‘Spaanders’ is een column waarin Dongenaar Henk Spaan zijn visie geeft op actuele Dongense zaken, de lokale politieke processen en al wat verder afkomt op de bewoners van de gemeente Dongen. Prikkelend en altijd op zoek naar het hoe en waarom van zaken. Henk Spaan (67) heeft 40 jaar overheidservaring, waarvan gedurende meer dan 27 jaar als gemeentesecretaris. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met managementadvisering en coaching.
Het vluchtelingenprobleem
Onlangs was ik, volstrekt toevallig, aanwezig bij de aankomst van vluchtelingen uit Syrië. Het betrof zoals het heet kortdurende opvang. Dat is opvang, vaak door gemeenten verzorgd, in een sporthal of een sociaal cultureel centrum. In principe verblijven deze vluchtelingen, in afwachting van meer permanente huisvesting, maximaal drie dagen in een dergelijke accommodatie, met maximaal één dag verlenging. Het gaat dus om mensen die in bij voorbeeld Ter Apel zijn geregistreerd maar waarvoor nog geen langduriger huisvesting beschikbaar is.
In de gemeente waar ik was, kwamen 50 jonge mannen ’s avonds laat aan. De meesten gingen inmiddels voor de 5e of 6e keer naar een nieuwe kort tijdige opvanglocatie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toch wel geraakt was door de tragiek van deze mensen. Je moet je voorstellen dat je na een vlucht uit je vaderland, vaak onder barre omstandigheden, in Nederland geregistreerd wordt en vervolgens 2 tot 4 weken lang van hot naar haar wordt gesleept omdat er geen ruimte voor je is. Gelukkig bleek het betreffende verblijf van de jongen, het laatste te zijn in de reeks en konden ze na één dag naar een locatie waar een langdurige opvang mogelijk was. In de plaats van de jonge mannen kwam er nu een gemengd gezelschap voor in de plaats. Daar waren ook gezinnen met jonge kinderen bij, met alle bezittingen in 1 of 2 plastic tasjes. Zieke kinderen, kinderen met luiers die al geruime tijd niet verschoond waren, kleding die door de reis en alles wat de mensen hadden meegemaakt, vies en versleten waren. Al met al heel schrijnend.
Wat me enorm opviel was de professionaliteit en de betrokkenheid waarmee de medewerkers van de gemeente, het Rode Kruis, GGD, Politie, bewaking en de vele vrijwilligers de opvang verzorgden.
Iedereen is vrij om zijn eigen mening te hebben over het vluchtelingenprobleem. Ook begrijp ik het best, dat velen nou niet meteen enthousiast worden als er in hun buurt vluchtelingen worden opgevangen. Aan de andere kant, als er één gemeente is die ervaring heeft met de opvang van asielzoekers, is het wel de gemeente Dongen. We hebben 10 jaar lang een asielzoekerscentrum gehad op de plaats waar nu de wijk De Beljaart wordt gebouwd. Ook daar was aanvankelijk veel bezwaar tegen. Uiteindelijk hebben we moeten constateren dat er van echte overlast in die 10 jaar nauwelijks sprake is geweest.
Hoe we het ook wenden of keren, het probleem van de vluchtelingen is er. En Nederland heeft ermee te maken. De grenzen dicht houden is makkelijk gezegd. Echter, hoe houden we de vluchtelingen tegen. De grenzen dicht zou bovendien betekenen dat we andere landen met het probleem opzadelen. Ik ben het er wel mee eens dat er ergens een grens gesteld moet worden. Dat kunnen we echter niet als Nederland alleen. Dat zal in Europees verband moeten gebeuren. Daar wordt, zo heb ik de indruk ook hard aan gewerkt.
Ik kom even terug op de gemeente waar ik het hierboven over had. De betreffende gemeente heeft met de gebruikers van de sporthal de harde afspraak gemaakt dat deze gedurende exact aangegeven dagen en tijden niet gebruikt kon worden. Dat is in goed overleg gebeurd en heeft niet of nauwelijks tot problemen geleid. Men kon zich in de gemeentelijke wens vinden en heeft er loyaal aan mee gewerkt. Daar stond tegenover dat conform de afspraak, de gemeente er ook nadrukkelijk voor gezorgd heeft dat op het afgesproken moment de sporthal weer voor de gebruikers beschikbaar was.
Tegen die achtergrond heb ik nu dan ook mijn twijfels of Dongen er goed aan gedaan heeft om niet eenmalig ook voor kort tijdige opvang te zorgen. Natuurlijk kun je vanuit de bestaande belangen allerlei bezwaren hebben. En natuurlijk kost het geld en inzet van mensen en materialen. Daar tegenover vind ik wel dat de menselijkheid de boventoon moet voeren. Aspecten van veiligheid en openbare orde, blijken bovendien, behoudens enkele uitzonderingen, niet of nauwelijks van betekenis.
Misschien toch iets om in de gemeenteraad van Dongen te heroverwegen. Per slot van rekening hebben we een dubbele sporthal. Het moet toch mogelijk zijn er daar één ervan, gedurende drie dagen als kort tijdige opvang locatie te gebruiken. Ik ben er van overtuigd dat dit in Dongen heel goed kan en dat veel Dongenaren bereid zullen zijn op de een of andere manier hieraan mee te werken of het initiatief te ondersteunen.
