt daar in dit geval weinig te juichen, wat bij Voetbalvereniging Dongen, gelukkig regelmatig nog wel het geval is.
