De ramp met vlucht MH-17, waarbij 295 onschuldige mensen om het leven kwamen heeft Nederland en de rest van de wereld diep geraakt. De  thuiskomst van de slachtoffers en de eindeloze stoet rouwwagens staan in ieders geheugen gegrift. Pastor Gerard Oostveen verwoordde zijn gevoelens in onderstaand gedicht.
VERLOREN ZOMER
Gitzwart lint
zoekt gestaag
te stromen
als een doodsrivier
door het lage land
dat in zomerweelde
van uitbundig groen
haar onschuld
heeft verloren.
Zij die dood
uit de hemel vielen,
hun dromen
op vleugels van zomers geluk
aan flarden geschoten,
zien bloemen van liefde
op zich neerdalen
als een zachte groet
waarin woedend machteloosheid huist.
Medelanders,
vrijwillig in de file,
onderbreken hun werk, hun reis.
Het leven staat stil
in het lage land
waarin de stemmen
van de bronzen klokken
keer op keer de vraag stellen:
welke God kan zoveel verdriet aan?
Gerard Oostveen
Dongen
23 juli 2014
