‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (68) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.Deze keer blikt Henk terug op het afgelopen jaar en kijkt hij alvast een beetje vooruit naar 2016.
Kerst 2015
Als je niet oppast, zou je de neiging krijgen toch wat zwartgallig naar de nabije toekomst te kijken. Overal om je heen, of het nou op wereldniveau is, op Europees niveau, landelijk, provinciaal en zelfs gemeentelijk niveau, zie je narigheid en ontwikkelingen die tot angst, onvrede of zorgelijke gevoelens leiden.
Oorlogen, burgeroorlogen de vluchtelingenproblematiek trekken uiteraard de meeste aandacht. Zeker het vluchtelingenprobleem houdt vrijwel iedereen bezig. Het is overigens niet alleen een probleem in Europa, maar over de hele wereld, daar waar brandhaarden zijn, zie je enorme stromen vluchtelingen.
Ik begrijp heel goed dat de vluchtelingenstromen die op Europa afkomen en dus ook op Nederland. mensen angstig maakt en dat mensen bedenkingen hebben. Het probleem is echter dat we wel allerlei dingen kunnen roepen, maar dat dit meestal niet tot oplossingen leidt. De vluchtelingenstromen die je over de hele wereld ziet, zullen pas minder worden als oorlogen en onderdrukking zouden ophouden. Dat is denk ik een utopie. Oorlog en onderdrukking hebben te maken met belangen en macht. Van die twee willen de leiders die het aangaat geen afstand doen.
Dit alles leidt ertoe dat men in veel regio’s in de wereld en wij dus in Europa en Nederland een enorme stroom vluchtelingen op ons af krijgen. Daarbij is niet de eerste vraag hoe kunnen we de stroom vluchtelingen naar Nederland indammen, maar hoe kunnen we dat op Europees niveau bereiken. Ik zou de oplossing niet weten. Mij is wel duidelijk, zoals ik hiervoor al aangaf, dat een oplossing pas echt tot stand kan komen als het oorlogsprobleem in de regio’s waar wij mee te maken hebben, zou worden opgelost. Dat zie ik voorlopig nog niet gebeuren.
Dat het dus een enorm zorgelijke ontwikkeling is voor ons allemaal, is duidelijk en hoe we in 2016 een stapje in de richting van een oplossing kunnen komen. Wie het weet mag het zeggen. Maar dan wel graag serieus. Hard roepen en een ongenuanceerde benadering leiden niet tot een oplossing. Ik wil in dit verband ons ook nog wel herinneren dat wij gedurende 10 jaar een groot opvangcentrum in onze gemeente hebben gehad. Dat heeft nooit tot problemen geleid. Een onderdeel van het probleem is dus ook koudwatervrees.
Ik wil het probleem zeer beslist niet kleiner maken dan het is. In tegendeel! Ik zie het echter ook wel als onze plicht om de vluchtelingen in ons land een humanitaire behandeling te geven. Dat hoeft beslist geen luxueuze opvang te zijn. Bovendien moet de opvang in de basis een tijdelijk karakter hebben en zal men Nederland weer moeten verlaten als daar in het eigen land of op een andere plek ruimte en mogelijkheden voor zijn.
Naast dit immense vluchtelingenprobleem zijn er landelijk ook nog allerlei ontwikkelingen waar je niet vrolijk van wordt. Kijk naar de zorg in Nederland. Op alle fronten loopt het spaak. De ouderen kunnen niet meer terugvallen op goede en juiste zorg en in de juiste mate. Veel mensen hebben een dusdanig beperkt inkomen dat voedselbanken nodig zijn en dat mensen risico’s gaan nemen door zich niet meer op het goede niveau te verzekeren. Iedereen kent op het gebied van de zorg wel de nodige voorbeelden.
Schrijnend is ook dat mensen die in psychische nood zitten, bijna nergens terecht kunnen en als dat wel kan, zijn er wachtlijsten van weken, zo niet maanden. Ik maak het in mijn familiekring van nabij mee. Iedereen zegt dat de betreffende situatie eigenlijk niet meer te handhaven is. De artsen zeggen dat, de psychiater zegt dat en iedereen daar omheen: “Het is heel erg en er zou iets moeten gebeuren.” Maar bij die uitspraak blijft het dan. Er gebeurt gewoon niets. Aanmodderen en nog maar een pilletje erin. Die realiteit maakt me boos en verdrietig.
Mijn vrees is dat we dit soort problemen in 2016 ook nog niet gaan oplossen. Die vrees wordt nog groter als je naar de voortdurende politiek bestuurlijke soap in Den Haag kijkt. Het is toch logisch dat mensen op deze manier het vertrouwen in politiek en bestuur verliezen.
Op gemeentelijk niveau moeten we daar ook voor oppassen. Politiek en bestuur moeten zich realiseren en zeker niet alleen in Dongen, dat mensen over heel veel zaken onvrede hebben of zich zorgen maken. En het lukt niet om die onvrede of zorg weg te nemen. Daar kan men, als lokale bestuurder wel wat aan doen en dat is dicht bij de mensen gaan staan. Luisteren, goed onderbouwde besluiten nemen en die ook goed uitleggen.
In Dongen zie ik wel een goed voorbeeld hiervan. Men gaat in het sociale domein, nadat een beschikking genomen is, zelf in overleg met de betreffende inwoner of cliënt om te achterhalen of mensen zaken niet snappen of het er niet mee eens zijn. Dat zal niet altijd alles oplossen, maar laat de inwoner duidelijk zien dat hij serieus genomen wordt. Als u mijn columns vaker leest, dan weet u dat ik van dit soort initiatieven blij wordt. Ik hoop dat de gemeente doorgaat met dit initiatief en het steeds verder uitbouwt.
Deze column is, m.u.v. het laatste (licht)puntje tamelijk donker van aard. Dit gaat volledig tegen mijn gevoel en persoon in, maar ik kan de realiteit niet mooier maken.
Op grote schaal kunnen wij als kleine gemeente, weinig potten breken. We kunnen wel proberen er met elkaar het beste van te maken. En al met al, mogen we nog niet zo ontevreden zijn. In Dongen vinden nog steeds heel veel leuke evenementen plaats waar veel mensen plezier aan beleven. Door de krachtige verenigingsstructuur en de enorme inzet van vrijwilligers is er samenhang en binding in onze gemeenschap. Daar mogen we trots op zijn. Het is het waard om dit op peil te houden. Al de betrokkenen hierbij verdienen onze bewondering en een groot compliment. Ik ben er in elk geval trots op!!
Laten we met elkaar, ook in 2016, werken aan het behoud van Dongen als de prettige, mooie en veilige omgeving waar we zo trots op zijn. Het is het waard daar energie in te steken. Laten we er in elk geval in Dongen in 2016, iets moois van maken.
Ik wens iedereen fijne Kerstdagen en goed en gezond 2016. Tot volgend jaar.
