‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (68) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.
Het leven is een aaneenschakeling van toevalligheden.
Het leven hangt samen van toeval. Ik noem een paar voorbeelden. Een poosje geleden schreef ik over de noodzaak voor het college om met Voetbalvereniging Dongen in gesprek te gaan over een nieuwe locatie. Een paar weken daarna, wie schetst mijn verbazing, stond in de krant dat het college in gesprek ging met het bestuur van de vereniging over, u raadt het al, de mogelijkheid van een nieuwe locatie. Puur toeval natuurlijk.
Een ander voorbeeld. Een paar weken geleden schreef ik over de niet uitgegeven gelden die bestemd zijn voor de zorg. Dat is in vrijwel alle gemeenten het geval. Zo ook in Dongen; daar zijn ze opgenomen in een reserve in “het sociaal domein”. Mijn pleidooi was dat de raad gedetailleerd inzicht zou krijgen in de hoogte van de reserves en zou kunnen controleren waar deze voor bestemd zijn en hoe ze worden uitgegeven. Kort na mijn column stond in de krant dat raadslid van Broekhoven een voorstel zou doen om het college te vragen om vanaf 2017 meer inzicht te geven in de reserves die ontstaan zijn door het niet uitgeven van zorggelden. Weer zo’n toeval. Wat wel jammer is, is dat de heer van Broekhoven nu pas zijn vraag stelt. Hij had dat moeten doen bij de behandeling van de gemeentebegroting voor 2017. Toen waren de door mij beschreven feiten ook al bekend. Het lijkt erop dat de raad veel te weinig alert is en daardoor zijn controlerende taak niet of te laat inhoud geeft.
Ik heb nog wel meer voorbeelden, maar die laat ik maar voor wat ze zijn. Het is uiteraard ook allemaal toeval. Wel is het vreemd dat zaken als hierboven beschreven, gebeuren.
Het is ook niet makkelijk om als raadslid alles bij te houden. Maar, als ze nou een beginnen met het nieuws te volgen en naar de Dongense schaal te vertalen. Denk aan landelijke onderzoeken over gemeentelijke beleidsterreinen of landelijke besluiten over door de gemeenten uit te voeren taken etc. Ik krijg het beeld dat men dit teveel op zich af laat komen en als raad of als raadsleden te weinig proactief is. Als je als raad wat te sturen wilt hebben, moet je er bij bepaalde ontwikkelingen, vooraan bij zijn en zelf initiatieven tonen. Nu wacht men teveel op het college. Dan is de zaak binnen de coalitie ook vrijwel altijd al dichtgetimmerd en is er nog weinig leuks aan het zijn van raadslid. Een proactieve raad maak het allemaal veel leuker en veel directer. Bovendien kun je, zeker als oppositie, een veel duidelijker en steviger positie verwerven. Begin daar in 2017 nou eens serieus mee, zou ik zeggen. Het is nog ruim een jaar tot de verkiezingen. Gebruik dat jaar om je te profileren en ons als inwoners te tonen waar je voor staat. Geef ons de gelegenheid de raad en de diverse partijen te beoordelen op hun daden en niet op hun beloften.
In het verlengde daarvan. Met de naam “bij van Dongen” voor het MFA, heeft het college, zoals ook de Stem het noemde: “een historische vergissing” begaan. Dat is overigens geen toeval, want er is door zogenaamde experts uitvoerig naar gekeken. Dat een groot deel van de bevolking de naam “De Cammeleur” wilde behouden, was toch genoegzaam bekend. Het doet me dan ook goed dat er vanuit de bevolking zo massaal tegen de naam is geageerd.
Als je een naam bedenkt voor een gebouw, moet je niet via allerlei verhalen aan de bevolking duidelijk moeten maken waarom de naam gekozen is. Die naam moet in een keer blijven hangen en de mensen moeten er zich , zonder vragen, meteen mee kunnen identificeren. Waarom heeft men niet gewoon de oude vertrouwde naam “De Cammeleur” gehandhaafd?? Iedereen kent die naam en is ermee vertrouwd. Maak daar gebruik van. Het maakt de acceptatie van het nieuwe gebouw alleen maar makkelijker. Het is me echt een raadsel waarom het college zo nodig een nieuwe naam wilde hebben voor het MFA. En dan ook nog zo’n ongelukkige. Zoiets als de naam van het MFA moet je niet aan het toeval overlaten.
Dan nog iets dat me raakte. In de krant stond dat er door een raadslid, een vraag gesteld werd aan wethouder van Beers. Ze wist het antwoord niet en gaf als reden: “dat de ambtenaar er een week niet was”. Dat is toch ongelofelijk. Om te beginnen, kan het niet anders zijn dan dat ze al ruim voor de vergadering wist dat er een vraag gesteld zou worden en welke vraag dat zou zijn. Zo gaat dat meestal met vragen. Dat is ook handig, want dan kan de betreffende wethouder tijdens de vergadering ook een goed antwoord geven.
Er is altijd iemand in de organisatie, die een antwoord kan bedenken, als de wethouder het zelf niet weet. Een antwoord zoals hiervoor, is jezelf een brevet van onvermogen geven. Bovendien wek je de schijn dat jouw functioneren afhangt van het al of niet aanwezig zijn van een ambtenaar. Dat kan toch niet waar zijn. Je bent wethouder of je bent het niet en dan zorg je dat je het antwoord op een vraag weet. Desnoods verzin je een list, maar je verschuilt je NOOIT achter een ambtenaar. Het maakt me boos; dit gedrag.
Zo dat was voldoende als afsluiting van dit jaar. Het was een bewogen jaar. Veel “gemeentelijks” heb ik de revue kunnen laten passeren. Ik hoop dat u het een beetje aardig vond. Allemaal heel fijne Kerstdagen en een voorspoedig en gelukkig 2017.
Tot volgend jaar.
