De deelnemers aan de ‘Afvalrace Dongen’ zijn inmiddels twee weken onderweg. De eerste trainingen zitten erop en de deelnemers hebben nu een aardig inzicht in de fysieke toestand van zichzelf. De trainers weten welke wegen er bewandeld moeten worden op weg naar het bereiken van de doelen. De drie deelnemers aan de Afvalrace Dongen houden wekelijks een blog bij op dongen.nieuws.nl. Hieronder een terugblik van Kris Beerens op de tweede week.
Week 2 van de AFVALRACE is bijna ten einde en het begint aardig te lopen. De trainingsmomenten liggen goed gepland in de week, trainingsschema is klaar en mijn voedingsschema ontvang ik één dezer dagen. Niets staat me dus in de weg om gezond te eten en drinken en genoeg te sporten.
Veel van deze zaken doe je in je eentje, IK ben degene die kilo’s kwijt moet, IK doe die trainingen, IK moet al die lekkernijen weerstaan en gezond eten en IK ben degene die zijn leven drastisch moet verbeteren. Maar het niet is natuurlijk niet alleen ‘Me, Myself and I’. Buiten het feit dat talloze mensen in mijn omgeving op de hoogte zijn van mijn inspanningen en mijn een ‘like’ geven op Facebook, een reactie geven, mij aanspreken als ze mij tegenkomen, bemoedigende berichtjes sturen of zelfs een kaartje sturen (bedankt Joost & Ankie) doe ik dit proces niet alleen.
Ten eerste is er natuurlijk mijn trainer Timo. Hij maakt mijn trainings- en voedingsschema, ondersteunt me bij mijn trainingen en staat altijd met een glimlach voor me klaar. Ook al vervloek ik soms in mijn hoofd zijn oefeningen, toch heb ik erg veel steun aan hem. Verder natuurlijk de rest van de crew van Van Gils Sport & Fitness en masseuse Monique van Gorsel. Uiteraard is mijn familie er met name mentaal voor me, op de achtergrond zijn ze trots dat ik deze keuze heb gemaakt en bij hen kan ik terecht voor een praatje. Verder heb ik een geweldige vriendengroep die ook in actie zijn gekomen. Vanuit alle kanten heb ik al trainingsverzoekjes gekregen, iedereen wil met deze ‘adonis in spé’ een training mee pakken. Dus als het moet hoef ik nooit alleen te sporten, de mannen willen mij maar al te graag assisteren. Verder hoef ik in het café nooit meer wat te bestellen, ik krijg standaard een mineraalwater voorgeschoteld. Jammer dat ik het wel zelf moet betalen!
De vriendinnen steunen mij op een ander vlak, namelijk voeding. Ik mag bij ze aanschuiven voor het avondeten, of ze koken een extra portie voor me. Met 1 woord samen te vatten: Mjam. Allemaal heel aardige en smakelijke initiatieven om mij een stuk gezonder te laten eten, bedankt! Recepten, tips en andere voedingszaken worden tijdens het eten ook nog eens besproken, dus ik heb inspiratie genoeg.
Tijdens de werkweek is het allemaal goed passen en meten om alles in te plannen. Na het werk direct koken of makkelijk aanschuiven bij vrienden, vaak daarna gelijk door naar het training geven bij Atledo (3 avonden in de week) en vanuit de atletiekbaan linea recto door richting de sportschool van Van Gils. Na een verfrissende douche kan ik vaak rond de klok van 10 uur op de bank ploffen en even uithijgen. Maar dit alles doe ik volle goed moed en met een doel in het achterhoofd, dus dat maakt het weer een stuk lichter.
Motivatie begint bij jezelf, maar dit zware traject wordt mij zoveel gemakkelijker gemaakt door al die mensen in mijn omgeving die het beste met me voor hebben, die me op welke manier dan ook willen helpen. Ook al is deze race pas net begonnen, nu al hartstikke bedankt voor de ondersteuning! Het doet me goed dat mensen met mij meeleven en jullie vormen zo een haag met stokken achter de deur zodat ik nog alleen maar één kant op kan: de kant van het gezonde leven!
