Peter en Elly Verschure zijn eigenaar van de beroemdste tuin van Dongen (en misschien wel van Nederland) aan de Groenstraat. De belevenissen in deze tuin zijn al meer dan een jaar veelvuldig te zien en te horen geweest op radio en televisie waarbij Peter zijn passie voor alles wat de natuur voortbrengt op een aanstekelijke manier presenteert. In de tuin hangen ook diverse webcams die ervoor zorgen dat deze belevenissen 24 uur per dag live te volgen zijn via de website van ‘Beleef de Lente’. Peter schrijft in zijn column over zijn ervaringen in zijn eigen tuin en natuurlijk geeft hij als specialist zo nu en dan ook nuttige tuintips.
Ze kuste de kikker
In onze kikkerpoel zwemt kruipt en dobbert van alles rond. En terwijl de fotograaf druk bezig is voor de glossy om onze tuin vast te leggen, is onze kleindochter nog drukker bezig met een schepnetje te vissen naar bootsmannetjes, waterspinnen, schrijvertjes, slakken en kikkertjes.
En ja hoor, een grote groene kikker kon niet ontsnappen, want met haar beide handjes had ze er een te grazen, hij spartelde wel tegen maar het hielp hem niks; ze had immers al weken lang vis ervaring….
Want zo’n gladjanus glipt zo uit je vingertjes. Goed vasthouden vooral die achterpootjes en niet te vast anders gaat z’n bekje wel erg ver open staan….Jan Stads, de fotograaf zag het schouwspel aan en vroeg of ze hem nog even vast bleef houden voor een foto. “Ik laat hem nooit meer los”, was haar antwoord. Durf je hem ook te kussen?… en klik ging het fototoestel.
De prins op het witte paard is nog niet voorbij gegaloppeerd, maar op de cover van de glossy stond ze al wel ons covermodel. “Ben ik nou beroemd?” was haar verlegen vraag. Broerlief temperde de euforie …. “Jij niet maar de kikker wel.”
Ze vangt kikkers, speelt met slakken en bewondert bloemen en vogeltjes. Om meer kinderen voor de natuur te interesseren, hebben we heel groep 3 in de tuin uitgenodigd. En als ik een dood vogeltje had, pakte ik het netjes in, schreef er tekst bij zodat haar juf op educatieve manier over de natuur kon vertellen. De kinderen vonden het heel interessant, en de kleine meid vertelde dat ze het dode vogeltje met heel de klas in de tuin van de school hadden begraven.
Regelmatig vinden we in de tuin een vogeltje dat de geest heeft gegeven. En steeds weer het zelfde ritueel, netjes ingepakt en kleine meid met begeleidende tekst naar de juf, en daarna met de hele klas een ceremonieel het laatste afscheid; het ter aarde bestellen.
Tijdens het begraven van het vijfde vogeltje kwamen ze de eerste weer tegen, en toen moest de juf uitleggen waar al die wormpjes vandaan kwamen….En juf had tegen kleine meid gezegd: dat opa zijn dode vogeltjes voortaan maar in eigen tuin moet begraven….
Onlangs had ik in ons gazon een diertje gevangen, dat de boel flink aan het mollen was.
Ik bedacht dat juf niets over een mol had gezegd dus ging ze haar juf weer verassen.
Toen ze aan haar vaders hand het schoolplein op liep zij hij met een serieus gezicht: ’juffrouw vandaag word linda begraven’…. En overhandigde het pakketje aan de verbrouwereerde juf, terwijl hij zei, ik bedoel… ‘linda de mol’….
Ook klasgenootjes komen vaak spelen en bij de vijver staat een oude waterschaal. Dan gaan ze met water uit de kikkerpoel en gras onkruid plantjes en groene bessen er heksensoep van maken. Een snufje zand er bij en klaar is de soep.Maar ook zes jarige dames willen wel eens stoer zijn en een van de vriendinnetjes beweerde dat het brouwsel wel eetbaar zou zijn….
En na aandringen van andere dames durfde ze….
Ze kwam me tegemoet lopen in de tuin met rood aangelopen hoofd en twee handjes voor de mond. Terwijl de andere beweerde dat ze zij dat ze het eerst lekker vond. Even daarna kwam haar moeder haar snel ophalen en hoestend en proestend werd het kind afgevoerd.
Zo kreeg het vegetarisch eten toch een rare bijsmaak. Dus beter geen heksen soep meer lussen, maar liever een koude kikker kussen.
Groeten uit de groenstraat , Peter.
